Last Minute Tickets

Snelle beslissingen zijn er genomen in Huize Schaap afgelopen Donderdagavond laat, na een borreltje met de Nederlandse mannen. Na thuiskomst greep Milo het eerst naar zijn laptop om een website optezoeken waar nog evt. kaartjes tekoop zijn voor de Olympische Spelen. Want wat zitten we toch dichtbij en we hebben geen kaartjes, wat is de sfeer toch leuk, had hij gehoord van andere die al geweest zijn. En ja, hier in de US wordt er weinig schaatsen uitgezonden want echt populair is het hier niet.Maar terug op de kaartjes, gevonden bestellen en wachten op de bevestiging. Jawel Vrijdagmiddag werd er gebeld, kaartjes konden we op halen down town Vancouver zondag voor de wedstrijd. Wat waren we blij en vrolijk allemaal, we konden naar Vancouver om de 1500 meter Dames tekijken, live! We vertrokken om 6.15 am Zondag ochtend want bij de grensovergang weet je immers maar nooit en het stadion is ten zuiden van Vancouver in Richmond en we moesten nog naar down town rijden om de kaartjes op tehalen. Alles in kannen en kruiken om 10 uur stonden we aan de koffie in het Holland/Heineken House. Wat een sfeer en gezelligheid. Buiten de hollanders om zijn er ook andere bezoekers uit andere landen om dat beruchte Holland House tebekijken. Buiten staat een lange rij, maar met je Nederlandse paspoort mag je via een andere ingang. Toch een voordeel zn paspoort. De menukaart was echt Hollands, Boerenkool, Hutspot en Zuurkool ook een broodje kroket van Dobben kon je krijgen. Helaas voor Nova de Fristi stond niet op de lijst...is altijd populair voor als we in Nederland zijn. Buiten de zaal was een ruimte om via computerspel in een bobslee terijden en te snowboarden. Maar dit gaat natuurlijk met wachten gepaard, waar we weer andere ontmoetingen mee op doen. Mensen spreken die op 1 of andere manier wel iets met Nederland in verbinding staan of stonden. Of gewoon intresse in je hebben omdat je Nederlands spreekt. In de toiletten word je aangesproken door 80 plus leeftijd in het Nederlands of wat er nog op lijkt. Leuke gesprekken overal. Op het vertonen van het NL paspoort mochten we fietsen lenen die gesponserd zijn door de NS (he zegt Nova, zijn me initialen). Oma fietsen in de NS kleuren, helm op en fietsen naar de Oval voor de wedstrijd. Met dit mooie zonnige weer zeker geen straf en de meiden konden hun geluk niet op. Ook in de Oval heel veel oranje, wat een sfeer, wat een sfeer. We hadden een goede plek nu nog een goede wedstrijd. Het was een spannende wedstrijd, heel spannend, in de dweil pauze was het dweil orkest er voor de vermaak. Wat een genoegen om Ireen Wust tezien schaatsen. Wat fantastisch dat er voor Nederland een gouden medaille in zat. Na de wedstrijd de huldiging met natuurlijk het Wilhelmus, wat voel je je trots als Hollander.Ons kaartje was het dubbel en dwars waard, meer kon het niet waard worden, alles is eruit gehaald. De reactie's van andere als we de Oval uitkomen, omdat we oranje aanhebben, wij horen tenslotte bij het winnende land. Na de wedstrijd op de fiets terug naar het Holland House om een biertje tedrinken en wat eten. Een goede afstluiting van een lange maar enorme mooie dag die ons heel lang bij zal blijven. Fantastisch om dit toch mee tekunnen maken. Kijk hier voor alle foto's.

Weekendje er tussen uit

Vorig weekend zijn we lekker een paar daagjes tussen uit geweest. Na een lange en drukke periode op het werk bij Milo. Bo en Nova waren ook een paar dagen vrij van school dus een mooie gelegenheid om er tussen uit tegaan. Het werd Leavenworth, bijna 2 uurtjes rijden over de pass naar de andere kant van de berg. Leuke rit die ons al bekend is. Leavenworth trouwens ook maar dit keer hadden we het een en ander in petto om tegaan ondernemen. Zondag hebben we een Snowmobile tour gedaan met een gids in groeps verband. Milo had dit al een keer gedaan op deze plek maar een andere route. De meiden vonden het allemaal maar spannend zo achterop de snowmobile. En ja als je bij Milo achterop zit weet je dat je veilig zit want die had het al gedaan, maar als je bij Jacqueline achterop zit...tja. Bo was de gelukkige die bij mij achterop mocht. Met veel verbale begeleiding ben ik uiteindelijk voor de test geslaagd. Duurde ff , kijk uit, pas op, niet tehard, ik vind het eng, waren bij beide dames de angsten die om de hoek kwamen kijken. We gingen helemaal niet hard, maar na verloop van tijd en wat stops tussendoor kwamen ze reuze enthousiast van de snowmobile af. Awesome ! Voor Maandag had ik een Dogsledding geboekt. Hier keken Bo en Nova enorm naar uit. Het zijn tenslotte honden en behoren tot hun favorieten diersoort. We kwamen op tijd aan zodat het een en ander uitgelegd kon worden, ze konden de honden ontmoeten etc. De zon brak door en het was een fantastische tocht. Milo en Bo zaten samen in een slee met begeleiding en Nova en ik zaten samen in een slee. Nadat we terug waren bij de auto mochten de dames nog de honden helpen water geven en wat te eten geven. De verzorging hoort er immers bij, de honden hebben het verdient. Voor diegene die het nog niet weten, maar Leavenworth is een Bavarian dorp en alles proberen ze op zn duits tedoen. S'avonds zijn we op zoek gegaan om wat te eten. Zondagavond belandden we in een bierstube en werd er ook een melding gemaakt bij aankomst dat er live muziek zal beginnen. Wij nog gniffelen, nou dat wordt vast een Tiroleravond. De heren waren verkleed en ja de muziek paste zeker thuis bij een Tiroleravond. Voor ons gevoel hadden we ons in Europa begeven. Was toch wel lachwekkend leuk. S'avonds nog even in de Hot Tub die op een paar stappen afstand van onze kamer stond en Dinsdag hebben we afgesloten om terug naar huis testoppen op Stevens Pass om nog even lekker tegaan skieen. Een paar daagjes weg maar toch het gevoel gehad dat we er heerlijk tussenuit zijn geweest.

French meet Dutch in US

Op de basisschool van Bo en Nova houden ze ieder jaar een talentenshow. Dit jaarlijkse evenement ging ons altijd voorbij. Wat ik daarmee bedoel is dat de dames er niet in geintresseerd waren om mee tedoen. Maar daar kwam dit jaar verandering in. Bo werd door een klasgenootje gevraagd of ze zin had om samen iets op toneel tezingen. Beide dames kwamen op het idee dat het een liedje moest worden wat ze beide in taal van herkomst kunnen zingen. Agethe een Frans meisje wat hier sinds 1,5 jaar woont, had al ervaring van de laatste keer dus dat was Bo haar houvast. Maar eerst moest er geoefend worden en auditie gedaan worden. Daar kwamen ze doorheen. Alles werd deskundig aangepakt, ze werden begeleid bij het oefenen op toneel, er werd getimed of het wel binnen de 1 min. zat, want je optreden mocht niet langer dan 1 min. duren. En er werd gerepeteerd met je juiste kleding aan. Bo en Agethe probeerde hun kleding zo bij elkaar tezoeken dat ze de kleuren van de vlag hadden. Rood/Wit /Blauw, dit gold immers voor beide maar dan anders. De avond van de talentenshow zelf was er enige nerveusiteit maar Bo deed het toch maar, staande op het toneel voor toch wel een gymzaal vol. Want alle ouders van de kinderen die meededen zaten er immers. Het was een leuke avond vol kleine optredens, dans, zingen, gitaarspelen, etc. En de winnaar? Ja....dat waren ze allemaal. Hier kun je onze eigen winnaars zien en horen.