Dutch American Party krijgt waardering: Cool !!!!

v Nadat alle voorbereidingen getroffen waren. Eten, drinken voorradig in de tuin. De sjoelbak buiten, pool open en wat ander spul voor de kinderen. Barbeque start klaar. Kon het feest vanmiddag beginnen. Vanaf 2 uur was iedereen welkom. De dag begon vanmorgen zeer bewolkt, om 2 uur was het strak blauw met een aangename temperatuur. Iedereen lekker in de achtertuin. We hadden al het drinken, blikjes, pakjes limonade en flesjes Butweiser en Heineken in bakken met ijsklontjes, zodat iedereen zich zelf van genoeg drinken kon voorzien. De sjoelbak van de fam. Bloetjes deed het bijzonder goed. Dat deze ooit in Amerika terecht zou komen, heeft niemand ook maar kunnen bedenken. Kinderen maar ook volwassenen deden sjoelen met plezier. Amerikanen en Hollanders bijelkaar en het was gezellig. Sávonds de barbeque in de fik met een resterend groepje. Nadat iedereen de party verlaten had, kijken we terug op een geslaagde verjaardag/ housewarming party.

Party time

Vandaag is het de dag van de NL-US party ter ere van de verjaardag van Nova, het heugelijke feit dat we recent huiseigenaren zijn geworden en dat we 233 dagen in Duvall wonen. Dus vanmiddag komen een delegatie Nederlanders, Amerikanen en Belgen ons huis inwijden. Het weer zal hopelijk mee werken hoewel het niet strak blauw voorspeld is, gaan we er in iedergeval vanuit dat we het droog houden en we de BBQ in de fik kunnen steken. Later meer....

Een Amerikaan met een mes in zijn auto

Die mop van die Belg met een mes in zijn auto? Ken je die...? Welnu dat is eigenlijk nog meer van toepassing op Amerikanen. Het verkeer in Amerika, als je hier voor het eerst in een auto stapt is redelijk slaapverwekkend. Ze rijden niet hard, stoppen om de haverklap voor de duizenden STOP borden die er staan, stoppen ook voor voetgangers (belachelijk) en laten je redelijk makkelijk invoegen als een weg van twee naar één rijbaan gaat. Echter ze hebben één heel gevaarlijke eigenschap, ze snijden bochten af alsof het een nationale sport is. Als je voor een kruispunt staat zorg dan zeker dat je niet te ver naar voren rijd want je bent zo je voorbumper kwijt. Deze week had ik daar toch wel een extreme vorm van te pakken. Reed door het dorp naar beneden de heuvel af en stond relaxed bij het volgende STOP bord te wachten om rechtsaf te gaan toen er van rechts een pick-up truck aankomt die plotseling naar de linker rijbaan gaat en zonder ook maar enigszins vaart te minderen op de bocht aan komt rijden. Dus je hart begint te harder te kloppen, adrenaline giert door je lichaam en je denkt, hoe gaat ik dat voorkomen. 5 Sec voor impact, kijkt de man toch maar even door zijn voorruit en geeft een ruk aan zijn stuur en slingert precies langs de neus van mijn auto en voorkomt een leuke klap. Ben blij dat ik ook een SUV heb en geen klein Japannertje want bij een frontale klap heb je dan iets minder te vertellen. Dus, geef ik een schreeuw en blaas even wat stoom af, zet de beste man zijn auto in zijn achteruit en vraagt waar ik me zo druk om maak? "I just cut a corner, no big deal or reason to yell." Right, dus dit is normaal? In het vervolg, stop ik iets voor het STOP bord zodat de volgende idioot niet de kans krijgt mijn bumper een mooi deukje te geven.

De Zwemtest

Zoals al eerder beschreven, waren we vanmiddag naar het strandje geweest. Samen afgesproken met Marisca en dochtertje Maite. Alles gezellig, samen spelen in het zand, aan Lake Washington. Lekker veilig ook, want het meer was van de kant af, afgebakend met lijnen en toezicht door 2 life guards. Het was afgebakend in 2 delen en in het tweede gedeelte lag een groot vlot met een trapje, waar je naar toe kan zwemmen. Als gezin waren wij hier al eerder geweest, voor de schoolvakantie. Geen afgebakende lijnen en geen life guards. Bo onze goede zwemster was met Milo samen naar het vlot gezwommen. Een uitdaging voor Bo in het toen erg koude water met stroming. Vandaag zag zij de uitdaging weer. Dus als moeder moest ik er dus aan geloven. Het kon, want Marisca kon Nova in de gaten houden. Dus hup onder de lijn door en zwemmen........ Maar nog geen 3 slagen en er werd omgeroepen door de life guard met luidspreker, "heeft ze een zwemtest gedaan vandaag"? Hu??? Wat is dit nu weer, onze Bo heeft haar NL Zwemdiploma, zowel A als B. Ik zeg tegen Bo, ik ga wel even heen. Maar hier werd verwacht dat Bo omdat ze nog geen 13 jaar is, een zwemtest moet doen, voor ze naar het andere gedeelte gaat. Of ze even borstcrawl en rugcrawl wil doen langs de lijn over de lengte van het strandje. Ik de life guard proberen duidelijk temaken dat Bo 2 zwemdiploma's heeft, goed kan zwemmen, en dat ze in Nederland eerst leren schoolslag zwemmen en daarna pas leren crawlen. Nou toch een test doen dus. Bo schoolslag zwemmen, ja.... de borstcrawl wilde ze ook nog even zien. Bo hield het voor gezien, voor haar was de uitdaging naar het vlotzwemmen eraf. En gelijk geef ik haar. De volgende keer wordt het een leugentje om best wil......De zwemtest is dan al afgelegd als daar naar gevraagd wordt.

Happy Birthday

Vandaag was het Nova haar eerste verjaardag in de US. Vanmorgen werd ze wakker gezongen door het resterende family koor. Nadat zij wakker was, met zijn allen naar beneden, kadootjes uitpakken. Alle ontvangen kaartjes, pakjes etc. waren onderschept de afgelopen week en verzameld voor vandaag. Dit samen met het kado van papa,mama en Bo was het veel. Nova was erg blij met alle toegestuurde kaartjes en kadootjes uit Nederland. En tevens erg trots op haar mooie buro wat zij van ons kreeg, met een echte burostoel erbij van opa en oma. Na de ontvangen telefoontjes, zijn we s'middags naar een strandje geweest. En aan het eind van de middag Milo opgehaald om met zijn vieren te uiteten. Bij Ruby's, dit was een wens van Nova zelf. Ze weet dat als je meld dat je jarig bent, dat de bediening aan je tafel komt zingen met zijn allen. En mooier is er natuurlijk niet. Zo ook voor Nova. Een glunderende Nova aan tafel die zich vandaag helemaal jarig voelde. Deel 2 verjaardag volgt zaterdag, dan vieren we het samen met uitgenodigde buren en andere bekenden, die we hebben uitgenodigd op onze "house warming party" gecombineerd met Nova haar verjaardag. Dat betekend nog meer kadootjes!

The Hairdresser

Sinds mijn verblijf hier in de states, heb ik angst. Grote angst om naar de kapper tegaan. Gelukkig was mijn haar al iets langer dus ik kon het uitstellen, uitstellen.... Inmiddels ben ik in die 7 maanden verblijf hier wel aan de hobby geslagen wat het kleuren aan gaat. Dit gaat goed. Maar nog steeds niet naar de kapper geweest. Dit komt ook mede door de verhalen van andere nederlandse vrouwen die de (negative) ervaring hebben van verschillende kappers hier. Maar goed. Op aanraden van een andere nederlandse vrouw, had zij na lang zoeken wel een kapper naar tevredenheid. Ik moest er toch maar aan geloven. Want inmiddels was er geen model meer in, en als je toch een feestje geeft, aankomend weekend moet de gastvrouw toch wel een beetje goed voor de dag komen. Vandaag moest ik er dus aan geloven. Ik had een afspraak gemaakt bij desbetreffende persoon. Want er werken er nog ...tig. Ik meldde mij, werd door iemand anders naar een kleedhokje gebracht????? Een hangertje met dit bleek later een opgevouwde soort kimono, werd keurig opgehangen en het gordijn ging dicht. Stja daar zit je dan... En nu? Wachten tot wat er komen gaat, dacht ik. Tot ik na denk 10 min mijn gordijntje voorzichtig open schoof om tekijken wat er ging gebeuren. Tot mijn verbazing, zag iemand mij bij toeval, vroeg ik Jacqueline was. Yes. Oh.... June, the hairdresser wacht op je. Tsja, wat bleek ik had mijn kimono aan moeten trekken over mijn t-shirt,en in de stoeltjes die achter het muurtje van de paskamer staan moeten gaan zitten. Ja ik kan natuurlijk ook niet alles weten. Ben ook maar een Europeaan. Dus na vele excuses van hun kant. Werd ik meegenomen door June, die mij naar tevredenheid heeft geknipt. Dus voor de volgende keer weet ik wat me tegebeuren staat. Ja mijn kapper in nederland had ook geen pashokje!

Voor ieder wat wils

Wat je ook van Amerikanen wilt zeggen, ze zorgen wel dat je keuzes hebt. Of je nu een sandwich besteld, een koffie bij de Starbucks wilt hebben of naar het toilet wilt. Wil je groot of klein? In het laatste voorbeeld heeft het niets te maken met een grote of kleine "boodschap". In elke publiek heren toilet zul je deze twee jongens kunnen vinden, daarmee geeft de amerikaanse samenleving aan dat ze serieus omgaan met de behoeften van invalide medemensen. In bijna elk publiek toilet(dames of heren) kun je een speciaal toilet vinden, niet alleen in grote gebouwen, maar ook kleinere restaurants en winkelsketens. Of het nu door wetgeving komt of door de dreiging van lawsuits door belangenorganisaties of door de neiging van amerikanen om alles te doen "zoals het hoort", velen restaurants en winkels in Nederland zouden daar denk ik nog wat van kunnen leren.

X-mas planning in August

Het is bevestigd. De kerst van 2005 en het begin van 2006 vieren we in het polderland ipv de bergen van Washington State. We hadden nog 4 tickets beschikbaar vanuit Microsoft en vandaag kregen we de bevestiging van de tickets voor de vluchten. Het was nog even spannend of we met de directe vlucht van NortWest mee konden of een overstap hadden maar op 21 Dec stappen we hier met zijn vieren op Seatac in en komen heerlijk 's ochtendsvroeg de 22e aan op Schiphol. Dit jaar geen voorbereidingen voor kerstdiners etc etc, we schuiven vast wel ergens aan en genieten van het gezelschap van familie en vrienden (wel makkelijk, moeten we maar vaker doen). Dan in het begin van 2006 vertrekken we de 4e Jan weer naar huis (huis..mmm.. ja, voelt nog een beetje vreemd nu ik dit op schrijf maar zo is het wel) en vieren we de 6e Jan ons 1 jarig lustrum van het verblijf in Amerika. Time flies when you have fun.

Back on the Job

Vandaag weer de eerste dag na de vakantie. Eerste actie van de dag was de mailbox openen en zien hoe groot de "schade"was. Viel redelijk mee, ongeveer 450 e-mails in 2 weken dat is redelijk. Dus de ochtend en deel van de middag door alles heen ploegen en dan weer echt aan het werk. Voor de rest leek alles alsof ik nooit weggeweest was. Werken is leuk, maar buiten was het vandaag 84 graden F, dus rond de 28 graden C en dan blijft een lange broek en een T-shirt toch erg warm. Zeker als je eraan gewend was om de afgelopen 2 weken alleen maar in korte broeken te lopen. De meiden zijn nu nog eens 3 weken vrij voordat de school weer begint. Dus Jacq, nog even volhouden dan begint de vakantie voor jou ook.....

Toerist in eigen land

Vandaag hebben we Seattle bezocht. Een perfecte dag, lekker weer, helder en zonnetje. Vanmorgen met de Space Needle begonnen. Een toren die in 1962 gebouwd is en 620 foot hoog. Dus met het heldere weer vandaag hadden we een prima uitzicht over Seattle en omgeving. Na de lunch zijn we over de Fun Forest gelopen, dit is de kermis die er het hele jaar door is. De meiden samen in de mini-achtbaan geweest en in de mini-botsauto's, een dolle pret dus. En als afsluiting van de middag een ritje met de Ride the Ducks. Zie hierboven op de foto. Een amfibie voertuig. Een ritje door down town en daarna een rondje over Union Lake. Al met al een ritje van 90 min. Een leuk dagje toerist spelen.

Cursus "hoe lap ik ramen"

Nadat Milo klaar was met het grove schoonmaak werk op het dak, wilde hij tevens de ramen wel even lappen. Want hij kon er goed bij op deze manier. Ik, zijn echtgenoot, heb dit in onze relatie nog nooit eerder meegemaakt. Hij wilde dit wel even doen, als ik dan wel even vertelde hoe.... Dus een deel van onze ramen boven zien er weer kraak helder uit. Good job Milo!!!!

Eigen huis, werk huis

Ja, met de lusten komen ook de lasten. Zoals al eerder vermeld hadden we nog een gevecht te gaan met een wespennest met de grote van een voetbal dat zich onder de dakrand van ons huis had gevestigd. Welnu, met behul van de professionals, de verdelger, hebben we het nest en nog verschillende andere kleinere nesten, met een sterk gif verwijderd. We moesten 2 dagen wachten en dan waren ook de "vliegers", diegene die we niet te pakken hadden gekregen, ook weg en kon ik het dak op om de rotzooi en de wespenbegraafplaats op te ruimen. Het nest was in 1000 stukjes uiteen gevallen en dat moest ff van het huisverwijderd worden. Dus de bergschoenen aan en als een trapeze artiest door het raam het dak op om alles schoon te spuiten. Met water en een borstel is het hele huis weer schoon, toch handig dat je je huis kunt "wassen".

Een bikkel

Na de controle bij de nieuwe tandarts enige weken had de beste man een lijstje opgesteld van zaken die gedaan moesten worden, een schoonmaak door de mondhygieniste, een vervanging van een vulling en een klein plekje op mijn voortand wegwerken. Geen mooier moment daarvoor dan tijdjes je vakantie. Dus eerst een uurtje onderhanden genomen door de lieftallige mondhygieniste die met de verschillende type haakjes al mijn tanden alle aandacht gaf. Maar je ligt comfortable in de stoel, met een zonnenbril op tegen het "felle" licht en als je wilt kun je elke muziek op de koptelefoon krijgen die je maar wenst, dus een kniesoor die let op enige vorm van pijn. Daarna naar de tandarts voor de vullingen. Nu hebben amerikanen per definitie lage pijn grens, de meeste bevallingen naar ik begrijp worden ook gedaan met een ruggeprik om de pijn van het bevallen enigszings weg te werken en zo ook bij de tandarts. Gaatje vullen betekend direct verdoven. Nu is er veel gevuld in mijn mond en dat alles zonder enige vorm van verdoving en ik was ook niet echt klaar om daar nu mee te beginnen. "So you don't want any anesthetic? Are you sure?" werd mij met grote ogen gevraagd door de assistente. Nee, liever niet, of de tandarts moet zo slecht zijn in het boren dat het nodig is, gaf ik als antwoord. Nee, nee, het is een excellent dentist en is "highly skilled". Dus aan de slag dan maar. Welnu, zoals verwacht, geen centje pijn. Uiteraard wel gevoeld, maar niet tegen het plafond gezeten van de pijn. Dus bij een eventuele volgende doen we het weer als een echte bikkel, en kijken de assistent en de tandarts weer naar me met zo een blik van. "idiote hollander".

Op het dak van deze wereld

Voor diegene die wel eens in Seattle geweest zijn is de aanblik van een grote witte berg aan de horizon geen onbekende. De hele west kant van de staat Washington valt in de schaduw van Mount Rainier, een slapende vulkaan van bijna 5000 meter hoog. Als je met mooi weer vanuit Seatac airport vertrekt dan stijg je op langs dit grote brok steen en besef je dat hij in eerste instantie hoger is dan jij in je vliegtuig. Dat moesten we dus van dicht bij gaan bekijken. Na een ritje van 2,5 uur door de bossen, zoveel bos gezien dat ik wel kan begrijpen dan hout hier de voornaamste bron van bouwmateriaal is, kwamen we aan in Mount Rainier park. Toen zat het er nog niet op. We wilden zo dicht mogelijk naar de berg toe en reden dus naar Sunrise, de hoogste plek waar je met de auto kunt komen en een plek die maar van July tot eind Sept open is omdat er anders al sneeuw ligt. Daar heb je een adembenemend uitzicht over de berg en de gletsers die er vanaf komen. Het water van de gletser kun je volgen als rivieren in de dalen en die uiteindelijk in verschillende meren uitkomen. Vandaar een hike (wandeling) gedaan van zo'n 4 km naar "Shadow Lake" dwars door de bossen en de "Alpenweides" vol met bloemen en een continue uitzicht op Mount Rainier. Wel werden we op de berg opgevreten door de insecten die constant aan je oor proberen te knabbelen, of tenminste zo lijkt het. Bo en Nova hielden het prima vol en hebben de hele wandeling op eigen kracht afgelegd. Helemaal top dagje en dat op 3 uur rijden.

Fun tijdens Seafair

Ook was er fun voor de kids in het nabij gelegen park, met genoeg eten en drinken. Luchtkussens en een klimmuur. Jawel zegt Bo een echte....grote mensen klimmuur. Deze stond ook vorige week met de familie picknick van Microsoft, maar was alleen voor oudere kinderen. Bo kon dit niet waarderen, want wilde toen al heel graag. Nu voor haar dus een tweede poging om haar ouders zo gek tekrijgen dat ze het wel mag proberen. Zoals je ziet is het haar dus gelukt. Ze glunderde dat ze proberen mocht, zo trots als een pauw klom ze tot bijna bovenaan. Dit is 1 van haar vele uitdagingen........ op haar leeftijd.

The Blue Angels

Ergens in de oude dozen die op de zolder van mijn ouders opgeslagen staan, ligt een stripboek die ik vroeger heel wat keren gelezen heb over een piloot die bij de Navy Blue Angels ging vliegen. Vandaag konden we het echte werk gaan bekijken. In het kader van Seafair, een groot evenement in de omgeving van Seattle, zijn de komende 3 dagen de Blue Angels, het demonstratie team van de US Navy, present om elke dag (Vrij, Za,Zo) rond 12:00 een show the geven van precisie-vliegen met straaljagers die 400 miles per uur gaan. Echt een top show, waarbij ze rakelings langs elkaar vlogen en de hele omgeving van Lake Washington gebruikte om hun kunsten te vertonen. De brug over het water (I-90 bridge) is voor die tijd dan ook afgesloten voor al het verkeer, hoewel dit een belangrijke verkeersader is voor Seattle. Kortom enorm genoten van deze show met vleugels, indrukwekkend.

Familie uitbreiding

Na een "dracht"periode van 3 weken hebben we vandaag gezinsuitbreiding gekregen. 3 weken geleden hebben de meiden de nieuwe aanwinst uitgezocht en vandaag konden we Snuffie, onze nieuwe bunny ophalen. De hele ochtend was het al spannend en om 10:00 werden we verwacht. De vader en moeder van Snuffie waren er ook om afscheid te nemen, maar het leek er niet op dat ze ook maar 1 traantje wegpinkte bij het grote avontuur van hun dochter. Ze hebben we nog een paar over. Dus vandaag kan Snuffie haar hokje verkennen en wennen aan de twee gezichten die de hele tijd boven haar kooi staan te kijken en alleen maar willen knuffelen en aaien. Dus na meer dan 6 maanden zijn we weer compleet als gezin, net zoals we waren in Zaandam. KLM eat your hart out!!!!

Twin Falls

Vandaag een mooie dag om te gaan wandelen. In de bergen waar de bomen nog groeien, lekker koel. We zijn naar Twin Falls geweest. Kleine 45 min autorijden en daar waren we. Mooi natuur gebied met als beloning uitzicht op de waterval. Want ja het valt natuurlijk niet mee als je omhoog moet wandelen met die kleine beentjes als Nova. Maar lekker wat eten en drinken mee, wat rusten en daarna weer terug naar beneden. Waar de meiden nog even in de rivier op de grote keien gespeeld hebben en afgekoeld in het ijskoude water. Bij thuiskomst nog even lekker zwemmen als afloop van de dag. Vandaag was het dus voor ons weer een dag van ontdekken. En genieten van de mooie natuur.

Summer is here!

We hebben de perfecte 2 weken uitgekozen om vakantie te nemen. Toen we hier in Januari aankwamen zei iedereen hier al. "wacht maar tot het zomer wordt, die zijn hier prima". Maar met de reputatie van Seattle als de natste stad van de US dachten we dat dat wel mee viel. Niets is minder waar. De afgelopen 2 weken en de komende 2 weken (als we de weerman moeten geloven) hebben we strak blauwe lucht en temp van boven de 25 graden. Dus genieten maar. Morgen gaan we hiken naar Twin Falls. Genieten van de natuur en de gezonde lucht.