De commercie van pasen

Zoals jullie vast weten is Amerika het land van de ombegrensde mogelijkheden. Die mogelijkheden gaan zo ver dat alles wat traditie, cultuur of anderzins gemeengoed is, omgedoopt kan worden tot iemand zijn kans om geld te verdienen en hopelijk zijn/haar fortuin te maken. Zo ook de paashaas of Easter-bunny, deze heeft hier in de US ook het grote geld gezien. Afgelopen weekend zijn we met de familie naar het winkelcentrum in Bellevue geweest en daar stond op een mooi bord dat de paashaas die dag aanwezig was. Wat dat in de praktijk betekent is dat onze vriend de haas in een mooi huisje in het midden van het winkelcentrum zit en dan mensen daar in de rij staan om het een handje te geven. Dat is opzich geen groot probleem,maar....... daar moet natuurlijk voor de herinnering een mooie foto van gemaakt worden. Die kost dan minimaal $19,- tot max. $ 47 voor 4 foto's. !!! 4 foto's voor meer dan $40 en dat is dan excl de belasting dus wat er uiteindelijk uit je wallet gaat is nog meer !!!. Waar moet dat heen?? Hoe zouden wij het vinden als we Sinterklaas in Dec in het land ontvangen maar dat je hem alleen een hand kunt geven als je euro 20 overmaakt aan Sinterklaas BV? Gelukkig konden we zondag nog gratis eieren zoeken in onze eigen achtertuin, daar heeft de commercie nog niet toegeslagen

Palm palm pasen, werk.werk.werk

Hoewel religie hier een belangrijk onderdeel van de samenleving vormt, is werk en het belang ervan net zo groot. Iedereen kent wel de verhalen dat zonder de vakbond hier niets van de grond komt en als je ergens geen lid van bent dat je dan ook niet aan de slag komt. Zeker in de bouw en dat soort omgevingen zie je dat vaak. Wat diezelfde vakbonden denk ik vergeten zijn is een bepaalde compensatie in te bouwen voor religieuse feestdagen die op zondag vallen. Het begrip 2e paasdag, 2e pinkster dan en tweede kerstdag bestaan hier niet. Dus na een regenachtig paasweekend hier in Duvall, kan ik maandag gewoon weer AAN HET WERK, terwijl een groot gedeelte van europa gewoon nog 2e paasdag aan het vieren is.... ach soms win je wat, soms verlies je wat. Thanksgiving en Independance Day (4 juli) komen er weer bij.

Vooral doorgaan.

Sinds enige tijd zitten beide dames hier op ballet. Duvall, hoe klein het dorp ook is, heeft allerlei faciliteiten en één daarvan is een balletschool. Nu moet je jezelf daar niet al te veel van voorstellen, het zijn 2 kleine zaaltjes in een soort "bouwkeet" op het locale industrieterrein aan de rand van de vallei. Maar toch een echte dansschool. En uiteraard geen ballet zonder mooi roze ballet pakje. Dus bijgaande een foto van Bo aan de bar zoals dat geloof ik heet. Ze doen het allebei heel leuk en Bo is als echt aan het bewegen op de muziek en soms zie ik er thuis ook wat stukjes van. Ergens eerste week Juni is er een uitvoering van de dansschool en eerst was het zo dat Bo en Nova te laat gestart waren om daaraan mee te kunnen doen. Nu is het toch zo dat ze aan het openingnummer mogen meedoen. Dus Jacq en ik kunnen als trotse ouders, en met samengeknepen billen kijken hoe de dames het er vanaf brengen.

Hoe belangrijk is zwemmen?

Gistermiddag voor het eerst met Nova gezwommen sinds bijna 3 maanden. Ze kon haar oren niet geloven dat ik vertelde dat we gingen zwemmen na zo een lange tijd. Of wilde? nou en of! Dus op naar het zwembad kijken wat het is. Bij de kassa betaald en daar werd me verteld waar de kleedruimte is, toilet, douches, lockers etc. Ik kwam de kleedkamer binnen. (een gezamelijk kleedhok voor de dames) geen aparte kleedhokjes. Ik dacht dat de gemiddelde amerikaan zich niet om gaat kleden in een gezamelijk hok, laat staan als het adam of eva costuum er aan tepas komt. Maar goed ik was tot op heden alleen daar met Nova. Dus lekker zwemmen, spelen. In een hoekje van het zwembad was een zweminstrukteur in het water bezig met zwemles voor 3 kinderen van ong. 2 en 3 jaar oud. Het spul werd watervrij gemaakt zonder bandjes of andere hulpmiddelen. De moeders zaten op de kant tekijken. (dit kunnen ze volgens mij zelf ook doen) Want zwemmen leer je een kind op deze leeftijd nog niet echt. Dus de amerikaan vind zwemmen voor hun kind wel belangrijk, dat blijkt..... Gelukkig waren nog wel 2 anderen moeders die zelf met hun kinderen aan het zwemmen waren. Dus ik ga de komende weken samen lekker met Nova iedere week zwemmen, ouder en kind zwemmen zoals in Zaandam hebben ze niet, wel kan Nova op zwemles als we willen, maar hier wachten we nog maar even mee. Na het zwemmen moest er dus weer omgekleed worden, nu was het kleedhok wel bezet, door de moeders van de leszwemmers. (aangekleed dus) Er schoot nog wel even door mijn hoofd, wat is het gebruikelijke hier als moeder om je omkleden? Ik ben er nog niet achter, gaat vanzelf gebeuren als ik er vaker kom. Tot op heden zal ik het maar op de zijn Hollands doen.

Snert-weer

Eten is in het buitenland altijd een onderwerp van gesprek, of je nu op vakantie bent of ergens permanent woont, over eten valt altijd te praten. Je probeert toch te zoeken naar datgene wat je kent, en waar je van houdt of iets wat daar op lijkt. Zo zijn we al 3 maanden bezig om iets van boter te vinden waar je mee kunt braden. Eindelijk deze week gevonden (na een tip van een andere nederlandse die hier al enkele jaren woont). Vandaag had ik de ulitieme surprise op mijn werken. De lunch in het cafetaria bevatte naast pizza, hamburgers etc etc ook SNERT. Echt waar, het lijkt er prima op, is ietwat aan de waterige kant maar het smaakt nagenoeg het zelfde. Wat een verwennerij deze maandag. Het heet hier Split Pea soup with Ham en ik ga zeker op zoek naar het blik ergens in de Safeway supermarkt. Er is alleen één ding. Ik mis de rookworst. Mijn dag had helemaal perfect kunnen zijn als ik een lekkere HEMA rookworst bij mijn Split pea soup had kunnen krijgen.... Er blijft altijd wel iets te wensen over, maar Nederland was weer eens dichtbij vandaag.

koffie, koffie lekker bakkie koffie

Vanmorgen was ik uitgenodigd op de koffie bij een Nederlandse moeder die ik heb leren kennen via de school van Bo. Ze woont hier letterlijk 2 straten verderop. Er kwamen nog wat andere nederlandse vrouwen, dus het werd een echte nederlandse ochend. Erg gezellig, alle dames hadden op 1 na een man bij Microsoft werken en ik kende er maar 1. Wat zo een ochend wel niet opbrengt. In indergeval een boter om mijn vlees in tekunnen braden. Echte bak en braad kennen ze hier echt niet. Dus spatten zal het altijd. En een publiek zwembad, waar je gewoon kunt vrijzwemmen met de familie. Dit blijkt nog dichter bij dan we zelf ooit hadden kunnen bedenken. In Redmond, 15 min rijden met de auto. Dus de familie Schaap kan weer zwemmen. De meeste dames kenden elkaar wel van de Nederlandse club die hier is en van de Holland school. De moeder bij wie ik op de koffie was, is in beide erg actief, misschien wordt deze familie in de toekomst ook wel lid van de Nederlandse club.

De sluizen staan open

Waar de hele regio als weken op zit te wachten is eindelijk vandaag gebeurd. Het is gaan regen. Voor het eerst in weken heb ik vandaag echt mijn jas nodig gehad om van het ene gebouw naar het andere te komen en als ik naar huis rij dan zullen de ruitenwissers overuren maken. Naar het schijnt lijkt het nu een beetje op hoe de Seattle omgeving "normaal" is in deze tijd van het jaar. Maar het schijnt van korte duur te zijn want morgen is het weer droog. Weekend wat druppels maar daarna weer regen. Vorig week heeft de governeur van de staat Washington officieel een "emergency state" afgekondigd mbt de droogte dus iedereen is wel serieus over het potentiele probleem dat we in de zomer kunnen krijgen. Maar nu krijgt mijn gras eindelijk weer water en zullen de tulipen en de andere bollen het langer volhouden omdat ze voldoende water krijgen. De weermannen op TV staan te juichen omdat ze eindelijk iets anders te vertellen hebben en de boeren zijn blij dat er weer een water over hun landerijen vloeit. Kortom slecht weer en toch iedereen tevreden

Opgeruimd staat netjes

Vandaag de laatste grote fase van de verhuizing. Al onze huurspullen zijn vandaag opgehaald. Voordat onze eigen spullen afgelopen donderdag aankwamen hebben alle huurspullen (bedden, nachtkastjes, bank, stoel, eethoek etc.) in de garage gezet. Deze spullen konden niet eerder afgehaald worden dan vandaag vandaar. Toen Milo informeerde wanneer dit opgehaald kon worden en waar wij dan met die spullen naar toe moesten in die tussentijd, kreeg hij als antwoord, zet maar in je garage. En gelukkig hebben we ook een hele grote garage. Wat een gemak zo'n groot huis. Dit hadden we op Justpier nooit kwijt gekund in deze situatie. Vanmorgen kwam er eerst een dame al het serviesgoed inpakken en ik moest vanmiddag wachten op de vrachtwagen die alles zouden inladen. En gelukkig was alles op tijd wat ik had de dame vertelt dat ik om 3 uur weg ben. Om 2 uur kwam de vrachtwagen met 2 mannen die zeer slecht engels spraken en met mijn engelse ervaring dus ook nog slechter te verstaan. Ik had op dit moment meer iets aan een spoedcursus Spaans gehad. Maar goed ze konden me nog wel even duidelijk maken dat ze het eigenlijk niets vonden dat we het in de garage gezet hadden. De dame van vanmorgen had hier geen problemen mee. Maar goed. Ik dacht weghalen die spullen en ruzie maken want dat wordt moeilijk (in zowel engels als spaans) Maar eind goed al goed. Spullen zijn weg en opgeruimd staat netjes.

Mijn eigen computer

Ja, ja eindelijk, ik heb mijn eigen computer weer. Na 2,5 maand kan ik ook overdag me eigen @mail nalezen en beantwoorden. Milo heeft vanavond mijn computer ff in orde gemaakt. Toch wel makkelijk zo een computer mannetje waar ik mee getrouwd ben. Dus iedereen die vanaf nu een @mail naar mij stuurt, ik zal sneller antwoorden. Dus weer een prettige bijkomstigheid sinds onze container is aangekomen.

Hottub evening

We hebben zaterdagavond onze eerste hot tub avond gehad. We waren door Steve en Kim, onze buren, uitgenodigd om zaterdag avond even een borrel te komen drinken en ze vroegen of we zin hadden in een hot tub evening en of we eigenlijk wisten wat het was. Tuurlijk kennen we de hot tub en het leek ons wel wat. Dus om 9:00 's avonds, nadat we Bo en Nova in bed hadden gelegd en dat ze sliepen, zijn we in onze zwembroek, bikini, en de joggingbroeken naar hiernaast gegaan. Gezellig een biertje gepakt, had als kado een 6-pack Heineken meegenomen, en toen naar de tuin. Voordat de jogging kledij uit ging, werd eerst het licht uit gedaan in de tuin, want "the neighbours don't need to see us", daarna gezellig met zijn vieren in de hot tub en de hele avond gekeuveld over van alles. Erg gezellig. Voordeel van dat het zo donker is is dat je dan alle sterren echt heel helder kon zien want over het algemeen is het hier veel donkerder dan in Nederland en als het helder weer is en er geen maan is, zie je verschrikkelijk veel. Dan is zo'n hot tub wel genieten. Ik ben al aan het sparen, want zo een gezellige zaterdag of vrijdag avond, en relaxed het weekend in gaan, dat lijkt me wel wat....

Huize Schaap is compleet

vNa een hele lange dag en met nog heel veel werk voor de boeg in de komende weken hebben we vandaag weer ene hoofdstuk van de verhuizing afgesloten. Even na 10:00 kwamen de heren, drie man sterk, met de vrachtwagen voor de deur en even na half 5 gingen ze weer weg. Alle spullen zijn aanwezig en we hebben weer kleren, speelgoed, onze andere computer, etc etc etc.
Helaas heeft niet alles de reis naar de US overleefd. Het dressior en de tuinkachel hebben schade opgelopen. Het dressoir is er het ergste aan toe, hij is total loss. De hele bodem ligt er onderuit en die kunnen we, nadat denk ik de verzekering is langsgeweest, bij grof vuil zetten. De tuinkachel heeft twee scheuren en die zouden wel een kunnen knappen als we hem voor het eerst aanzetten. We hadden vandaag ook 2 keer live de webcam aanstaan en een tijdje sessie open met Gerard (mijn zwager) om alles te zien en de andere was met Winni (collega) die ook naar de US komt met gezin en zo even een sneak preview kreeg van een en ander. We hebben wat foto's gemaakt dus je kunt zien wat voor puinhoop het nu bij ons is op http://groups.msn.com/schaapjesgousa/verhuizing.msnw?Page=1 en dat we daar de komende weken wel zoet mee zijn om dat weg te werken.

Morgen 10 Maart komt ons huis aan

Na exact 10 weken (dat is dus meer dan 3 maanden) komt morgen de container aan in Duvall en maken we NE 138th Place ons eigen huis. We zien er echt naar uit en zijn vanavond al bezig geweest om wat zaken voor te bereiden, te bedenken waar we alles willen neerzetten en waar we tijdelijk alle huurmeubelen neerzetten die ze dinsdag a.s pas kunnen ophalen. Duvall is wat ze hier "rural country"noemen en daar komt de vrachtwagen niet elke dag. Waar we ook vandaag achter kwamen is dat "uitpakken" hier een vreemde betekenis heeft. De verhuizers pakken alles uit de dozen en zullen alle spullen weer in elkaar zetten, alleen wat ze niet doen is het op de plek zetten waar het hoort. Dus ze halen de kleren uit de doos maar stoppen het niet in de kast, halen de kopjes uit de verpakking maar zetten ze niet in de keukenkastjes, ze zetten het op een "flat surface". We moeten maar even met de mannen zelf praten want dit gaat natuurlijk niet echt lekker werken zo. Zo leren we weer wat nieuws.

Waarom zwanen en konijnen niet samen gaan

De trouwe lezers van deze blog weten dat we aan het begin van dit avontuur de nodige problemen hebben gehad met het meenemen van Flapje naar Duvall en dat de keuze uiteindelijk gevallen is op het zoeken van een nieuw huis voor hem. Nog steeds kan ik teleurgesteld terugkijken op de flexibiliteit van de KLM die een bepaalde regel ingesteld hebben zonder daar een bepaalde reden voor te hebben. Dat ze zelf zo stom geweest zijn een aantal jaren geleden een kist met knaagdieren door een hakselaar te halen moet een klein meisje boeten en kan ze haar konijn niet meenemen. Nu dachten we dat Bo vrede heeft met het nieuwe huis wat we voor Flapje gevonden hebben. Geheel "out of the blue" (aardige woordspeling mbt de KLM) kwam ze vanavond in dikke tranen naar beneden. Eerst dachten we dat ze haar vriendinnetje miste maar toen kwamen door de tranen heen toch de woorden dat ze Flapje miste en dat hij in Nederland woonde en dat ze er niet heen kon. Het meisje was even ontroostbaar en het hart van Jacqueline en mij was even gebroken om onze meid zo verdrietig te zien. We zullen er wel weer overheen komen maar die zwaan weet niet wat hij dit meisje aangedaan heeft en niemand kan het konijn vertellen wat hij fout heeft gedaan....... Heeft iemand toevallig het e-mail address van die zwaan?

Beren??

Bo gaat steeds meer integreren. Ze spreekt de buren aan als we in het weekend thuis zijn, doet met alles mee op school en heeft al een tweetal vriendinnetjes waar ze veel mee om gaat. Ze voelt zich daarbij ook veilig en wil dus ook bij hen gaan spelen. Prima natuurlijk en voor ons ook een indicatie dat ze het naar haar zin heeft op school. Ze heeft al gespeeld bij Cara die wonen in de buurt van school (Stillwater) en hebben daar een soort boerderij met o.a paarden etc. Vandaag was het de beurt aan Maddy die ook bij haar in de klas zit. Na de middag ging ze met Maddy en haar moeder mee en is Jacqueline erachter aangereden om te zien waar het was en toch ook even te zorgen dat alles goed was. Maddy woont echt in de middle of nowhere. Het is bijna 30 min rijden van school en ligt letterlijk midden in een bos, aan een rivier. Haar ouders hebben daar een groot stuk grond gekocht en hebben daar een tijdelijk huis en gaan een nieuw huis neerzetten. Volgens Jacq was het dusdanig ver weg dat ze het zonder de hulp van de moeder van Maddy ook nooit gevonden zou hebben. Bij het thuis brengen kwamen de verhalen los. Ze hebben bij de rivier een beverdam en Bo weet nu wat Beavers zijn in het engels en snapt ook wat ze daar doen. Al dat leven midden in de natuur heeft ook zijn nadelen volgens Maddy's moeder. Naast de bevers en de herten en andere dieren die ze in hun achtertuin hebben komt het soms ook wel eens voor dat de beren langs komen. Ze eten alleen bessen alleen als het een slechte zomer is en de bessen op zijn komen ze op het vuilnis af voor het eten. Dus nu hebben ze de vuilnisbak op het dak gezet om ervoor te zorgen dat ze bij het wegbrengen van de vuilniszak niet tegen een gezellige bruine beer aan lopen. Nu lijkt mij wonen in de natuur geweldig en heb ik in ons eigen huis al het gevoel dat ik dat doen maar beren in de achtertuin gaat mij te ver. Geef mij de mollen maar die we nu in het gras hebben.

Weer 12 jaar......

Zo'n 25 jaar geleden was spelen toch wel anders. Cowboytje spelen in de "heuvels" (wat later de ringweg A10 zou worden) met zelf gemaakt pistolen van hout of blaaspijpjes van elektra-pijp.
Toen hadden we wel skateboards en nu hebben we skatesteps. Toen woonde ik alleen in een vlak land, dus alles wat je op je skateboard deed moest je zelf voortbewegen, nu woon ik op een kleine heuvel en dus kunnen de meiden van boven de heuvel af rijden op hun stepjes en netjes voor het einde van de straat weer stoppen. Dat kan natuurlijk altijd op de stoep, maar op de asfalt rijbaan is natuurlijk veel leuker, en dat mag als papa erbij is. Vind papa ook leuk, dat mag hij zelf ook eens naar beneden en zich 12 jaar voelen. Kinderen maken je weer kind ... en dat is eigenlijk helemaal top.

Jeugdtrauma eindelijk voorbij

Thuis bij mijn ouders hadden we altijd de ruimte. Mooie grote tuin, veel speelruimte en ook veel gras om te voetballen of om een zwembadje neer te zetten. Alleen naarmate ik ouder werd kwam ik erachter dat er ook nadelen aan kleven aan een groot grasveld. Maaien. Op een gegeven moment werd er toch wel verwacht dat ik een constructive bijdrage aan het huishouden ging doen en volgens mijn ouders was het maaien van het grasveld daar een mooie gelegenheid voor. Nu hadden we altijd een motormaaier alleen die was stuk dus er moest een nieuwe komen en dat was een trek en duw ding. Een handmaaier dus. Jarenlang hebben ik en mijn broer geploeterd om het gras gemaaid te krijgen zeker als we weer eens te laat waren of op vakantie geweest waren en je er eigenlijk met de handmaaier niet meer door kwam. Nu zijn we in Duvall, jaren later, en heb ik zelf een huis met een ruime tuin met grasveld en speeltoestellen voor de kids. Daar kleeft natuurlijk wel een nadeel aan. Maaien. Maar ik heb geluk. De buren hebben 3 jongens van de leeftijd 12 - 16 en een daarvan is een echte ondernemer. Hij maait het gras voor $ 12,- per keer, voor en achter en neemt dan ook de kantjes mee. Eindelijk na 37 jaar heb ik iemand die voor mij het gras kan maaien.

Oogjes met lucifershoutjes

Vandaag hebben Jacq en ik rondgelopen met luciferhoutjes in onze ogen om ze open te houden. Helaas was ons vannacht niet zoveel nachtrust gegund. Gisteren overdag was Nova begonnen met wat te overgeven en een beetje koorts en we hebben haar naar bed gestuurd met een mooie paracetamol torpedo-pil (zetpil) en ze ging prima slapen. Alleen om 1:00am begin het. De dame werd wakker en had helaas inhaar bedje overgegeven. Bed vies, pyama vies, Nova vies, dus aan de slag en haar schone kleren aan doen en dan maar bij ons in bed. Nu houden we heel veel van onze kleine meid maar een grotere woelwater is er niet. Nova kan niet stilliggen, er beweegt altijd wel wat, haar voet, haar vingers, hoofd, maakt niet uit. En als je er dan naast ligt dan val je gewoon niet in slaap. Naast dat gewoel hield ze niet zo veel binnen en elke slok water die we met moeite binnen kregen kwam er na een 1/2 uurtje wel weer uit. Dus vanmorgen maar even thuis gebleven zodat Jacq Bo naar school kon brengen. Gelukkig bleef het water en nu in zitten en heeft Nova in de ochtend 5 rijstwafels opgegeten( had gisteren op de hele dag maar 1/4 appel op) en heeft ze vanavond een goed bord aardappelen en groente op. Ze is weer op de weg terug, zo snel als het gekomen is, lijkt het ook weer weg te gaan. Gelukkig maar.

The date is set, 10 Maart komt de container

De mail is binnengekomen van de verhuizer dat de container door de douane is en dat de spullen bij hen in het magazijn zijn aangekomen. Eindelijk zijn onze spullen binnen handbereik!! Na precies 10 weken geleefd te hebben in mijn oude slaapkamer, een vliegtuigstoel en een leeg huis waar ik een hotel gevoel bij kreeg komen eindelijke de knusse huizelijke spullen van de Justpier aan in Duvall. Precies op de dag af hebben ze er 10 weken overgedaan want de kisten vertrokken op de donderdag tussen kerst en oud & nieuw. Wat lijkt dat al weer lang geleden, kerst 2004. Nu kunnen we gaan nadenken waar de banken komen te staan, waar we de spiegel gaan ophangen, hoe het met de schilderijen moet en kunnen we eindelijk andere kleren aan dan diegene die we de laatste 10 weken gedragen hebben en waar ze me hier in kunnen uittekenen. Als je er aan begint denk je, ach wat is nu 10 weken, dat is zo voorbij, even leven uit een koffer en klaar. Maar nu hebt bijna voorbij is gaat het wel kriebelen en hebben we het gevoel dat we ons huis weer terug krijgen.

Fietsenrek

Wij hebben een extra fietsenrek in huis, fietsen volgen nog. Dit was al weken aan de orde, deze tand en ook andere inmiddels, zat al weken los, voor we hier naar toe vertrokken. Maar nu zat hij nog aan een "draadje" Het zat niet echt lekker meer volgens mij, dus dan moet ik hem eigen handig even helpen. Bo weet inmiddels hoe dat voelt en vind dat ook prima, als ze eenmaal zover is. Dat was vanavond dus, fluitje van een cent, hij was eruit voor ik er erg in had. Voor Bo zal het even wennen zijn zo'n fietsenrek in je mond, mij benieuwen, het zal niet lang duren met die andere voortand denk ik, die zit ook al aardig los.