Verloren

Gisteren dacht ik dat ik nog een deel van mijn trots over had, maar zondag is ook dat laatste restje verdwenen. We gingen naar de Target, de lokale V&D om een iPod Touch te kopen en een Zune. Onderweg toch nog even gechecked of we alles onder controle hadden en iedereen wist wat ie wilde. Bo was er helemaal klaar voor, maar met Nova moesten we nog even praten om alles zeker te weten. “Nova, weet je zeker wat je wil? Het is jouw geld en je mag er voor kopen wat je wilt”  Je zag haar denken, mmm wat wil ik nu. Maar toen kwam het hoge woord eruit. “ Pap, ik wil je feelings niet hurten, dus ik neem wel een Zune”.  De schat. Dus we hebben er overgepraat en gekeken wat ze wilde, en dus hebben we nu twee Apple iPod’s in huis. Een Touch en een roze Nano. Iedereen happy, want ik ben trots dat mijn meiden weten wat ze hebben willen en niet bang zijn om het te zeggen.

Zune vs iPod Touch

Onze dames hebben allebei fantastische rapporten laten zien, en het eind rapport was deze week met de post binnengekomen. Veel 3-en en 4-en (4 is max haalbare) voor alle vakken zoals rekenen, lezen, maar ook sociale vaardigheden, en hun gedrag in de klas. Ze hebben hard gewerkt het hele jaar en dus verdiende ze een beloning, Nu zijn ze allebei aan het sparen, Bo had nog $25 nodig voor een iPod Touch en Nova was wel aan het sparen, maar wist nog niet waarvoor. Dus voor hun rapport allebei $25 gekregen. Met pijn in mijn hart moet ik morgen naar de Apple Store om een iPod te kopen. Ik, die werkt voor Microsoft, moet er nu, door mijn dochter toch echt aan geloven en een Apple product in huis halen. Ik heb van alles geprobeerd om haar te overtuigen van het genot van een Zune, hoe cool die dan wel niet is, en dat ze dan met papa muziek kan delen omdat ik ook een Zune heb. Maar nee, een verloren strijd. De jeugd is gebrainwashed door Steve Jobs van Apple en mijn dochter niet anders. "Nee pap, een Zune is niet cool. Een iPod is beter. Ik wil gewoon een iPod." Was ik bijna in mijn verdriet in een hoekje gaan zitten om mijn wonden te likken, komt Nova naar me toe. " Pap ik wil graag een Zune, een roze.Daar heb ik voor gespaard" Dus nu moeten we morgen naar zowel de Apple als de Microsoft Store om een iPod en een Zune te kopen. Mijn eer is nog enigszins in tact gebleven

Nova's presentatie

Voor Nova was het de laatste weken van school hard werken in het weekend. Ieder weekend moest er iets gedaan worden aan haar project. Als organisme had ze zeesterren gekozen. Iedere maandag was het inleverdag op school waar ze beetje bij beetje haar project tot einde bracht. Eerst onderwerp bedenken, dan de vragen van wat je wilt weten over het onderwerp, waar haal ik de informatie vandaan etc. Dit samen met Milo bracht dit tot een mooi eind resultaat. Aan het eind een samenvatting maken om tevens een presentatie tegeven aan je klas genoten en je vader/moeder want die zijn ook uit genodigd. Daar stond onze dochter luid en duidelijk tespreken, trots als een pauw over haar project en volkomen op haar gemak als of ze niets anders deed. Aan het eind was er gelegenheid om vragen testellen door haar klasgenoten, die ze tevens beantwoorden. Net echt zoals papa ook altijd doet op zijn werk. Jong geleerd, oud gedaan!

Bo's Piano Recital

Eind van het schooljaar, begin van de zomervakantie. We zijn zo ver, Nova heeft First Grade erop zitten en Bo Fourt Grade. Het eind van het schooljaar was een laatste sprint... voor allemaal. Voor Nova betekende dat ze een project over een Organisme moest uitzoeken en maken met een presentatie voor de klas als goal, in volgende blog meer hierover, verder moest er voor Bo gerepeteerd worden voor de Recital van de piano lessen. Field day op school of wel teverstaan sport en spel dag, een jaarlijks terugkeerend evenement. Party's niet tevergeten, en het afscheid nemen van zowel Bo haar meester die vertrekt als Nova haar juf die stopt met het lesgeven. Vanavond hadden we dus de recital van Bo, Pianoles is ze gestart in Sept. vorig jaar. Haar piano juf doet een recital 2x per jaar voor al haar studenten. Vanavond waren dat 17 kinderen in de leeftijd van 5- 16 jaar. De Recital werd gegeven in een kerk in Redmond, de studenten hadden een dress-code. Geen spijkerbroek of flip-flops. Ja onze Rusische piano lerares weet hoe het werkt hier in de states...hahaha. Het was geweldig teluisteren naar al die jongeren en natuurlijk met trots naar je eigen dochter. Voor geintresseerde hebben het filmpje hierboven.

Have fun!

Kort maar krachtig

Kort maar krachtig hebben wij allemaal genoten van het bezoek van Pablo en Jan-Poul. Zaterdagmiddag kwamen ze voor visite van 3 nachtjes. Bo en Nova keken enorm uit naar hun ooms. Jan-Poul kwam nu ook mee deze keer, voor hem was het de eerste keer dat hij ons op komt zoeken sinds we hier wonen. Het was iets minder dan vorige week maar dat mocht de pret niet drukken. Lekker met elkaar genieten. Zondag met zn alle onbijten, naar de Snoqualmie fall, treinen kijken in Snoqualmie, even door de outletmall, BBQ in de achtertuin en natuurlijk een lekker wijntje erbij. Alles compleet. Maandag had Milo een vrije dag en zijn we met zn vieren naar Seattle geweest, uiteraard moest er geshopped worden door de heren, maar ook een lunch op terras in het zonnetje, wat door Seattle Public Market slenteren was allemaal goed. Als laatste nog even Microsoft Campus even laten zien... En vanmorgen was het afscheid nemen daar alweer. Iedereen in weer in het gereel. Milo naar zn werk, Bo en Nova weer naar school. Na een bakkie koffie stapten Pablo en Jan-Poul in de auto om hun vakantie voor tebrengen op naar Canada, Vancouver Island etc. Lekker genieten.