Hitte golf

Het is een officieel new record. Zowel voor Seattle als voor ons. Ik geloof niet dat ik in mijn leven een warmere dag heb meegemaakt. Vandaag werd het record voor de warmste dag in Seattle ooit, gebroken met 103 F. Dat is 39.4 C. Het is nog nooit zo warm geweest en het was vandaag warmer dan in het zuiden van de US, in plaatsen zoals Tuscon Arizona, etc. Die plaatsen liggen in de woestijn, maar nu heeft de “Evergreen” state last van de hitte. Aan de oostkant, bij ons in Redmond and Duvall werd het zelfs een stukje warmer omdat we iets meer van het water af zitten. In Redmond was het 108F (42.2C) en Jacqueline had in haar auto vanochtend onderweg naar Woodinville 111F (43.8) op de thermometer staan. Wat te doen?  Op het werk bij Microsoft gaat het prima.  De airconditioning werkt en het is er heerlijk vertoeven. Je zou bijna voor je lol naar je werk gaan. Thuis is het wat minder. De fan aan het plafond is de enige manier om de warmte aan te pakken en het een beetje uit te houden. Mensen zoekn plekken waar het beter uit te houden is, en dus zitten de winkelcentra en de restaurants overvol. Jacq was met de kids vanmiddag naar de Bellevue mall gegaan en het leek wel kerstmis zo druk was het. Mensen kochten niet eens iets, maar hadden een plekje gezocht in 1 van de zithoeken en deden alsof ze thuis waren. Bakkie koffie erbij en gezellig kletsen. ‘s Avonds wilde we uit eten maar de meest populaire restaurants hadden een wachttijd van 45 – 75 min, dus maar snel verder gekeken en uiteindelijk uitgekomen bij de lokale Chinees in Redmond. Nu zitten we buiten nog steeds met een temp van 87F (30C) en de verwachting is dat we morgenochtend starten met 75F (23C). Het is zo heet dat het eigenlijk beter is om niet met het dak van de cabrio te rijden en de airco te gebruiken. Nog 1 of 2 dagen en dan komen we in “normale” temperaturen van 30C. We kijken er naar uit.

12.000 Microsofter’s

Gisteren en vandaag was het dan weer zo ver. Mijn jaarlijkse shot van Microsoft. Dit keer was het weer een extra inspirerende ervaring. Zowel de producten als de research projecten waar we aan werken zijn echt ongeloofelijk en zetten je aan het denken wat er over 10 jaar allemaal mogelijk kan zijn. En een aantal van die dingen komen echt tot een product. Ik zat laatst een oude video te kijken van 2001, waar in een prototype van een 360 gr video camera werd getoond, die reageert op de stem van iedereen om de tafel. Nu hebben we in veel meeting room’s bij Microsoft van die camera’s staan en hebben conferenc call’s waar bij je iedereen aan de andere kant kunt zien. Voor de rest is MGX altijd weer een reunie van mensen vanuit de hele wereld. Als er 12.000 mensen rondlopen dan zijn er altijd wel bekenden, zowel uit NL als de rest van de wereld. Dus weer met iedereen bij gekletst.  Morgenochtend weer op tijd uit bed en naar de meisjes toe. Het is weer klaar voor een jaar.

Working with a View

Werken op de 62ste verdieping heeft zo zijn eigenaardigheden. Als je aan het werk bent en in concentratie, dan gaat alles aan je voorbij en kun je net zo goed in de kelder zitten. Maar als je dan weer je open opslaat en even je blik van het scherm haalt, dan is het uitzicht toch nog steeds adembenemend. Werken op een 62ste verdiepen met een kantoor met een raam is zo gek toch niet. Maar ja een hotel kamer in Atlanta is een duur kantoor en ik zit toch het meest met mijn neus in de computer dus ach, een gewoon 3 hoog achter kantoor werkt ook prima.

Atlanta Georgia – een weekje sessies geven

Vanochtend om 3:30am, kwam de car service naar Duvall om me op te halen voor een vlucht om 6am naar Atlanta.  Alles voor elkaar, maar toen ik via het internet in ging checken was het al vreemd dat ik geen stoel kreeg.  Maar ach, komt wel goed.  Op Seatac aangekomen rond 4:30am gelijk doorlopen en dan naar de gate. Delta Airlines heeft vaste gates op Seatac dus ik liep naar de D gates. Maar Delta en NorthWest Airlines zijn samen gegaan, dus alle vluchten gaan nu naar S-gates. Dus weer terug lopen, met het treintje naar S-gates en naar de juiste gate.  Daar aangekomen, naar de balie voor een instap kaart. Ja mijnheer, dat kunnen we pas doen 15 min van te voren. Dus wachten….  iedereen instappen, allerlei namen worden afgeroepen, behalve de mijne.  Mmm… maar dan toch “Milo Schaap, please come to the desk”. Een zucht van verlichting en hup in de Boeing 767. Interne vluchten van Delta in de US hebben ook schermen in de stoelen en ook satellite TV, dus je kan CNN, NBC, CBS, etc, etc, allemaal zien en ook wireless internetten.  Dus wellicht de volgende keer kan ik MSN’n met iemand op 30.000 voet.  Dan in de taxi naar het hotel. Dit keer het WestIn in Atlanta. Dat is die ronde toren in de rode cirkel. Zit nu in mijn kamer op de 62ste verdieping, met een geweldig uitzicht, de blog bij te houden.  De rest van de week zijn presentaties, en presentaties, en hopelijk ook wat lol.

Electric boat company

Een vrije vrijdag en wat doe je dan? Omdat Independence Day, July 4th, op zaterdag viel kregen we op 3 Juli vrij. Goed nieuws was dat het fantastisch weer werd en dus werd een week van te voren al het plan op gevat om te gaan varen. We konden speedboot in Lake Washington, een kano bij de universiteit of een electisch bootje in Lake Union, in Seattle. Dat laatste werd het samen met de Fam Drapers. Dit was echt relaxed van het water genieten. In de coolboxen de nodig flessen bubbles en rose, plus genoeg groen voer en wat chips om niet 2 uur op een lege maag rond te dobberen. Als je vol gas gaat hoor je alleen het piepen van de as die de propellor aandrijft. Geen brullende motor en benzine luchten. Eerst richting de sluizen gevaren, daar waar het zoute en zoete water bijelkaar komen. Toen terug en richting de zogenaamde Mont Lake cut, een gegraven kanaal tussen Lake Union en Lake Washington. Daarna weer terug naar het haventje om het bootje weer terug te brengen. Daarna zijn we nog even naar Blue Water bistro aan Lake Union gereden en verder geborrelt en wat gegeten. Een prima einde van een heerlijke dag.

Klein teentje

Een ongeluk zit in een klein hoekje en in een klein teentje. Omdat het hier fantastisch weer is, gaan de dames overdag, nu ze zomer vakantie hebben, naar het strandje aan de rivier in het dorp. Daar rennen ze dan door het water met TJ en rollen in het zand, bouwen zandkastelen etc etc. Maar uiteraard ook door de bosjes gaan en TJ achter je aan krijgen is populair. Echter een keer ging het iets minder wat Bo rende door de bosjes en toen bleef haar kleine teen haken achter een wortel die iets uit het zand opstak. Omdat ze rende ging het hard dus de teen klapte om. Deed erg pijn en we mochten er niet eens naar wijzen. Eerst maar eens een nachtje geslapen maar de volgende ochtend bleek de hele teen en deel van haar voet blauw en ze kon er niet op lopen. Dus ‘s middags maar even naar de doktor voor een foto (ja wel handig hier de huisarts heeft zijn eigen rontgen aparaat) om te zien wat er aan de hand is. Gelukkig niet gebroken maar wel zwaar gekneust. Dus op krukken en elke dag ijsen. Helaas voor Bo zou ze volgende week gaan softballen op kamp maar dat gaat niet door. Hopelijk is het over twee weken beter als ze naar paardrij kamp gaat.