I'm in zapping heaven

Eindelijk is zaterdag de wonderewereld van Sateliet televisie voor me opgegaan. De schotel staat op het dak en de twee receivers zijn aangesloten op de TV beneden en de TV in de speelkamer van de kinderen. Op dit moment heeft de familie Schaap zo een 130 verschillende TV en muziek kanalen tot haar beschikking. Daarnaast kunnen we nog een 40 tal Pay per View kanalen ontvangen die we kunnen bestellen als we zien hebben om naar een film of een sportwedstrijd te kijken. Het totale aantal kanalen wat we kunnen doorlopen is 999 en dus voor een zapper is het een enorme uitdaging en ervaring om 's avonds door alle kanalen heen te komen. Echt heaven, maar ook wel weer veel. Want wat is nu eigenlijk de lol van het zappen? Vreemd genoeg kom ik erachter dat dit niet zit in de hoeveelheid kanalen die je hebt en die je kunt ontvangen maar veel meer zit in de vrijheid om van programma naar programma te schieten met een dusdanige frequentie dat je na 50 seconden weggeweest te zijn je nog steeds weet wat er op dat kanaal aan de hand is en bijv de verhaallijn van een film of serie kunt volgen. Welnu in de US met cable of satellite is dat onmogelijk. Zowel door het aantal kanalen alswel door de enorme hoeveelheid reclame die overal doorheen gaat op de meest idiote momenten in een programma. Zappers heaven wordt soms wel een zappers hell en dat was niet de bedoeling. Ben nu opzoek naar een online programmagids die me helpt uit te zoeken welke programma's ik wil zien en op welk net ze zijn. Zappen door 5 home shopping channels, 5 godsdienst kanalen en 50 verschillende sportuitzendingen wordt uiteindelijk heeeeeeeel ingewikkeld. Wie scoorde nu die drie-punter? Was dat Mozes en werd hij geholpen door die Amazing Mike met een aanbieding die je niet kunt weigeren?..........

Jong geleerd

Vrijdag en vandaag, maandag, waren de eerste twee dagen van Nova's verblijf op haar nieuwe school. Zoals we al wel een keer hebben laten doorschemeren is het school systeem hier iets anders. Ze starten pas als ze 5 zijn en dan nog vaak maar voor halve dagen. Echter onze smurf is 3 jaar en is al niet meer te houden. Ze wilde al 2 weken heeeeeel graag naar school en spelen met de andere kinderen. Telkens als ze Bo naar school bracht was ze direct in haar element in de klas, spelen met de spullen aldaar en "praten" met de andere kinderen want Nova kent wat dat betreft geen barrieres. Dus vorige week de knoop doorgehakt om met de plaatselijke montessori school in zee te gaan en tot nu toe bevalt het prima. Nova speelt en werkt prima en volgens de juf staat haar klep niet in de klas. Ze verstaat er wel niets van maar Nova vertelt van alles. Er zit nog een nederlands jongetje bij haar in de klas, Wim, het zoontje van Ivo Koster die vlak voor ons de oversteek naar de USA en toevallig ook Duvall hebben gemaakt. Wim en Nova smoezen nu gezamelijk in het nederlands met elkaar en weten verdomd goed dat de rest van de klas en de juf hun dan niet verstaat. De eerste grote gebeurtenis op school is Valentijnsdag en zowel Nova als Bo moeten voor hun klasgenoten valentijnkaarten maken of schrijven die ze ergens volgende week aan elkaar gaan uitdelen. Ziet er zo te zien erg leuk uit. Aan Nova hebben we geen kind meer.

Een kamer voor een princess

Belofte maakt schuld en na bekomen te zijn van ons roze tapijt avontuur zijn we dit weekend nu eindelijk gestart met het schilderen van de kamer van Bo. De kleuren worden Geel, Roze en Lila en we vullen elke muur met een van de kleuren en zullen er dan daarna accenten op aanbrengen met een van de andere kleuren. Bo is enthousiast en wil eigenlijk graag helpen, maar na het verf probleempje doen we dat maar niet. Aan de andere kant wil ze eigenlijk dat de kamer een verrassing is en wil ze de kleuren en het resultaat niet zien. Toch komt ze af en toe kijken en zegt dan: "papa, het is nog niet helemaal af dus nu kan ik nog kijken, toch? " En zo ziet ze toch hoe alles eruit komt te zien. Kinderen hebben hun eigen regels en logica. Ze kan ook niet wachten tot alle spullen van de boot komen en het echt haar kamer wordt. Ze mist al haar spullen en hoewel we best wat mee konden nemen in het vliegtuig, hebben ze beide al het speelgoed wat er is al veel gezien, dus tijd voor iets nieuws. Laatste update over de container, hij komt op 24 Feb aan in de USA en dan duurt het 3 - 10 dagen voordat hij bij ons is vanwege douane formaliteiten. We zullen zien!

Mr Schaap

In een melige bui stuurde collega JudithC mij deze afsluiter van de week. http://www.ikbeneenschaapendoe.be. Weet niet of ik hier helemaal gelukkig mee moet zijn, maar mijn vrijdag is wel met een grote glimlach begonnen. Klik elke keer op het plaatje om verder te komen. (+/- 25 keer)

Superbowl weekend

sEr zijn van die sporten die bij ons in NL heel belangrijk zijn en waar de rest van de wereld echt niet wakker van ligt. Schaatsen bijv. Ook al breken wij de tent af in Thialf, daar wordt geen amerikaan warm of koud van. Nee, dan de Superbowl, daar krijgen ze het echt heet van. Echt heel Amerika is al enkele weken in de ban van de finale van de National Football League, de NFL. De kranten staan elke dag vol met analyses en commentaren over de twee teams die dit jaar in de finale staan. (ik moet je helaas de namen even schuldig blijven, zo goed zijn we nog niet geintegreerd). Als de moeder van een speler soep heeft gemaakt voor zijn team dan is dat voorpagina nieuws. Elke dag minimaal 3 pagines in de USA Today over deze wedstrijd. En ook alles wat eromheen zit. Bijv de competities welk bedrijf de mooiste commercial heeft tijdens de uitzending. Die commercials worden daar speciaal voor gemaakt, kosten een miljoen om te maken en een miljoen omuit te zenden en verdwijnen dan weer in de kast. Of de show om de wedstrijd heen. Vorig jaar was daar het "tepel"incident met Janet Jackson. Daar wordt nu nog schande van gesproken en men heeft voor dit jaar dan ook maar Paul Mcartney op het programma gezet. (play it safe). Aan kaartjes is al maanden niet meer te komen en als e echt wilt, op e-bay gaan ze nu voor meer dan $ 2000,- per stuk. Overal, thuis, op scholen, op werk, bij clubs zijn Superbowl parties waar mensen naar enorme schermen kijken en onder genot van bier en ballen (een echte "man's night") naar de wedstijd kijken. Weet je niet wat Football is? Twee teams proberen landje te veroveren met een rugby bal op een veld met allemaal strepen en ze zijn ingepakt alsof ze de hulk zelf zijn. Geef mij maar kaatsen.......

Foto's

Naast de mooie verhalen die we met liefde met jullie delen spreken plaatjes vaak net zo veel als woorden. Daarom hebben we een foto-album op het internet aangemaakt waarop we van tijd tot tijd ook wat foto's zullen neerzetten. Je wilt altijd van alles vastleggen, alles wat je mee maakt hier, maar op één of andere manier vergeet je er een plaatje van te schieten.
Dus als je denkt we zien geen plaatjes meer, stuur ons ff een mail om ervoor te zorgen dat we alle toestellen die we hebben ook gaan gebruiken. Je kunt ons fotoalbum vinden op
http://groups.msn.com/schaapjesgousa/shoebox.msnw

pre-school syndroom

Ik heb een pre-school syndroom!!!
Waar haal ik info vandaan als het niet in het telefoonboek staat of op internet? Ben weer een pre-school gaan bekijken. Deze staat in een "keet"op het terrein van de Stillwaterschool van Bo. Kreeg te horen dat deze voor volgendschooljaar vol zit voor 4 jarige. Jammer dus. Verder een info pakketje meegekregen en een telefoonnummer van de organisatie. Op de vraag of ze nog andere pre-scholen wisten in Duvall, kreeg ik een paar vage namen maar ze hadden geen adres of tel. ook kon ik kijken bij "snips a tips"langs de mainstreet down town Duvall. (daar hing een advertentiebord voor de plaatselijke ondernemers om te adverteren) Mijn onderzoek ging verder. Samen met Nova uiteraard. Ik vond het, het was een winkeltje met kinder kleding, ging daar naar binnen en zag het bedoelde bord. Vervolgens kwam ik er een uur (niet overdreven) weer uit zonder iets gekocht tehebben of tehebben rondgekeken. De eigenaresse erg vriendelijken behulpzaam, heeft heel wat afgebeld. De christian pre-school (waar ze zelf erg goede ervaring mee had) Ze kende nog iemand die bij zichzelf thuis een pre-school heeft???????
Willen wij dat???? Er kwam een klant binnen (bekende wellicht je weet hoe dat gaat in het dorp) die vertelde weer dat de wachtlijst op de pre-school van stillwater wel mee zal vallen, want mensen veranderen veel. Toen deze hoorde dat ik uit Nederland kwam zij ze meteen, ik heb een Nederlandse vriendin haar zoontje zit op Stillwaterschool , dit is mijn tel.nr bel me dan krijg je het tel nummer van haar. Oké dus dit is Duvall. Pre-school worden ook thuis gehouden, leert mijn kind ook nog iets? Of is het veredelde oppas? Ik weet het niet. Ik had wat info inmiddels wilde vertrekken, zeg tegen Nova dat we gaan (in het Nederlands natuurlijk) Word ik aangesproken door een andere klant, een Belgische, (wat leuk om weer een keer nederlands tehoren, waar kom je vandaan? wanneer ? hoe? je kent het wel) Ingeburgerd, ik wel , in het dorp ben ik inmiddels bekend (of berucht).

Visite, visite... een huis vol visite.

De eerste gasten hebben zich gemeld. Erg leuk dat de kans zich voordoet om alweer wat vrienden te mogen ontvangen in onze stulp, hoewel hij nog helemaal leeg is en alleen huurmeubelen bevat en wat kleine spullen van onszelf. Rene en Angela, moeten beide voor hun werk naar San Francisco (sorry MSFT people ze werken beide bij Oracle) volgende week en zullen de terugreis via Seattle nemen en dan 2 dagen bij ons in de buurt zijn en ook uiteraard zelf de omgeving verkennen. We zien er naar uit om met hen de omgeving te gaan verkennen en dat geeft onszelf ook het excuus om nog meer van de verschrikkelijk mooie omgeving te gaan bekijken. Want dat het mooi is hier dat is zeker. Veel natuur, bossen, etc etc. Rene & Angela, see you soon.

Nummertje

EINDELIJK, we hebben het Social Security nummer eindelijk binnen en kunnen nu de volgende stappen gaan nemen om alles af te ronden. De telefoonsregelen, de auto's gaan kopen, een creditcard krijgen en niet onbelangrijk de TV signalen regelen via de satelliet.
Nu zijn we echte citizens van de USA. We hebben een nummer, dus we bestaan!!

Next stop: rijbewijs

Ook wij moeten er aan geloven. In een nieuw land waar het CBR geen enkele status heeft zul je toch moeten laten zien dat je over de benodigde kennis en capaciteiten beschikt om een auto te besturen. Dus weer aan de studie. Nu zijn de regels hier in de US niet veel anders dan in NL maar toch er zijn een aantal uitzonderingen die je ff moet weten. Je mag rechtsinhalen, als er een schoolbus staat met rode lichten moet iedereen stoppen, etc, etc. Een groter probleempje vormen de termen en namen voor dingen die je in NL wel weet. Bijv "schoulder" is vluchtstrook en "yield" heeft te maken met voorrang. Toch allemaal dingen die je wel moet weten wil je slagen voor je theorie examen. Daarna moet je ook een praktijk examen afleggen omdat je uit het buitenland komt. Dus de examenkriebels gaan rond in huize Schaap.

Terug naar het stenentijdperk

sKun je je nog herinneren dat we in Nederland nog niet echt aan het electronisch betalen gewend waren en dat we voor de grotere bedragen werkten met Girobetaalkaarten en Eurocheques? Welnu dat bestaat in de US nog volop. In het land van de creditcards en vooruitgang is het uitschrijven van een papiere cheque nog een zeer gebruikelijk iets. Eigenlijk heb je voor alles wat je wil een cheque nodig. Voor je eerste betaling van je verzekering, voor het schoolgeld van Bo haar school etc etc. Als je dan vraagt of je ook kunt pinnen, dan kijken ze je raar aan en contact geld is al helemaal een vies woord.
Dus we hebben een checkbook, want de amerikanen schrijven geen cheques maar checks. Ook daar zijn vreemde dingen mee. Het zijn gewone, simpele papiertjes die door iedere willekeurige drukker gemaakt worden en aan je gezonden worden. Geen waarborgmerken, fraude bestrijdings elementen er op, niets. Je kunt ook cheques bestellen met allerlei afbeeldingen erop, de amerikaanse vlag, donald duck, je favoriete auto of sportteam, etc etc. Het maakt niet uit.
Maar goed, je kunt niet zonder, dus ook wij hebben nu een checkbook om de rekeningen te betalen.

Jong geleerd, oud geleerd

Bo gaat prima op school en heeft er enorm veel lol in om naar de Stillwater Elemantry School te gaan. Elke dag komt ze met een vrolijke blik de school uit gelopen en we krijgen van de juf (Miss Carlson) ook heel veel feedback dat ze prima mee doet en ook qua leren alles prima begrijpt. Als ze iets niet kan overbrengen dan gebruiken ze een plaatjeswoordenboek dat we gekocht hebben en Bo en de juf wijzen dan aan wat ze bedoelen. Lukt dat niet dan is een telefoontje zo gepleegd om Jacq te vragen het toch even in het nederlands uit te leggen. Zoals bijvoorbeeld het brandalarm en de ontruimingsoefening die ze eens in de zoveel tijd hebben. Was toch goed dat Bo even gewaarschuwd was dat de sirenes afgingen en dat het een oefening was.
In een andere klas zit nog een nederlands jongetje van een familie die we niet kennen. Bo heeft hem al leren kennen ook zijn moeder is soms op school om mee te helpen. Dan kan Bo ook aan haar vragen om iets te vertalen als ze iets van Miss Carlson niet begrijpt. We moeten die mama nog een keer zelf ontmoeten want we hebben geen idee wie het zijn.
Voor Nova zijn we nu op zoek naar een pre-school want die is zeker toe aan contact met andere kinderen. Als we die niet op een schooltje zetten dan gaat ze zich vervelen en dat is niet wat we voor haar willen. Daarnaast gaat ze van ons geen engels leren, want wij spreken uiteraard nederlands tegen haar, dus daarvoor is het ook belangrijk. Nu nog even een goede pre-school vinden en dan aan de slag. Als laatste gaat Jacq binnenkort naar school. Engels weer even ophalen. Is een onderdeel van het verhuispakket van Microsoft en daar zullen we dan ook zeker gebruik van maken. Een beetje extra hulp en opbouwen van woordenschat is niet verkeerd hier in de US, waar niemand een tweede taal spreekt (behalve spaans om de schoonmaakster opdrachten te geven), meer dan 80% van de inwoners nooit het land zal uitgaan (en dus ook geen paspoort heeft) en men ook niet snapt waarom je iets anders dan engels nodig kunt hebben. Maar men is wel geduldig met mensen die de taal niet machtig zijn en vinden het prachtig als je het probeert en helpen je om je fouten te verbeteren. Hun redenatie is, jullie spreken beter engels dan wij nederlands (of duits, als ze denken dat je een duitser bent).

Dichter tot elkaar

Ontwenningsverschijnselen. Daar heb ik denk ik op dit moment last van. Als een heroine verslaafde die "cold turkey" afgekickt is zo voel ik me nu soms ook wel eens als die afstandsbediening van de TV op tafel mij als een soort Ring (van Lord of the Rings) roept om hem maar op te pakken en te gaan zappen, maar je weet dat het geen zin heeft want, WE HEBBEN NOG STEEDS GEEN TV. De afstandsbediening is "my precious" en ik ben Frodo Schaap die zich door Middle Earth heen ploegt om te zien dat hij zijn missie kan volbrengen.
Toch heeft het ook voordelen, je ligt vroeg in bed, komt nader tot elkaar (soms heel nader), en de avond brengt of waardevolle stiltes of goede gesprekken, met een glas wijn en de openhaard op de achtergrond. Heel af en toe denk ik dat ik hier wel aan zou kunnen wennen. Maar dan zie ik mijn zapper weer liggen, en denk... mmmmm...... nee dat kan ik niet. Ik ben verslaafd en geef het ruiterlijk toe. Soms moet je dingen niet veranderen aan jezelf. En dit is er 1 van.

Kleine catastrofe

Soms zit het mee, soms zit het tegen. Welnu vandaag was zo'n dag. Met frisse moed waren we vandaag van plan om de kamer van Bo te veranderen in een prinsessen kamer met de gebruikelijke kleuren, roze, paars, geel etc etc. Zou er prima uit komen te zien. We werden in de ochtend nog een beetje opgehouden door ons nieuwe speeltje, we hebben sinds gisteren ADSL thuis en met de webcam en wireless netwerk verbinding kunnen we iedereen een virtuele tour geven door ons huis.
Maar goed, nog even voor de lunch naar de "hardware store", je moet in een klein dorp de plaatselijke middenstand blijven steunen, en dan na het eten aan de slag. We brengen de spullen naar boven om te starten en Bo helpt uiteraard mee, want het wordt haar kamer. Zo ook het naar bovenbrengen van de roze verf. Halverwege de trap, die net als de rest van het huis bekleed is met smetteloos wit tapijt (je voelt hem aankomen), valt onze lieve dochter doordat ze een tree mist. Nog niets aan de hand, alleen de deksel van de pot roze verf was er in de winkel toch niet zo goed opgezet. Het gevolg 3 liter knal roze verf over het tapijt van onze trap.
Ik heb in tijden niet zo veel gevloekt. Dat moet je hier overigens niet te hard doen want ze zijn wel redelijk into the Lord hier. Snel de pot weer overeind, maar 80% van de inhoud lag over de trap. Snel met allerlei handdoeken, thee doeken, keukenrollen etc etc aan de slag om de 3 liter toch maar weer van het tapijt af te krijgen. Na 15 minuten toch maar even Bob gebeld, de huisbaas. Ehmmm, "we had a little catastrophy" begin ik mijn gesprek. Gelukkig Bob is de moeilijkste niet en hij had gelukkig advies om het ergste er vanaf te krijgen. De Rug-Doctor. Die snel gehuurd bij de plaatselijke Albert Heijn (Safeway genaamd) en wij aan de slag. De hele middag hebben we met een machine en emmers heet water getracht om te redden wat er te redden valt. En om 17:00 hebben we de strijd gestaakt en zijn we maar uit eten gegaan. Alle verf is wel weg, maar de zuurstokroze kleur zit en blijft in het helder witte tapijt hangen. Lijkt hier nu een beetje tante Til van de familie Knots, "een klodertje roze verf hiieeerrr, en een klodertje roze verf dddaaaarrrr....".
Maar het ziet ernaar uit dat het tapijt vervangen moet worden en dat heeft een professionele tapijtreiniger al aan Bob bevestigd. Tot die tijd hebben we een mooi roze tapijt en moeten we opletten wanneer we naar boven lopen. Het verven van de kamer van Bo stellen we even een weekje uit. Heb genoeg roze verf gezien voor een weekend.

Mijn dag vandaag

Vandaag Bo met de auto naar school gebracht, Milo ging carpoolen naar zijn werk. Ons (Nova en ik) hadden nog wat klusjes tedoen. Brief wegbrengen naar het postkantoor. Eerst uitzoeken waar ik naar toe moet, dan de ingang vinden. Kon er maar aan een kant van de straat in. Heb je met wel eens met al die heuvels. Daarna zijn we even een pre-school gaan bezoeken of dit iets is voor Nova. Ook deze zoektocht viel reuze mee. De pre-school zag er gezellig uit, de leidsters kwamen goed over. Nova voelden zich er direct thuis, trok haar jas uit en ging spelen. Voor haar barriere van de engelse taal. Zij spreekt gewoon nederlands tegen iedereen. Vandaaruit naar was de volgende klus naar de safeway, boodschappen doen. Nog steeds een grote uitdaging. Hoe vind ik spullen om de avondmaal zo voortebereiden dat het ook nog lekker is. De winkel is groot, en dit schijnt voor Amerikaanse begrippen een kleintje tezijn. Nou ik zal je vertellen dat de Vomar om de hoek in Zaandam pas klein was. We eten tot op heden nog steeds bloemkool zonder saus, broccolli zonder saus, de bak en braak voor mn vlees in tebakken ben ik nog niet de juiste van tegen gekomen en noem maar op. Zo ben je met boodschappen doen niet 1-2-3 klaar zoals je begrijpt. Dit zijn zoal de dingen die mij bezig houden.

Jacqueline

Een beetje water

Seattle is de natste stad van de hele USA, avrg 152 dagen regen per jaar. Dat wisten we van te voren en dus ook niet zeuren. Alleen de infrastructuur is daar iets minder op berekend hier en daarbij wordt elke nieuws item door de 4 - 5 lokale TV stations helemaal uitgemolken. Zo dus ook het beetje water wat er op dit moment valt in onze omgeving.
We ondervinden er wel een beetje hinder van doordat de rivier die door ons dal hen loopt buiten haar over treedt en de uiterwaarden onderlopen. Geen zorgen wij wonen hoog op een heuvel zo'n 2 - 3km van de rivier af. Maar de brug die ik moet nemen om naar het werk te gaan of terug te komen kan vanavond afgesloten zijn omdat de weg naar de brug toe door de uiterwaarden gaat en niet verhoogd is. Dus stroomt de rivier over dan is de brug onbereikbaar. Dus dan omrijden over de 2e brug en dan wordt het dus een beetje druk en zullen er files komen. Het climaat hier is mild zeggen ze, maar in de 1,5 week dat we hier zijn hebben we al sneeuw (2x), zon, wind en overstromingen meegemaakt. Dus we zijn nu echte locals.

Vreemd land, vreemde gewoontes

Lees dit niet als je net gegeten hebt. In elk land heb je bepaalde gewoontes, ideeen over privacy, over wat kan en niet kan en als je dan verhuist loop je toch wel eens tegen het feit aan dat dingen anders zijn. Een van die dingen in de US zijn "publieke toiletten".
In een land waar privacy hoog in het vaandel staat en elke vorm van lichaamelijkheid, naakt, persoonlijke hygiene echt voor mensen zelf is, is de opbouw van publieke toiletten een echt buitenbeentje. Stel je een ruimte voor waar meerdere toiletten staan die gescheiden worden door een dun stukje hout dat niet hoger is dan 1,80m en waar de onderkant een opening vertoont van minimaal 40 - 50 cm. Anders gezegd, men zit open. Als je dan naar het toilet moet om er eens echt voor te gaan zitten dan lijken alle openingen wel enorm. De eerste truc als je een dergelijk toilet binnenkomt is te kijken of je schoenen ziet, dan weet je namelijk of hij bezet is of dat je voor deze gelegenheid een buurman hebt. Eenmaal gezetten, kun je jezelf niet aan de indruk onttrekken dat je eenvoudig je buurman een hand kunt geven door het enorme gat aan de onderkant van de scheidingswanden. Toch zit iedereen daar voor zijn rust. Dat verklaart misschien ook de drukkende stilte die er aanwezig is. Hierdoor blijft je wel op de hoogte van de voortgang van je buurman en hij van jou. Alle geluiden die gemaakt worden wanneer de behoefte het lichaam verlaat lijken wel via een 100 Watt versterker door het toilet te dreunen. De lucht die ontsnapt, het geknetter en de harde dan wel zacht landing van het projectiel in de enorme bak met water zijn prima te volgen. Ook bij zwaardere bevallingen zijn de kreunen, steunen, grommen, kuchen en in uitzonderlijke gevallen het gillen te horen alsware je naast je oor. Gelukkig beschermen de schermen en de persoon naast je tegen het spatten. Na gedaan werken is het goed rusten, en blijft iedereen zitten todat de ander eerst het hokje verlaat. De schaamte is toch dusdanig dat je je tijdelijke buurman toch niet wilt tegenkomen en in de ogen wilt kijken. Weer wat geleerd.

Weer schone kleren

Na meer dan een week zonder te hebben gezeten, hebben gisteren de wasmachine en droger opgehaald. We hebben ze via het internet gevonden en hebben ze voor een zachtprijsje kunnen overnemen van een Microsoft collega. Er bestaat een website, micronews, dat een soort marktplaats is alleen voor Microsoft werknemers. Gisteren heb ik ze opgehaald, achter op de pick-up truck van Bob de huiseigenaar, wat ze paste uiteraard niet achter in onze huurauto. Moeten alleen nu nog even aansluiten en daarvoor moet ik de stekker veranderen van de droger. Niet alles is standaard in de US. Bijv, de droger draait op 240V ipv 110V en daar heb je verschillende stekkertype voor. Dus ergens in ons huis hebben we toch 240V. Vreemd. Ook kun je hier een droger op gas kopen, dus die doet iets met opwarmen/drogen via gasverwarming. Ook vreemd. Daarnaast hebben we zaterdag een regio-vrije DVD speler gekocht zodat we zowel de US als onze oude nederlandse DVD's kunnen bekijken. Dan kunnen de meiden nu weer naar Kinder voor Kinderen en onze eigen Disney collectie kijken. Laatste nieuws is dat we eindelijk van de brom in de telefoon af zijn. Bleek ons eigen toestel te zijn. Opgelost voor $9,99.

All american diner

Gisteravond hebben we onszelf en de kids getrakteerd op een echte hamburger in een echt hamburger restaurant. In Redmond, maar ook in andere amerikaanse steden, heb je een Ruby's. Een restaurant zoals het in de jaren '40 en '50 in de US standaard was en waar alles wit, rood en glimmend is. De dames lopen er rond in rood/wt gestreepte pakjes met schorten en mutsjes en de heren in geheel wit. Van die grote sorbets in grote glazen kun je er krijgen en uiteraard ook de meest uiteenlopende hamburgers. Ze zijn wel in de moderne tijd gebleven want de kids krijgen er, net als bij McDonalds, een speeltje bij. Het is echt een uitje om daar met je gezin heen te gaan en te gaan eten.

Bo's eerste schooldag

Afgelopen vrijdag was de eerste schooldag voor Bo. Alles ging prima en we waren ruim op tijd bij de school. Ze beginnen voor onze doen wat laat, 9:15 eerste bel en 9:20 tweede bel. De echte les start dus niet eerder dan 9:30. Eerst kon Bo haar plekje zoeken en werd ze gekoppeld aan een ander meisje die haar de hele dag meegenomen heeft op sleeptouw en alles heeft laten zien. Ze leggen hun jassen en tassen eerst op de grond en daarna doen ze tafel voor tafel alles opruimen. Daarna mocht ze haar calender gaan invullen met alle cijfers (dagen van de maand) en werd ze gelijk al geholpen door de andere kinderen aan haar tafel. Tussen de middag eten in de gymzaal (brood mee) en dan spelen. Altijd buiten spelen, 3 keer per dag maakt niet uit wat voor weer het is. Bo is wel een attractie op zich want volgens haar eigen zeggen rende iedereen achter haar aan en wilde iets zeggen en Bo maar terug zeggen dat ze ze niet kon verstaan. Maar dat probleem lost zich hopelijk de komende weken vanzelf op. Maandag is een vrije dag Dr M.L. King day, dus dinsdag gaan we weer aan de slag. Volgende stap is dan om voor Nova een pre-school te vinden zodat die ook met andere kinderen in contact kan komen. Kortom een druk einde van de week en we hebben een lang weekend om weer bij te komen.

The Flag

Vandaag is de eerste dag van Bo op school en we vielen gelijk met de neus in de boter. Haar klas had vandaag dienst in flag-day en dat betekent dat alle klassen, gelijk opstaan, met de rechterhand op het hart trouw zweren aan de amerikaanse vlag. Zelfs de kinderen van 5 - 7 jaar bij Bo in de klas kennen de volgende woorden uit hun hoofd.
"I Pledge Allegiance to the flag of the United States of America and to the Republic for which it stands, one Nation under God,indivisible, with liberty and justice for all."
Je ziet het normaal alleen in films, maar ze doen het echt!! en de kinderen kijken ook raar op als je niet mee doet. Voor de rest ging het wegbrengen prima en vanmiddag horen we wel hoe alles was en wat ze er van vond.

Bo morgen naar school

Morgen is het zo ver dan gaat Bo voor het eerst naar haar nieuwe school. We zijn erg benieuwd hoe dat gaat en of ze zich een beetje verstaanbaar kan maken in een wereld die geen nederlands spreekt en waar zij nog geen engels spreekt. Ze heeft er erg veel zin in en kan al een week niet wachten. Als ze niet zou zijn geworden dan hadden we haar wellicht al eerder heengebracht.

Alles draait om een nummertje

"Vetrouwen" is een onbekend begrip in de Amerikaanse economie. Alles draait en is gebaseerd op zekerheden en als je daar niet aan kunt voldoen dan heb je een groot probleem. Een van de zekerheden is het Social Security Nummer, SSN, daarmee sta je voor de overheid geregisteerd en dus kunnen ze je altijd terugvinden. Zonder dat nummer kun je dus eigenlijk niets.
Nu hebben we dat nummer vorige keer dat we in de US waren al aangevraagd en we dachten dus dat het er zou zijn als we echt gingen verhuizen. Helaas. Het nummer is er nog niet en niemand bij de overheid kan ons vertellen hoe lang dat nog gaat duren. Daardoor loop je tegen het probleem aan dat je wel een mobile telefoon kunt krijgen maar even $1000,- borg moet neerleggen, dat je salaris door Microsoft niet uitbetaald kan worden, dat je geen TV kunt krijgen, dat je geen auto kunt kopen en nog veel meer. Amerika is het land van de mogelijkheden maar zonder nummertje geen mogelijkheid.

Eerste dagen@ Microsoft

Werken bij een organisatie als Microsoft in Redmond is wel een beetje overweldigend. Je maakt deel uit van een groep van 25.000 mensen die op dezelfde plek werken, in 30+ verschillende gebouwen en jij hebt daar je eigen plekje. Een kamer, van 3 bij 4 meter in een gang met nog veel meer van dat soort kamertjes, als je gelukt hebt een raam naar buiten (ik heb geen geluk) en net als het bij een echt huis gaat moet je jezelf voorstellen aan je buren op de gang.
Openspace kantoor is wel een stukje socialer, maar het is niet minder indrukwekkend. De kans dat je met verschillende VP's (Vice Presidents) in een meeting of in het cafeteria zit is redelijk en het werk lijkt nu ook al uitdagend te zijn. Als iemand vanuit het "veld" kun je die mensen in corporate nog wel wat leren. Gebouw 122 kamer 2395 is mijn nieuwe huis voor de komende tijd.

We zijn er.

We zijn weer een beetje online. De eerste update van onze website heeft op zich laten wachten omdat je voor het internet ook een verbinding nog hebt. Maar nu ik ook op kantoor van Microsoft kan komen kan ik ook weer online zijn. Dus we zijn nu officieel inwoners van het plaatsje Duvall wat door mijn vriend James hierboven te zien, gesticht is. De reis ging prima allen tijdens de vlucht werd Nova ziek en heeft ze 3 keer in het vliegtuig over gegeven. Nu gaat alles weer beter met haar. Ze had een griepje te pakken denken we. Nu is Bo helaas aan de beurt en die is vannacht gestart met koorts en ziek worden. Dus die is ook 3 dagen uit de running.
We hebben telefoon dus als je ons nummer wilt weten stuur ons even een mailtje dan sturen we het door. Kreeg vandaag ook al de bevestiging dat de luchtvracht is aangekomen dus woensdag kunnen we over onze eerste eigen spulletjes beschikken. Dat is wel lekker. Voor de rest hebben we de eerste dagen sneeuw al meegemaakt en dat schijnt toch uniek te zijn. Dat gebeurd maar 2 a 3 keer per jaar en wij hebben de 2e dag al gelijk een witte wereld te zien gekregen. Dan is het enorm sprookjesachtig hier in de bossen. Iedereen bedankt voor de mailtjes etc die we al hebben mogen ontvangen. We blijven ons thuisvoelen op twee continenten.

Wil je ons volgen morgen

Kijk dan op http://www.flytecomm.com/cgi-bin/trackflight en zoek dan op NortWest Airlines vluchtnr 33.

De reis gaat beginnen

Morgen is het de dag. 6 Jan vertrekken we naar de US. We hebben alles geregeld, de spullen op transport gedaan, de belangrijkste spullen in onze bagage en enorm veel zin om dit avontuur te starten. Morgen zullen we na 9,5 uur vliegen ons nieuwe avontuur tegemoed en dan kunnen we ook ons nieuwe huis direct betrekken. Het huis is gereed en er zitten nu tijdelijke meubels in en als de container aankomt zullen die weer vertrekken. Iedereen bedankt voor de goede zorgen en de leuke afscheidskado's. De volgende post komt vanuit Duvall.

Flapje, niet mee, wel nieuw huis

Helaas hebben we moeten besluiten om Flapje niet mee te nemen naar Duvall. De huisbaas wilde wel, de US douane wilde wel, wij wilde wel alleen de KLM werkte niet mee om de benodigde informatie en procedures aan te geven hoe we hem in een vliegtuig moesten krijgen. KLM heeft haar onwil direct aangetoond door te zeggen dat men geen knaagdieren vervoert zelfs niet als dat door North West airlines zal gebeuren en niet door KLM zelf. Die affaire met de hakselaar zit de KLM denk ik nog steeds dwars en daar zijn wij nu helaas de dupe van geworden.
Maar er is een nieuw huis voor Flapje gevonden, hij gaat wonen bij Amber in Zaandijk en die is er zeker blij mee. Het afscheid was denk ik het moeilijkst voor Jacq, maar ook die komt er wel overheen. We kunnen altijd met Flapje mailen :-) .

Afscheidsfeest

Gisteren hebben we ons familie en vriende afscheidsfeestje gehad. Een erg goed idee om met iedereen die ons dierbaar is te toosten op een nieuw jaar en ook de start van ons avontuur te vieren. Het was precies zoals we het ons hadden voorgesteld en we willen ook echt iedereen bedanken voor zijn/haar aanwezigheid. Zonder jullie was het niet zo mooi geworden. Het geeft een warm gevoel als zo veel mensen naar je toe komen om je uit te zwaaien als je voor langere tijd weg gaat. Een mooie speech van Pablo verwoordde denk ik ook de gevoelens van iedereen en zeker ook die van ons. Pablo dank je wel voor je woorden uit het hart en ik ben ook trots op jouw dat je dit gedaan hebt. De kado's die we hebben ontvangen nemen we mee in de bagage en die zullen een mooi plekje krijgen in het huis en we zullen foto's op de website zetten zodat iedereen kan zien hoe e.a eruit ziet. We komen iedereen zeker in de toekomst tegen hier of daar in de US en zoals Pablo al zei, een ieder van jullie heeft er zeker een vakantie adres bij in de US, we zijn klaar om jullie te ontvangen. BEDANKT ALLEMAAL!!