Microsoft company picnic

Vandaag was het de jaarlijkse familie picnick van Microsoft. Voor ons de eerste keer dit jaarlijks terug kerende evenement. Omdat het hoofdkantoor van Microsoft uit heel veel werknemers bestaat wordt dit in 2 dagen gedaan. Een gezellige dag, voor elk wat wils, jong en oud, groot en klein. Ook was er een volleybal toernooi opgezet, met zelf gemaakte groepen kon je je daarop inschrijven. Er was een NL ploeg, the Dutch Jumpers, was onze naam. En bij gebrek aan vrouwen, was ik ook van de partij in het veld welliswaar. Na het volleyball was het tijd voor de kinderen en gingen we alle luchtkussens, ballonnen, etc. af. Meer dan genoeg van dit alles. En niet te vergeten genoeg te eten en te drinken voor iedereen. Het oppervlakte was zo groot, dat we niet eens alles gezien hebben, de levens grote games, golf spel, muziekbandjes en noem maar op. Dit is zeker voor herhaling vatbaar en doen we volgend jaar zeker weer.

Waterballet

Wat is er niet mooier dan jezelf, je vader en moeder en je zus nat maken met de waterslang na een hele warme dag en dan nog je kleren aan hebben ook. Afgelopen vrijdag hadden we Tony Krijnen op visite, een collega uit Nederland, en natuurlijk perfect weer om de BBQ weer eens in de fik te steken. Tijd om een goed bij te praten was er bijna niet want de meiden vonden het natuurlijk prachtig met Tony en ze waren volop met hem aan het stoeien en doen. Uiteindelijk kwam er water aan te pas. Jacqueline begon door Bo met kleren en al in het kleine badje te gooien (de grote stond nog niet), en daarna heeft ze, met hulp van mij en Tony toch haar revenge gehaald en kon ze haar moeder met de slang een koekje van eigen deeg geven. Volgende slachtoffer was papa en uiteindelijk had niemand behalve Tony nog een droge draad aan zijn/haar lijf. Snel douchen, aankleden en naar bed voor de dames en toen de gitaren te voorschijn gehaald en in de langzaam ondergaande rode avondzon, met een rose en hier en daar wat mugjes met Tony wat nummertjes gespeeld. Cool einde van een mooie avond. Thanks M'kar!

Big genieten

vNa 5 uur van water vullen en meer dan 1400 gallons (4500 liter) water in het badje hebben laten stromen was het vandaag de dag om ons zwembad in te wijden. De dames hadden de eer om nadat we even de chemische gesteldheid van het water gecontroleerd hadden, als eerste te water te gaan. Helemaal top!! Het water is rond de 75cm hoog, een gemiddeld kinderbad en het is zo breed dat Bo en Nova er echt in kunnen zwemmen. Uiteraard hebben Jacq en ik ook even van deze luxe gebruik gemaakt, want hoewel we het voor de kinderen gedaan hebben zullen we niet ontkennen dan een eigen zwembad in de tuin toch wel een heerlijk luxe is. Vroeger toen ik een klein mannetje was en je plaatjes van dit soort baden zag kun ik er alleen maar van dromen, nu heb ik er eindelijk een. Die dametjes van ons hebben het toch maar voor elkaar hier in Duvall

Big Pool

Zoals alles hier in de USA, is alles groot. Ook wij ontkomen hier niet altijd aan met onze 2 meiden. Aangezien de zomers hier over het algemeen lang en lekker zijn, hebben wij als ouders besloten een groot bad tekopen. Alles erop en eraan. Filter, pomp, afdekzeil, zwemtrap etc. Deze pool vullen we 1 keer voor de hele zomer. Tevens krijgen we ook nog 1 keer een gigantische waterrekening, maar daar denken we maar even niet aan. Ik heb dus een 2 de hands pool op de kop getikt, doorsnee 3,66 cm en 77 cm hoog, toen Milo in Atlanta was. De dames hebben dus nog 1 week moeten wachten voor deze op gezet kon worden. Vandaag was de dag van de klus. Grond vlak maken, zeil erover zwembad rand oppompen en vullen maar. Vullen maar, vullen maar, er kwam geen eind aan. De dames wilden wel zwemmen, maar het bad was nog niet vol. Dit heeft ons een halve dag en een deel van de avond gekost. Want ja we zijn niet vlot smorgens, dus voor we begonnen was de halve dag al om. haha. Maar de pool staat, alle chemische spullen zitten erin. En we hebben Bo en Nova beloofd MORGEN GAAT HET ZWEMBAD OPEN !!!!!!!!

Sport camp

Afgelopen week was het de week van de multi-sportcamp, voor Bo. Dit houdt in 5 dagen van 9-12 uur, 3 sporten beoefenen, Soccer (dit is voetbal), Baseball en Basketball. Ze hadden 1 groepje 4-5 jarige en 1 groepje 6-7 jarige. Dit werd begeleid door ieder 1 coach. Bo vond dit alles erg leuk om te doen. Dus iedere dag gingen we dus fris en wel starten, eerst goed in smeren met zonnebrand, want het is hier al 2 weken volop zomer, en drinken , water en een snack mee. Alles goed voor bereid en niet tevergeten de pet op tezetten.Zie hier boven op de foto, Bo in roze korte broek geheel in de houding, klaar voor de Baseball wedstrijd. Dit was alweer een leuke week van de schoolvakantie. We hebben er inmiddels 7 weken opzitten en nog 5 weken tegaan.

Eindelijk vakantie

Vandaag is dan eindelijk de vakantie begonnen. De komende 2 weken zal de Fam Schaap gaan genieten van Washington State. "Ga je ergens heen? " is een veel gestelde vraag. Nee we blijven in de buurt en ga nu eindelijk eens onderzoeken waar we nu eigenlijk zijn gaan wonen. Dus de komende weken zullen we de bergen, het strand, de stad en heel veel andere plekken gaan ontdekken. Vandaag is het klus dag (30 graden buiten) want er moet e.a aan het huis gebeuren. Ook wordt het vandaag tijd om het echte zwembad op te zetten wat we aan de meiden belooft hebben. Dus, werk genoeg, en het weer werkt wel mee.

Women Night !!!!

Gistermiddag ben ik uitgenodigd voor de lady hot tub night. Dit soort dingen komen altijd in een opwelling bij mijn buurvrouw Kim. Erg leuk, kan niet anders zeggen. Dus op het laatste moment worden de vrouwen bij elkaar getoverd, wie er kan komt en anders heb je pech en volgende keer beter. Dus dit persoontje zorgt er uiteraard voor dat ze kan. Een heerlijke ontspanning voor de stressvolle dag als vandaag kon ik wel gebruiken. En natuurlijk de nieuwsgierigheid, je weet nooit welke nieuws je weer hoort uit de buurt. Buiten Kim en mezelf om waren er nog 2 buurvrouwen en natuurlijk ontbrak Christine niet. Deze is altijd van de partij als er iets tebeleven valt. haha. De party begon om 9.30 uur PM. Want dan is het bijna donker. (nog wetende van de vorige hot tub party, dan kunnen de buren ons niet zien) Mijn eigen man notebene, en buiten licht uit. Maar speciaal was het wel. Met diverse onderwerpen, van films die besproken werden, boeken en de buurt. Wie zijn huis verkoopt/verkocht voor welke prijs etc.En of de nieuwe bewoners al gesignaleerd zijn, zo ja kinderen jongen/meisje etc. Dus dit brengt de info op van een hot tub party op. En daarna uit bad iedereen snel handdoek om en naar huis. Einde verhaal.

De vlag kan uit!!!

Vanmiddag rond 5 uur kregen we het verlossende bericht dat de overdracht van het huis bij de rechtbank geregistreerd stond en dat de bedragen over en weer geboekt waren zodat we nu officieel eigenaar zijn van ons eigen stulpje in Duvall. We zijn er uiteraard verschrikkelijk blij mee en hebben het voordeel dat we wel een huis gekocht hebben maar niet hoeven te verhuizen. Waar vindt je dat nog? Nu beginnen natuurlijk de echte uitdagingen voor een huiseigenaar. Wat wil je eigenlijk veranderen? Wat moet er gebeuren en wanneer? Voordeel is dat we nu alles kunnen doen wat we willen, nadeel is dat alles wat er nu stuk gaat voor onze rekening is. Vanavond belden mijn vader en moeder als eerste om ons te feliciteren met de aankoop half 7 's ochtends nederlandse tijd. Een grote en leuke verrassing. We hebben de aankoop gevierd met een diner in de plaatselijke Mexicaan (Ixtapa) en daarbij werden we vergezeld door de buren Kim en Steve en de "voormalige eigenaren" Bob en Christine plus alle familie aanhang (kids). Erg gezellig en een goede afsluiting van de dag.

Tekenen

Over een uur gaat het gebeuren. De teken sessie voor de overdracht van het huis bij de Escrow company. Dus nog even en we hebben een grote schuld en zijn de virtuele eigenaren van het huis op 28320 NE 138th Place. Spannende tijden.. Tekenen schijnt meer dan een uur te duren met een stapel van 15 cm aan documenten. Dus aan het eind van de sessie hebben we een lame arm. Later meer

Work and pleasure

Gisteren was de dag van de zogenaamde BPM summit. De eendaagse meeting waar ik de gastheer van was in het altijd mooie Atlanta. We begonnen om 8:00am en waren klaar om 6:30pm dus een volle dag van presentaties en discussies met vertegenwoordigers van allerlei subsidiaries wereldwijd. De meeting ging goed, maar gastheer spelen is een uitputtende bezigheid. Constant alles in de gaten houden, zowel de inhoud, de discussie, maar ook de lunch etc. Daarna gingen we naar het restaurant van het West In hotel boven op de 73de verdieping van het hotel. De lift van het hotel zit aan de buitenkant van het gebouw, als een spin aan de muur en is compleet van glas gemaakt. Dus voor diegene met enige vorm van hoogtevrees was het een overwinning om met ons mee te gaan. Vanavond is de openingsreceptie. Een feestje van 2 -3 uur met gratis drank en muziek. Dus na een goed dagje werken, is het fun gedeelte nu aangebroken.

Kraamvisite

Nu alles weer in het gereel is na het vertrek van opa en oma, is er weer tijd genoeg om na tedenken over van alles en nog wat. Zo ook een huisdier. Dit komt de laatste tijd wel weer erg veel aan de orde. Het gemis van onze Flap die wij in NL hebben moeten achterlaten is dan ook aan de orde. Maar er komen ook andere (huis)-dieren ter sprake. Een hond, (net zoals Pablo en Jan-Poul.) Een paard, (net zoals mijn vriendinnetjes). Maar uit eindelijk zijn wij dames ook wel tevreden met een konijn. Dus nu Milo een week op pad is voor het werk, heb ik een andere missie. Op zoek naar een nest baby bunny's. Gisteren het werk begonnen. Kijken voor spullen, en waar vind ik een nest konijnen. Bij de dieren winkel niet, gelukkig maar want daar haal ik hem liever niet vandaan. Na een heldere ingeving zijn wij de plaatselijke dieren kliniek in Duvall gaan bezoeken voor evt. advertentie's. Raak!! Een telefoonnummer voor Holland Baby Bunny"s. Dus bellen en vandaag mochten wij even langskomen. Een aardige dame liet ons het nest konijnen zien, ze had er meer, allemaal liefhebberij. Dwerghangoortjes. Dit nestje is 3 weken oud, dus we mogen op 4 aug. met spullen komen om er 1 op tehalen. Ook liet ze nog een net geboren nestje zien, deze waren vanmorgen geboren. Kaal en ogen dicht. De meiden vonden het indrukwekkend om te mogen zien. En waren enthousiast over onze toekomste nieuwe gezinslid.

Hoezo breakfast??

Vandaag de vlucht van Seattle naar Atlanta gehad. We moesten op tijd voor mijn meeting in Atlanta zijn dus had ik de vlucht van 6:00am geboekt. Dus moest ik met mijn collega om 4:00 op Seatac vliegveld zijn en dus rond 3:15 bij zijn huis en helaas, helaas, mijn wekker stond dus om 2:00am. Niet echt de tijd om aan een ontbijtje te denken. Dus met een vlucht van 4,5 uur voor de boeg moest dat aan boord wel goedkomen. Even voor vieren aangekomen op de luchthaven was alles nog dicht en moesten 10 min wachten totdat de balies opengingen en we konden inchecken. Op tijd vertrokken en dus om 6:10am zaten we in de lucht met een erg cool uitzicht op Mount Rainier (helemaal helder vanmorgen). ik was helemaal klaar voor een ontbijtje. Wat een deceptie. We kregen 2 keer te drinken tijdens de vlucht en daarbij een snack. De eerste keer een kleine cracker (soort mini TUCjes) en de tweede keer een zakje chips. Waar zijn mijn sandwiches, mijn croissants, bagels of ander echt voedsel. No sir, this is what we serve on a flight. Dus voor de terugvlucht op zondag weet ik het wel. Eerst lunchen, dan de lucht in.

Uitgaansleven in Duvall

Nadat ik vorige week met mijn vader de Sportsbar had bekeken, was het gisteren (vrijdag) de beurt aan de Duvall Tavern. Beter bekend als het bikerscafe van Duvall. Met Ivo (nederlandse collega die ook in Duvall woont) wilde we die wel eens zien. Dus rond 9:00 nadat we in Redmond ergens gegeten hadden, liepen we stoer de kroeg in. ff wat bestellen en voor de rest van de avond hebben we ons eigenlijk top vermaakt met het kijken van mensen. Er is elke vrijdagavond live muziek direct nadat we aankwamen begon de locale blues en rock band te spelen dat klonk niet verkeerd. Direct begonnen de vrijgezellen heren achter de dames aan te gaan en het schouwspel was begonnen. Aan de ene kant de oude vrijsters van Duvall, desperate opzoek en aan de andere kant de oudere boeren, die na de dag hardwerken op de farm, even uit hun dak gaan. In totaal een man of 35 in de tent dus als europeaan val je dan direct op. Wij waren toch wel interessant en de gesprekken gingen ook over die twee gozers daar aan de bar. Spreken ze nu engels of niet? Volgens mij komen ze uit Europe. Amerikanen zijn "helemaal niet" nieuwsgierig (not), dus naverloop van tijd komen mensen zich automatisch aan je voorstellen en vragen waar je vandaan komt. "From Holland, yes I know.... I've been to Switzerland once, very nice those mountains". Nou in Holland heb je geen bergen. "Yes of course I knew that".
Rond 11 uur was het wel weer mooi geweest en kon ik het trainingskamp (ben in training voor de 6 dagen in Atlanta) verlaten en naar huis toe. Vanmorgen toch even wat langer in bed gebleven en als het zo blijft grijp ik toch even naar de paracetamol. Oh ja , niet vergeten dat in te pakken voor Atlanta. ....

Druk, druk druk

Met alle voorbereidingen voor het kopen van een huis zou je bijna vergeten dat er ook nog gewerkt moet worden. De komende week vind de jaarlijkse sales en marketing meeting van Microsoft weer plaats en dit keer is Atlanta de stad waar het moet gebeuren. Met 10.000 collega's zo'n 3 dagen lang honderden sessie volgen en één hele dag met zijn alle in de Georgia dome sessie volgen. Nu hoef ik dit keer niet 10 uur of meer in een vliegtuig te zitten om bij deze meeting aanwezig te zijn, maar het is toch nog 4 uur vliegen tussen Seattle and Atlanta. Een dag voor de officiele opening mag ik zelf nog een pre-meeting organiseren van 1 dag en ben ik gastheer van 35 collega's uit de hele wereld. Dus deze week is druk met de voorbereidingen van de presentaties en de logistiek voor die sessie. Gelukkig heeft Jacqueline alles hier in huize Schaap onder controle. Als ik in Atlanta ben dan houd ik jullie op de hoogte van de belevenissen daar. Eén tipje van de sluier.... Atlanta is zeer warm en vochtig.

Afscheid

Vanmorgen hebben we pa en ma terug gebracht naar Sea-Tac vliegveld. De 4 weken verblijf in de USA zat er voor hun op. Het was een leuke en gezellige tijd en snel omgegaan. We hebben van elkaar aanwezigheid genoten. Met name Bo en Nova vonden het natuurlijk erg gezellig om opa en oma de hele dag om zich heen tehebben, en ook dit gold wederzijds. Gisteravond zijn we als afsluiting nog met zijn allen uiteten geweest. De meiden wat later naar bed en vanmorgen weer vroeg op. Onze Bo realiseerde zich wat zo'n laatste dag betekent. Deze werd steeds stiller aan het eind van de avond. Ook had zij nog een kaartje van haar beste vriendinnetje Laura gekregen met foto's erbij. Wat haar nog meer aan het denken zette. Bij thuis komst ging zij direct naar haar kamer, pakte haar trolly en vulde deze met kleding, ze moest mee, naar Laura, naar Nederland, met opa en oma. Geheel verdrietig en overstuur. Nadat opa en oma en Milo met haar gepraat hadden, ging zij overstag en hadden ze besproken dat ze elkaar door haar zelf geschreven brieven gaan sturen. Jawel ook dit hoort bij ons, met de nadruk ons (milo en jacqueline) avontuur. Vanmorgen was het een dubbele stemming, iedereen was blij weer in het oude terug tekeren, maar afscheid nemen was moeilijk. Met een lach en een traan. En een terug kijk op 4 leuke weken voor ons allemaal.

Eindelijk !!!

Weet je nog? Een lieve dochter die wilde helpen, een blik roze verf, een traptrede die niet meewerkte en een deksel die niet goed vast zat. Dat waren de ingredienten voor een kleine catastropfe op afgelopen Januari. En nu, eindelijk na zoveel maanden is het tapijt na velen malen bellen en bedreigingen aan het adres van de tapijtboer door de huidige eigenaren, gearriveerd. En dus konden we nog snel gebruik maken van de expertise van mijn vader om het er "vlekkeloos"(kleine woordspeling) in te leggen. Dus vandaag, op wat kleine afwerkingen na, hebben we weer een tip top trap.

Scheurtjes; termieten, lekkage.........

Vandaag weer de volgende stap opweg naar het huiseigenaarschap. Omdat we een bestaand huis kopen is het altijd verstandig om een technische keuring te laten uitvoeren. Dus zo gezegd zo gedaan. Via de buurvrouw (Kim) die makelaar is kregen we een naam van een Home inspector. Echter deze man was op vakantie. Hij zat op Hawaii, maar was wel zo enorm aardig om toch even zijn voice mail af te luisteren en terug te bellen dat hij ons niet kon helpen. Dus terug naar Kim voor een andere naam. Dus werd het Tim van Precise Home Inspection, en vandaag is Tim geweest. Alles van boven tot onder bekeken, kruipruimtes, zolder, verwaming en gas installaties, noem het maar op. Alles in de computer en tegen het eind van de avond hadden we een uitgebreid rapport in huis wat er aan de hand was, (eigenlijk niet veel) en een lijst met dingen die we konden gaan bespreken met de huidige eigenaar. Dus dat moeten we rap gaan doen, je weet maar nooit wat hij nog voor ons kan gaan doen.

Please sign on the dotted line.........

Tja, met een grote afstand is het aan de ene kant eenvoudig om dingen even "onder de pet" te houden, aan de andere kant heb je ook weinig mensen waarmee je dingen kunt delen en kun je niet wachten om iedereen het te vertellen. Maar nu zijn we zover. We hebben het koopcontract getekend om een HUIS TE KOPEN hier in Duvall. En het goede nieuws is, we hoeven niet te verhuizen. De huisbaas kwam enkele weken geleden naar ons toe met de mededeling dat het huis verkocht moest worden en dat ze het het als eerste aan ons aanboden. En daar sta je dan, net alles geinstalleerd, de kids hun eerste vriendinnetjes gemaakt, wij net onze plek gevonden, wat doen je dan? Nog nooit een huis gekocht in je leven en nu kun je het doen in een vreemd land. We wilden avontuur, we krijgen avontuur. Dus aan de slag en ons huiswerk gedaan, de waarde bepaalde, de financiele zaken bekeken en uiteindelijk een bod uitgebracht. Na één onderhandelingsronde kwamen we eruit en afgelopen vrijdag hebben we het koopcontract getekend. Nu moeten we officieel de hypotheek regelen en als alles goed gaat kunnen we op 26 Juli a.s de officiele eigenaar zijn van 28320 NE 138th Place in Duvall, ons eigen Schapenhokje.

Klant is koning

Dit is het land van behulpzaamheid. In winkels wordt je direct aangesproken of je alles kunt vinden en/of je hulp nodig heb. Het is ook het land waar je alles na aankoop weer zonder problemen terug kunt brengen, met geld terug. Dit laatste heb ik al diverse malen ondervonden in positieve zin. Vorige week hadden Bo en Nova een slip en slide van Opa en Oma gekregen. Een waterpret ding waar je een tuinslang op aansluit en ze over plastic kunnen glijden. Erg leuk. Waar het niet dat we in de eerste instantie dachten dat onze waterdruk niet goed was omdat de sproeiers het niet goed genoeg deden. Maar we kwamen tot de ontdekking dat hij aan de onderkant gescheurd was en dus veel water verloor. Dit ding was dus al stuk bij aankoop. Dus alles weer terug in de doos, bon mee, en terug vandaag. Grandioos, de dame hoorde mijn verhaal aan, nam de doos terug met inhoud en we konden nog kiezen of we ons geld terug wilde of een nieuwe. Gelukkig hadden ze nog dezelfde, dus het werd een ruiling. En weer een paar blijde kinderen. Nu nog de zon.

Vuurwerk in je korte broek

Toch is het een vreemd idee. Om vuurwerk te gaan kopen en af te steken in je korte broek en een T-shirt aan/ Toch is dat precies wat we vandaag gedaan hebben. We waren uitgenodigd op een 4th of July party en zoals een echt amerikaans feest betaamd hebben we ook een gerecht mee genomen om te "delen". Voor ons was dat dit keer de fruitsalade. De hele dag en ook gisteren hoorde je de knallen al door de omgeving gaan van het vuurwerk. Je het het officiele spul maar ook de illegale handel. Wat in Nederland de Chinezen zijn of Belgie zijn hier de Indianen reservaten. Die mogen op één of andere manier wel spul verkopen alleen als eigenaar mag je het niet afsteken. Na de nodige bommen vanavond, waarbij iedereen zeeeeeer bezorgd is over het huis, want dat is natuurlijk van hout en heeft een houten dak, hebben we buiten een film gekeken op een projectiescherm. De vele families op het grasveld, met veel dekens en een grote zak popcorn en je hebt een superavond. De meiden liggen nu in bed en genieten nog na.... Ik denk dat ik nu een beetje het gevoel heb hoe het is om Kerst en Oud & Nieuw in Australie ze zijn en de kerstboom op te zetten en buiten de BBQ. Morgen weer gewoon in het werkzame leven aan de bak.

Independence Day 4th of July

Vandaag is het de nationale feestdag van de Amerikanen. De "stars and stripes" zijn niet van de lucht en overal wordt er van alles georganiseerd. Zo ook bij ons in de buurt in het plaatsje Carnation. Daar is een traditionele 4th of July parade met paarden, bands, en ook een autoshow met opgeknapte klassiekers en andere speciale auto's. We zijn met de meiden, die beiden een nep tatoo van een amerikaanse vlag hebben, en om wezen kijken. Prachtig mooi weer om weer eens mensen te kijken hier in Amerika. Iedereen in de nationale driekleur, applaus en gaan staan als de vlag voorbij komt en gillen en schreeuwen bij een volgende nationalistische wagen die de erfenis van de US laat zien. Men is trots op het feit dat men Amerikaan is. Voor ons gevoel erg overdreven, hoewel je soms denkt dat er in Nederland iets te kort van is. Vanavond zijn we uitgenodigd voor een 4 of July feest, met zwembad, BBQ, vuurwerk en een film in de tuin (projectie). Dus we dompelen onszelf ook onder in dit feest van patriotisme. Happy 4th of July.