Afscheid

Vanmorgen hebben we pa en ma terug gebracht naar Sea-Tac vliegveld. De 4 weken verblijf in de USA zat er voor hun op. Het was een leuke en gezellige tijd en snel omgegaan. We hebben van elkaar aanwezigheid genoten. Met name Bo en Nova vonden het natuurlijk erg gezellig om opa en oma de hele dag om zich heen tehebben, en ook dit gold wederzijds. Gisteravond zijn we als afsluiting nog met zijn allen uiteten geweest. De meiden wat later naar bed en vanmorgen weer vroeg op. Onze Bo realiseerde zich wat zo'n laatste dag betekent. Deze werd steeds stiller aan het eind van de avond. Ook had zij nog een kaartje van haar beste vriendinnetje Laura gekregen met foto's erbij. Wat haar nog meer aan het denken zette. Bij thuis komst ging zij direct naar haar kamer, pakte haar trolly en vulde deze met kleding, ze moest mee, naar Laura, naar Nederland, met opa en oma. Geheel verdrietig en overstuur. Nadat opa en oma en Milo met haar gepraat hadden, ging zij overstag en hadden ze besproken dat ze elkaar door haar zelf geschreven brieven gaan sturen. Jawel ook dit hoort bij ons, met de nadruk ons (milo en jacqueline) avontuur. Vanmorgen was het een dubbele stemming, iedereen was blij weer in het oude terug tekeren, maar afscheid nemen was moeilijk. Met een lach en een traan. En een terug kijk op 4 leuke weken voor ons allemaal.