Ik ben 4 en ik kan alles

Wij hier zien de meiden natuurlijk per dag groeien en zien dus het verschil niet zo erg, maar als je dan foto's neemt en die vergelijkt met een jaar geleden zie je hoe de dames hier gegroeid zijn. Bij Nova was de school fotograaf geweest (komt hier bijna om de haverklap) en had weer wat mooie "educatief verantwoorde" foto's gemaakt. Het resultaat kun je bekijken op de website onder deze link. Even voor de duidelijkheid, de achtergrond is niet Nova haar school. Om de illusie compleet te maken, komt de fotograaf op school met een mooie achtergrond(doek) die het belang van educatie en de boodschap meegeeft dat deze meid van 4 al bezig is met het plannen van haar carriere en de wereld aan haar voeten heeft. Dat laatste is ook zo, alleen is op dit moment haar wereld lekker spelen, Sinterklaas en tekenen en schilderen, en zo hoort het ook.

Black Friday

De slechste dag om te gaan winkelen in Amerika is de vrijdag na Thanksgiving. Op deze dag, beter bekend als Black Friday, komt de ware aard van de mensheid boven. Alle winkels, groot en klein doen mee aan deze zelfbedachte mania. Deze dag (ochtend) hebben alle winkels de grootste kortingen ooit op bepaalde artikelen en kun je sommige producten voor 50% of minder kopen dan waarvoor je ze normaal hebt. Dus bijv LCD TV's voor onder $800,-,HP laptops voor $350,- en portable DVD spelers voor $79,-. En om geheel aan de gekte te voldoen zijn de winkels open vanaf 5:00am, jawel, je leest het goed vijf uur 's morgens. Uiteraard lagen wij nuchtere hollanders dan nog heerlijk op ons bedje te ronken, maar op het nieuws die dag zag je beelden van mensen die in slaapzakken voor de deuren van grote warenhuizen lagen en Heizel drama tafrelen van mensen die onder de voet gelopen werden toen de deuren van een winkel geopend werden. Rara jongens die amerikanen zou Astrix zeggen.....

Thanksgiving Day

Happy holidays. Dat is wat je de laatste dagen veel hoort. Afgelopen donderdag was het Thanksgiving in de US. Eén van de feestdagen die we in NL niet echt kennen. Voor amerikanen is dit de belangrijkste feestdag van het jaar, nog belangrijker dan Kerstmis of wat dan ook. Het is ook de meest bereisde feestdag van het hele jaar. Vliegen met Thanksgiving is ook een nachtmerrie, met miljoenen andere proberen van vliegveld naar vliegveld te komen, met lange rijen voor het inchecken en de grootste kans op vertragingen, met de mogelijkheid om op een vliegveld ergens in het midden van Amerika vast te zitten omdat door het weer (Chicago en omgeving bijv.) het vliegveld gesloten is/wordt. Dus voor ons niet van dat alles en we hebben Thanksgiving lekker thuis doorgebracht. Overdag lekker spelletjes en relaxen en 's avonds had Jacq een hele kip in gebraden en die wilde we wel verorberen. Traditioneel eet iedereen hier kalkoen, maar daar hebben we ons niet aangewaagd, ook niet omdat we dachten dat we dat ding toch niet opkonden. Dus na een paar uurtjes braden, had papa de eer om de kip aan te snijden. Met het scherpe mes de aanval geopend en toen ik door de borstkas heen was, kwamen we erachter dat ze hier kippen nog met ingewanden verkopen ipv "leeg". Dus we kwamen een gekookte lever, hart en andere zaken tegen, die we toch maar even naast het bord hebben gelegen en ons alleen maar gericht hebben op de bekende zaken als poot en borst.

Post van sinterklaas

Vandaag was er een pakketje gebracht, door de post. Omdat wij niet thuis waren, had de postbode het op de veranda achtergelaten. Dit pakketje was geadresseerd aan Bo en Nova. Wat een spannende tijden allemaal en dan nog een pakketje over de post ook. Bij het openen zat er héél wat lekkers in. Echte chocolade sigaretjes, schuimpjes, en jawel pepernoten en chocolade letters. Gelukkig had de afzender er een berichtje bij gedaan. Een kaart met Sinterklaas en piet, met het bericht dat Bo en Nova toch weer gevonden waren, ook al wonen ze nu in Amerika. Namens Bo en Nova en natuurlijk Milo en Jacqueline : Dank je wel Sinterklaas!

Sinterklaas kapoentje, gooi wat in me schoentje...

Jawel, het was zover, in huize Schaap. Bo had vernomen dat er 2 pieten opuit gestuurd waren vanuit Nederland, naar Amerika. Dit werd bevestigd door Mark een ander nederlandse jongen uit ons dorp. Hij had zijn schoen al gezet en er was een piet langs geweest. Op de Oranjeschool was het zaterdag ook onderwerp van gesprek, het sinterklaasjournaal wordt door ieder kind bijgehouden en er had een piet op school geslapen. Dus in huize Schaap werd de schoen gezet.
Eerst een mooie tekening maken en een zelf geschreven brief door Bo. In het nederlands.... want ja sinterklaas spreekt tenslotte nederlands. En daarna zingen maar... uit volle borst. De volgende dag, Nova was om 6.15 u al wakker en was het niet vergeten. Wilde ook direct naar beneden, maar dit was wel erg vroeg. Maar nadat Bo ook wakker was geworden snel naar beneden, en jawel hoor de piet was geweest. Er is een piet in Amerika!

Het Sinterklaas Journaal

Inmiddels is het halverwege November. Dit is de tijd dat de Goedheiligman in Nederland aankomt. Wat doe je als je 2 kinderen heb, die deze man zeer goed kennen, en verhuisd bent naar Amerika? Laat deze Goedheiligman nou ook nog eens persoonlijk aan Bo beloofd hebben naar Amerika tekomen...... Dan moet je als ouder toch van goede huize komen, zou ik maar zeggen. Maar door de Oranje school waar Bo op zaterdag naar toe gaat, had ze vernomen, Sinterklaas is in Nederland aangekomen. Jawel en we kunnen dit zien op internet, het sinterklaas journaal ! Nou lang leven het internet, zullen we maar zeggen. Sinds zaterdag zijn onze meiden weer helemaal op de hoogte wat er gebeurd in Nederland met Sinterklaas. Ik zelf moest al ouder wel even slikken, want het is toch anders... De spanning is er wel, maar de sfeer in deze dagen kunnen we niet echt proeven, zullen we maar zeggen. Maar op zo een moment luister ik maar naar mijn echtgenoot, die dan zegt, de kinderen zijn er net zo tevreden mee en missen niets. Nee, ze missen ook niets. Want Sinterklaas maakt zijn belofte waar, hij komt, op 3 December aan met een boot in Bothell, USA. Bo weet zich nog goed teherinneren dat Sinterklaas beloofd had tekomen, toen wij hier op antwoorde dat, dat ook het geval was, had je die twee snuitjes van ons moeten zien. En wij als ouder, zullen creatief met onze antwoorden om moeten gaan tot Sinterklaas weer terug naar Spanje gaat.

't SAS

Jarenlang keek ik bijna dagelijks naar het hotel naast het kantoor van Microsoft en dacht, welke idioot gaat er nu slapen in een hotel op een industrieterrein, naast de startbaan van een redelijke grote luchthaven? Welnu, ik begin het nu te snappen. Morgen (Nov 14th) vertrek ik met de NorthWest naar Amsterdam voor een serie meetings in 't alom bekende SAS. Dus normaal had ik daar dan ook een kamertje gekregen. Gelukkig heb ik een huizelijk alternatief en kan ik mij naar ruim 5 maanden weer eens in de schoot van mijn ouders werpen. Ze hebben nog een bedje staan, dus dat was geregeld. Maak uiteraard van de gelegenheid gebruik en zal pas zondag Nov 20th weer naar "huis" terugkeren. Zet het nog tussen " " maar het klopt wel. Duvall is thuis en ik ga nu op reis naar Amsterdam. Leuk, bitterballen en kroketten, boerenkool stampot en andijvie eten. We bellen....

Build-A-Bear

Build-A-Bear. Een simpel, maar slim concept bedacht door een moeder en zakenvrouw enige jaren geleden en nu één van de succesvolste zakenvrouwen in Amerika. Je neemt wat lege knuffel beren, laat de kids een hart uitzoeken en samen met de dame van de winkel, de beer tot leven brengen door hem/haar te vullen met katoen. Volgende stap is de kleding, je kunt het zo gek niet bedenken of ze hebben het (met voldoende $$) en dan naar de kleedkamers, want de nieuwe kleren moeten wel gelijk aan. Volgende stap is de "geboorte" aangeven in een register en je geboorte certificaat later onvangen bij de kassa. Uiteraard worden ook de gegevens van de gelukkige moeder/vader gevraagd voor wat leuke mailings. Dan door naar de kassa waar dan het hele zaakje bij elkaar komt en de beer, in een mooie doos, met certificaat, aan de nieuwbakken moeder wordt meegegeven. Bo en Nova wilden beiden al heeeeeel lang een Build-A-Bear en we hadden afgesproken dat ze er voor zouden sparen. Een mooie gelegenheid om het begrip geld en sparen eens bij te brengen. Dus de afgelopen maanden, klusjes gedaan, zakgeld gekregen en vandaag was dan de grote dag. De twee moedertjes liepen de hele middag met een bigsmile op hun gezicht en ware blij en trots dat ze dit dan toch maar mooi even zelf voorelkaar gekregen hadden. Nu. vannacht, liggen de beer, genaamd Lisa, bij Bo in bed te slapen en de hond, genaamd Rosie bij Nova te knorren, en ze laten ze de hele nacht niet meer los. En zo hoort het ook. O, ja als je denkt. dat is ook wel wat voor mij... Build-A-Bear zit ook in NL, in Amstelveen om precies te zijn. Neem wel je €€€'s mee.

Election day - Nov 8th

Verkiezingsdag was het vorige week, en hoewel we er niet aan mee mochten doen hebben we er toch wel wat van meegekregen. Het eerste wat opvalt is de manier van campaigne voeren. Overal, maar dan ook overal vindt je van die bordjes langs de straat die de verschillende kandidaten aanprijzen. Er zijn ook wat fundamentele verschillen in het systeem. Amerika is per definitie een 2 partijen stelsel, waar je de Democraten en de Republikeinen hebt. Het hele systeem is er dan ook op gebouwd dat je in principe 2 kandidaten voor een positie hebt. Zijn er meer, dan worden er voorverkiezingen gehouden (die waren ergens in October) om tot 2 te komen. Dan gaan die 2 het tegen elkaar opnemen en dan heb je de winnaar. Tweede verschil is dat veel meer dingen via verkiezingen geregeld worden. De burgemeester, de gemeenteraad, de sheriff, de politiecommisaris, de rechters, de brandweercommandant, de schoolcommissie, het havenbestuur, de County executive (soort commisaris vd Koningin/burgemeester vd provincie) en nog veel meer. Daarnaast kan iedere burger, met voldoende handtekeningen, een initiative indienen dat op het "ballot" het stembiljet, komt. Die initiatieven worden dan weer ondersteund door belangengroepen, die met geld en advertenties, mensen proberen te beinvloeden. Bijv dit keer I-330 and I-336 die een beperking wilde leggen op de hoogte van schadevergoedingen van medische missers. Dus de advocaten aan de ene kant en de doktoren aan de andere kant gooide er letterlijk miljoenen dollars tegenaan om mensen te beinvloeden in hun stem gedrag. Hoewel de betrokkenheid bij wat er in je gemeente gebeurt groot lijkt, was de opkomst maar ergens rond de 65%. Dat is zeker meer dan wat er in NL bij de gemeenteraads en provinciale verkiezingen komen opdagen, maar het is niet heilig. Voor ons eenzame immigranten is het afwachten en gewoon doorgaan, want meedoen is er niet bij.

The Popcorn Mom

Vandaag kreeg ik de titel Popcorn mom. Zoals al jaren op de school bij Bo, kunnen de kinderen 1x per week popcorn kopen tijdens de lunch pauze. Daarnaast is er ook iedere dag hot lunch en sandwich met melk of chocolademelk verkrijgbaar, maar op woensdag is het popcorn dag. Dit laatste wordt ook al jaren in stand gehouden door de vrijwilligers, de moeders.... En vrijwilligers zijn altijd nodig op school, of je nu in Nederland woont of hier in Amerika. Zo ook hadden ze mensen nodig om tehelpen bij de wekelijkse popcorn. In een optimistische bui had ik me op gegeven om tehelpen. Proberen kun je altijd. Dus werd ik vanmorgen om 10 uur verwacht om samen met Roxanne (een andere moeder, die alles al weet) popcorn temaken. De school van Bo telt inmiddels 500 leerlingen en ook allemaal lunchen. Want hier gaan kinderen niet naar huis tussen de middag. Dus moet je natuurlijk het één en ander al klaar hebben staan aan popcorn. Want de school eet in 3 groepen tegelijk. Dus om 10 uur beginnen, en om 12.30 uur de eerste lunch kinderen. Een drukte van jewelste, maar ze stonden netjes in de rij voor de popcorn. Popcorn mag alleen gehaald worden als je klaar bent met je lunch en daarna naar buiten gaat. Bo en haar klas was in de laatste groep lunch, en natuurlijk wordt je dan herkend als Bo's mom. Bo zelf vond het ook reuze spannend dat ik daar bezig was. Na de laatste popcorn zakken gevuld tehebben, waren we 3,5 uur en ik denk zo een 300 zakken popcorn verder. Maar ik had een trotse dochter, want die had een popcorn mom, en een gratis zakje popcorn!

Leren en fun

Deze dagen laat de Seattle omgeving zich zien van zijn bekende kant. Regen... dus dan wordt het met de meiden tijd voor ander vermaak. Zelfs bij kinderen van 4 en 7 jaar oud kunnen de muren op je afkomen en als dat gebeurd dan heb je als ouders de handen in het haar. Dus om dat te voorkomen hadden we vandaag een educatieve dag in de planning. In Seattle Center, bij de Space Needle, heb je niet alleen het Childrens Theater, waar we vorig week waren voor de kinder Musical "Dr Seus", maar ook het kinder museum. Dit speciale museum is 100% interactief en een echt doe museum. Het heeft wat weg van Nemo in A'dam met veel testjes en experimenten die je kan doen, ,maar ook van het Tropenmuseum en het Africa Museum in de buurt van Nijmegen waar ze leefomgevingen nabouwen van mensen over de hele wereld. Afrika, Philippijnen, Japan, China etc etc. Ook een complete mini-berg is nagemaakt, met een ingebouwde speurtocht naar dieren en planten. Maar ook een klein theater, een kinder radiostudio (favoriet van Nova) en een televisie studio waar je een weersverwachting kon maken (Bo in haar element) kun je er vinden. Verschillende wisselende tentoonstellingen maken het geheel compleet en deze maand was dat "The Magic School bus" een alom bekend kinder-leer fenomeen hier in de US en in NL ook wel bekend van het liedje "De wielen van de bus gaan rond en rond.....". Na een educatieve dag, was het ijsje een mooie afsluiting en konden we weer oostwaarts keren naar Duvall.