Sneeuwjacht

Koningwinter heeft toegeslagen. Op de een na laatste dag van het jaar is de winter helemaal aan de macht gekomen hier in Nederland. Dat hadden we dus niet verwacht. Toen we vertrokken had ik nog twijfel of ik een winterjas mee moest nemen, toch maar gedaan en nu ben ik wel blij. Vanmiddag begon het te sneeuwen en te waaien en leek het wel of we in Siberie aangekomen waren. De ijzige wind sneed door alles heen en onze gezichten bevroren. Toch hebben we het helemaal naar onze zin en hebben we ons schema al redelijk afgewerkt. Het is geen vakantie, het is een werk bezoek waarin we proberen zoveel familie-leden en vrienden te zien als mogelijk. Bo heeft ook vandaag de mooiste dag van ons bezoek want ze mag blijven slapen bij haar vriendin Laura. Ook nieuws over Nova, ze is vandaag een echt dametje geworden met echte gaatjes in haar oren. Niet gehuild en een echte kanjer, is ze trots als een pauw en laat ze aan iedereen zien dat ze mooie roze knopjes in haar oren heeft. Nog een paar dagen en dan weer lekker naar huis naar het regenachtige Duvall.

Familie kerst

Na de nodige dagen met jetleg... 4:00am op en soms eerder op. Vandaag en gisteren, eerste en tweede kerstdag in een warm familiebad gedompeld. Gisteren de Schaap familie gesproken en kado's onder de kerstboom gedaan, vandaag (op dit moment) de Bloetjes familie. Foto's maken en laten zien, de grote verhalen delen en uiteraard ook kado's uitdelen. Daarna lekker eten en dan weer verder van de vakantie genieten. We vermaken ons prima!!!

Vandaag is de dag

Met deze grote vogel, of een van zijn broertjes, komen we vandaag (woensdag) naar Nederland. Het is nu 8:30 's morgens en iedereen is hyper actief. Bo kan al 4 dagen niet slapen en ook Jacq en ik hebben de kriebels. Voor iedereen die ons volgen wil we komen met NW34 van Seattle rechtstreeks naar Amsterdam. Via deze link kun je zien waar we uithangen. We hebben er enorm veel zin in de komende 2 weken om iedereen weer te zien en hebben al een compleet schema opgesteld van wie we wanneer zien. Tot "morgen" (Donderdag). We komen eraan!!

Groot, groter, grootst...

Zoals iedereen wel weet zijn amerikane zeer enthousiast in alles wat ze doen en gaan ze meestal "over the top". Met de kerstdagen hebben heeeel veel mensen hun huis versierd met lichtjes en dat is een zeer gaaf gezicht als je door het dorp heen rijdt. Maar het kan beter..... In de buurt van Amsterdam heb je het fenomeen "Den Ilp", een klein dorp in de buurt van Landsmeer waar de het halve dorp uitbunding met de kerstverlichting aan de slag gaat en waar rond de kerst vakantie files staan van mensen uit de wijde omtrek die dat willen gaan zien. Welnu dat hebben we hier ook en het heet Taylor's Ridge in Duvall en Den Ilp is er helemaal niets bij. Alle bomen, struiken, huizen, tuinen, garages zijn allemaal voorzien van lampjes en van een afstand zie je de wijk al "gloeien" in de verte van al het licht dat er vanaf komt. Er doorheen rijden is een sprookje en is een lust voor het oog. Dus als iemand uit Den Ilp een keer hier in de leer wil komen, is ie van harte welkom.

Aftellen is begonnen

Nog 4 nachtjes te gaan en dan is het zover, dan vertrekken we voor de eerste echte vakantie terug naar Nederland. Iedereen aan beide kanten ziet er erg naar uit en met ons recent ongelukje hebben we ook wel even een break verdiend die de gedachten weer even naar belangrijke dingen brengt, familie en vrienden. Ook de meiden kijken volverwachting uit naar de trip. Beide hebben op hun kalender de datum ingevuld en tellen elke avond nog de nachtjes die ze moeten slapen voordat ze naar Nederland mogen, Bo vooral. Terug naar Opa en Oma en Laura zijn de twee belangrijkste dingen waarom te graag terug wil. Maar ze heeft ook al de reden gevonden om snel weer naar "huis" te willen. Na 4 maanden discussie en besprekingen hebben we uiteindelijk ingestemd in paardrijden als hobby. Dus duidelijk een reden om terug voor te gaan. Op het werk is de kerstvakantie ook al begonnen want afgelopen vrijdag was het één groot afscheid. Iedereen ging terug naar zijn/haar familie en aangezien in ons team niemand uit Seattle komt gaan we allemaal op reis. (Toronto, Amsterdam, Atlanta, Chicago en Washington DC om maar een paar plekken te noemen). Dus maandag en dinsdag nog even aan de slag in een leeg kantoor en dan op weg naar Nederland...

Niemand gewond, alleen auto en een ego...

Tja, wat moet je er nog van zeggen. Het kan iedereen dus gebeuren en ook ons. Vanochtend ging rond 9:30 mijn telefoon en had in een Jacqueline in alle staten aan de lijn die de onvergetelijke woorden sprak: "Ik heb iemand aangereden!!!!" en toen haar verdriet even liet gaan. Dus na de eerste geruststellende woordjes toch maar even wat details gevraagd. Een aanrijding dus, en een redelijke fikse want de Mountaineer wilde niet meer voor of achteruit. Met een "ik kom eraan" alles op kantoor laten vallen en er snel naartoe gereden. Eerst toch even op kantoor geinformeerd want je dan moet doen, want een europees schadeformulier kennen ze hier natuurlijk niet. Ondertussen ook 911 gebeld door iemand anders en toen ik aankwam was de agente (met zwarte zonnenbril die niet afging) al aan de slag om alles op te nemen en te regelen en de takelwagen voor onze SUV was al onderweg. Wat was er nu gebeurd? Wel, een klassiek verhaal van te laat naar links, dode hoek en een Toyota Camry die daar niet werd verwacht. Dus de klap en een Toyota die van voor tot achter in grote deuken en krassen zit en een Mountaineer waarvan de linker stuurstang was afgebroken, (twee voorwielen stonden in verschillende richtingen) en link- rechts spatscherm, bumper, gril en motorkap gescheurd en/of ontzet. Dom, dom, dom, dom.... kan niet tot een andere conclusie komen, maar zoals hierboven gezegd, kan iedereen overkomen. Geen sirenes, geen ziekenhuis, geen schrammetje dus na het betere papierwerk en wat telefoontjes naar de verzekeringsboer de auto opgeladen in de takelwagen en naar de "bodyshop" gebracht. Nu dus maar even afwachten of het chassis niet ontzet is. Gelijk de verzekering geregeld en de claimprocedure opgestart. De aansprakelijkheidsverzekering neemt gelukkig de andere auto voor zijn rekening en de autoverzekering onze eigen auto... (lang leve all risk) maar er is nog steeds een kleine kans op een total-loss. Geluk bij een ongeluk is dat we over 6 dagen naar Nederland komen en als we geluk hebben komen we 4 Jan terug en zien we er geen barst meer van.

In the spirit of X-mas

Nu de goedheiligman eindelijk ook hier het land uit is, is het in huize Schaap ook tijd geworden om de kerstman of Santa Claus zoals ze hem hier kennen binnen te halen. Dus vandaag aan de slag gegaan. De dames gingen vanochtend naar de Elfen-workshop op de school van Bo om te klussen en allerlei versiersel te maken (want het verhaal bij Santa is dat de elfen de kado's maken, zwarte Piet is onbekend hier) . Ondertussen ging ik maar eens aan de slag met de grote string lichtjes die we gekocht hadden, want ja, integreren betekent ook meedoen, dus ook wij aan de slag met het versieren van ons huis. Met gevaar voor eigen leven via het raam het dak beklommen en overal de lichtjes vastgemaakt. Amerikanen zijn wel slim want overal hebben ze dus wat voor, ook voor het snel monteren van lichtjes op je huis. Niks geen spijkers of nietjes, gewoon universele klemmen die je zowel tussen je dak als aan de dakgoot kan schuiven. Kind kan de was doen. Dus toen aansluiten en het geheel was de dagen daarvoor al compleet gemaakt met de versierde bomen en uiteraard mochten de rendieren niet ontbreken. Tevens hebben we vandaag binnen de kerstboom opgezet. Opgehaald bij een boertje ff verderop. Eén van nederlandse afkomst. Dus met de vrouw (al meer dan 40 jaar in de US) even gekletst en de meiden bij de paarden aan het kijken. Bleek dat ze voor de lol ook les geeft en paarden campen en trektochten organiseert op de trail waar we zomers ook op de mountainbike rijden, Bo helemaal enthousiast, dus binnenkort hebben we maar eens familieberaad of we het paardrijleven eens van dichtbij gaan meemaken. (Heb zelf ervaring met een broer die reed en elke zaterdag een uur in de wind stinkend gezellig thuis kwam van de manage). De boom is prima. vol met takken en in een perfecte vorm. Ik maar denken, wat kunnen ze die mooi kweken hier, maar als je dichterbij komt, dan zie je dat ze door een machine geheel in een perfecte kegelvorm geknipt zijn. Ben weer een illusie armer, maar wel een hele mooie boom rijker.

U cut x-mas tree

Nova had vandaag weer een uitje van de Pre-school. Vandaag was het de dag om met zijn alle een kerstboom te gaan kopen voor in de klas. Zodat deze door de kinderen versiert kan worden en alles er feestelijk uitziet tijdens de christmas party. Zoals je ziet, 12 pre-school kinderen 1 boom uitzoeken. Dit gebeurde op een boerderij net buiten ons dorp. Alle bomen staan in de grond, de boom die je wilt hebben zaag je zelf om. Dit betekent u-cut. Dus een vader mee om de boom om tezagen. Toch wel bijzonder dat je als kind met de juf mee gaat om de kerstboom tekopen, die je daarna nog mag helpen versieren. Nova vond het inderdaad geweldig. Vrijdag zal ze op school het resultaat zien, want vanmiddag stond de boom zonder versiering in de klas. Zo komen de kerstkriebels al aardig tevoorschijn en hebben we in huize Schaap alvast wat lichtjes buiten in de bomen gehangen en de verlichte rendieren in de voortuin gezet. Nu alleen nog de lichtjes aan het huis en we zijn niet meer te onderscheiden van de plaatselijke bevolking.

x-mas tree lighting

Vrijdagavond hadden we christmas tree lighting bij ons in het dorp. Sinds Thanksgiving geweest is, draait het hier alleen maar om de kerst. Iedereen begint zijn huis teverlichten, de hoofdstraat van Duvall is ook al helemaal versierd, en vrijdagavond was de traditionele lighting. Dit gebeurde op de parkeerplaats bij het politieburo, er stonden wat standjes, er was gratis thee met koekjes en het hele dorp liep uit. Op het podium was het koor van de school aan het zingen, het kerkkoor. Je kon speciaal op de foto met de kerstkalf, het specifieke verhaal hierachter moeten we nog achterhalen. Het feest begon om 6 uur en de omgeving was perfect want het had gesneeuwd. Met onze logé Maite van 2,5 jaar en onze kids op naar het dorp. Om 7 uur werd er afgeteld en bij 0 gingen in de grote boom de lichtjes aan met de kerstster bovenop. Direct daarop kwam de kerstman om alle kinderen tebegroeten. Maite bekeek het liever van een afstandje op de arm van Milo. Bo en Nova wilde hem wel van dichtbij zien. Voor Nova was het nogal verwarrend, deze man Santa Claus in het engels, noemde ze in het nederlands de sinterklaas.Al met al een geslaagde avond en volgend jaar weer.

Zie ginds komt de stoomboot...

Zaterdag stond in het teken van Sinterklaas. Op de Oranjeschool bij Bo kwam Sinterklaas op bezoek, speciaal voor alle Nederlandse kindjes. De broertjes en de zusjes waren ook welkom, dus Milo was samen met Nova naar school geweest. Alle kinderen versierde mutsen en liedjes zingen. Ondertussen was ik met nog een aantal vrijwilligers bezig met het versieren van de ruimte die gehuurd was door de Holland-America club. Ook hier kwam Sinterklaas op doorreis aan met een boot. Dit clubhuis staat aan het water een ideale plek dus om snel naar buiten tegaan en Sinterklaas van ver aan tezien komen. Bij aanvang en de komst van Sinterklaas was er voor de kinderen genoeg te doen. Pieten mutsen versieren, spelletjes, knutselen, face painting etc. Hier heb ik dus zo een beetje mijn aandeel in bij gedragen. Het weer zat mee, de zon scheen, mooier kon het niet. De kinderen genoten, de ouders des temeer, want iedereen komt van ver en zien elkaar soms maar 1 keer per jaar. Er was zelfs een vertaal piet want Sinterklaas spreekt alleen maar Nederlands. Bij vertrek had ook hier Sinterklaas kadootjes mee voor alle kinderen, en ging iedereen tevreden naar huis. Milo ook met Bo en Nova en bleef ik nog wat langer om ook de boel weer op teruimen. Want als je heb toegezegd dat je wil helpen betekend dat ook opruimen. Als verdienste heb ik een lekker banketstaafje gekregen van de club. Weer een aantal Nederlanders leren kennen, die veel vrijwilligers werk in de Holland-America Club doen. Morgen is het laatste deel van Sinterklaas, dan vieren wij het in huizelijk kring, samen met nog 7 andere gezinnen met kinderen. Deel 2 volgt.

Sneeuwpret in Duvall

Sneeuwpret in Duvall. De winter is hier begonnen. Maandag begonnen de nieuwszenders al met de voorspelling van sneeuw. En jawel je denkt dan als nuchtere nederlander dat er heel wat gaat komen. Want we worden gewaarschuwd en diverse schooldistricten begonnen 2 uur later ivm de sneeuwval etc. etc. Het had wel wat gesneeuwd in Seattle zelf en wat andere plekken. Maar dinsdagochtend Duvall was geen sneeuw. Maar goed een gewaarschuwd mens.....denk je dan. Dus ik nog overwegen of ik wel of niet naar zwemles ging. Maar toch besloten, met in me achterhoofd we zien wel. Alles ging goed. Woensdag hetzelfde geen sneeuw. Maar volgens de berichten HET KOMT ER ECHT AAN.... Gisteren, woensdag dus kregen we nog een brief van school. Op welke manier we info kunnen inwinnen als de school later begint, ivm weersomstandigheden. Jawel met de nadruk op later. Net als op de tv overigens. En dan vanmiddag 12 uur zag het hier wit...de wel verwachte sneeuw. Dus ik had het besluit genomen niet naar zwemles tegaan, want je met al die heuvels hier en ze strooien hier de wegen niet. Ben ik een chauffeur met weinig ervaring. Dus met Nova de sneeuw in en lekker spelen. Ondertussen dacht ik wel aan Bo die nog op moest halen maar de wegen zagen niet echt wit, dus het viel allemaal wel mee. Nadat we binnen kwamen en op gewarmd waren schoot me die brief van gisteren tebinnen. Toch maar eens ff kijken hoe dat werkt, voor mocht ik het nodig hebben. En jawel wat las ik daar: school district van Bo eerder uit! Om 2.40 pm ipv 3.25 pm Laat het nou al bijna 3 uur zijn als ik dit lees. Nooit gerealiseerd dat de scholen ook wel eens eerder kunnen stoppen door de weersomstandigheden. Dus alle kinderen al naar huis en Bo geduldig met nog een handjevol kinderen wachten op hun vader of moeder. Dit is dus een goede leer voor de volgende keer.