Rondje foto's

Wanneer het rustig is op je werk kun je weer eens wat andere dingen doen en zaken die zijn blijven liggen weer bijwerken. Zoals het posten van foto's zodat vrienden en familie weer eens kunnen zien hoe de zaken er in de afgelopen weken aan toe gegaan zijn. Dus voor de liefhebbers hier de link naar de foto's van de laatste maand, klik hier.

In concert

Nadat de goedheiligman ook Duvall en de US had verlaten werd er toch weer met groot enthousiasme uitgekeken naar die andere man met een roodpak en baard. Ook voor de volwassenen. Dit keer waren er toch echt wat verrassingen te bespeuren en ondergetekende was daar het "slachtoffer" van. Want na de eerste gitaar, de tweede voor Jacq en de derde voor Bo, was het toch wel gaan kriebelen dat die akoestische dingen niet echt "huilen" en "schreeuwen" als je ze bespeeld. Niet echt die U2 en Lenny Kravitz sound als je zonder versterker speelt. Maar goed, sommige dingen blijven dromen en op een verlanglijstje staan en het komt er vaak niet van om ze te kopen. Daarmee geen rekening gehouden met oplettende en actie gerichte echtgenoten die dingen in hun oren knopen en daar dan op in gaan. Dus op kerst avond kwamen alle pakjes naar beneden en dus ook verschillende zware en vreemd gevormde pakjes. Daarin dus een Washburn WI40 guitar, en een versterker. Helemaal cool.... Ben er niet meer af te slaan en de vraag om koptelefoons is al gekomen want papa maakt zoveel lawaai. Desalnietmin, nu kan ik weer oefenen en moet ik toch serieus gaan nadenken over lessen, want de mogelijkheden van een electrische gitaar zijn vele malen groter. Ahoy here we come.

Sint Nicolaas brengt ons weer een bezoek

Voor het derde jaar achtereen bracht dit jaar de sint ons weer een bezoek. Met 8 gezinnen en 20 kinderen was het huis gezellig bezet bij Winnie en Marisca. Die zo vriendelijk waren het sinterklaasfeest te organiseren. De leeftijden van de kinderen varieren van bijna 1 jaar tot 9 jaar. Zoals we ieder jaar een beetje doen, iedereen neemt wat eten en drinken mee, hapjes etc. De Sint en zijn Piet kwamen een uurtje na binnenkomst van iedereen en had weer alle aandacht voor de nederlandse kindjes in Amerika. Liedjes zingen, pepernoten eten en de spanning zat er zeker in. Het leuke van alles was dat ook alle kindjes wel zo een beetje het Sinterklaas journaal heeft bijgehouden en dus dat ook meegenomen werd als onderwerp van gesprek. Voor alle kinderen was er ook weer een kadootje en nadat de Sint en Piet uitgezwaaid waren was het nog gezellig spelen voor de kinderen en een borrel voor de ouders. Na het eten was het voor ieder weer genoeg om weer op huis aan tegaan. Zo ook voor ons nadat we nog even hadden nageborrelt met Winnie en Marisca, want ja dat is het makkelijke als je kinderen wat groter worden dan heb je niet meer zo een haast dat ze heel vroeg in bed moeten liggen.

Hij is nep, papa

Hoewel we hier via de technologie van het internet ook in Sinterklaas sfeeren verkeren, en dagelijks de perikelen van de Pieten Zonder Veer volgen in het Sinterklaas journaal, moeten we natuurlijk ook mee gaan in de feestdagen hier in de US. Dus gisteren was het tijd voor het aansteken van de kerstboom in het dorp en het binnenhalen van Santa Claus op de brandweer auto. Dit is een van die tijden, waar je, naarmate je langer in een dorp woont, je meer mensen kent en tegenkomt. Naast het zingen van verschillende koren en de mogelijkheid om met de Kerst koe op de foto te kunnen (we zijn er nog steeds niet achter wat die koe nu met kerst te maken heeft) kun je ook je snelheid testen met baseball gooien. En de dames kwamen tot een snelheid tussen de 18 en 21 Miles per uur. Niet slecht zouden we zeggen. Als hoogtepunt komt Santa Claus hoog op de brandweerwagen aan en deelt candy-cains uit aan de kinderen. Nog voordat de brandweerwagen tot stilstand komt zegt Nova " Papa, hij is nep". Dat is nog wel een opmerking voor een kind dat nog heilig in Sinterklaas gelooft en met smart wacht op het nieuwe Sinterklaasjournaal. Dus nog een jaartje en dan zal ook Nova van haar geloof gevallen zijn. Ja, ze worden ouder. Happy Holidays

een sprookjeshuis

Het afgelopen weekend was Thanksgiving weekend. Donderdag begon voor iedereen in de US het lange weekend. Thanksgiving is een feestdag samen zijn met familie en het eten van Turkey. Bij ons is de Turkey dit jaar weer voorbij gevlogen maar gezellig was het wel. Het waren 4 zonnige dagen waarvan we lekker genoten hebben. We hebben gefietst op de trail hier beneden in het dorp, we zijn een borrel gaan halen bij Gwenda en Roel in het dorp. Vrijdag stonden we om 9 uur s'morgens in Seattle voor de jaarlijkse parade met als sloteind Santa Claus. Nu Santa officieel is aan gekomen staat alles in het kader van de kerst. De kerstboom in Down Town Seattle is ook officieel met lichtjes verlicht vrijdagavond. In Duvall zal dit aankomende vrijdagavond gebeuren. De rest van de vrijdag hebben we de winkels ontweken ivm de Black Friday. De winkels waren om 4 uur s'morgens al open voor alle stunt aanbiedingen. Zo ook voor ons maar wij deden niet mee. Waar we wel aan mee hebben gedaan was het aanbrengen van de kerst verlichting aan ons huis. Want alle Amerikanen worden onrustig in dit weekend. Iedereen komt naar buiten met zijn verlichting rond om het huis. Hoe meer hoe beter..... Dus ook deze familie wat wel is waar geen Amerikaanse familie is, is 2 dagen bezig geweest op het dak om de lichtjes aan tebrengen. Vorig jaar heeft Pablo nog geholpen om Milo tehelpen met de bovenste laag op het dak. Nu moest Milo er zelf aangeloven. Want zaterdag zat de onderste laag van het huis erop, maar zowel Bo als Nova vertelden bij terugkomst los van elkaar dat papa nog niet helemaal klaar was met de lichtjes. Maar alles is gelukt en ons huis is weer een sprookje.

New Toy for the Boy (and Girls)

Toys for the Boys. Er zijn van die dingen die je gewoon wilt hebben. Gadgets. En eigenlijk ben ik daar wel voor te vinden. Nadat ik hem een keer bij Winni gezien had en er via http://www.pandora.com/ ook muziek mee geluisterd had, stond hij op mijn lijstje. De Sonos box. Een internet muziek device dat zowel muziek van internet diensten als Napstar, Pandora en Zune kan streamen, Internet Radio kan streamen in de huiskamer en dan ook nog al je CD's kan ophalen van je PC. De Sonos werkt via Zones in je huis en het kunnen er max. 30 zijn. Woonkamer, Family room, Slaapkamer, Game room, noem het maar op. Elke kamer kan zijn eigen muziek hebben en alles draadloos. Dus van de week draaide in de family room Sky Radio en in de Living room luisterde in naar Nederland - Luxembourg via Radio 1. En dat alles te besturen via de interactieve control unit. En nu met het lange Thanks Giving weekend, kunnen we onze nieuwe toy uitproberen.

Katten vrouwtje- maar dan anders

Ieder dorp heeft wel zo iemand. Je weet niet hoe ze heet, waar ze vandaan komt, maar ze is er al lang en ze heeft wat vreemde gewoontes. Soms zijn het dieren, katten veelal, en dus staat zo iemand bekend als "het katten vrouwtje". Afgelopen dinsdag was is 's avonds in de plaatselijke Appie (Safeway) om nog wat laatste boodschappen te doen en het is daar de gewoonte dat als je afrekend, de kassiere je de bon geeft, je naam ervanaf leest en dan mijnheer of mevrouw XXX een "good evening" wenst. Nu is dat voor de amerikanen met Schaap wat moeilijk, maar ze doen hun best. Echter dinsdag, ging het anders. Na de kassa bon gelezen te hebben, keek ze me aan en zei: " I know your wife, she is the Lady with the bread". Dus Jacqueline staat bij de Safeway bekend als het Brood vrouwtje. Is ook niet helemaal verwonderlijk, want een keer per week haalt ze zo'n 6-7 dozen met zelf bakbrood mix omdat we elke morgen vers, warm bruin brood krijgen. Dus ik ben blij met mijn Lady with the Bread

Verlaat feestje

Een verjaardag is best een handig iets. Je kunt het namelijk vieren wanneer je wilt. Dus als er niemand thuis is op de dag dat je echt geboren bent, of er is iets tussengekomen, of het valt midden in een week ipv een weekend, dan verzet je het gewoon. Zo ook voor Bo dit keer. In 2007 is Bo jarig op 10 Nov (ipv 22 Okt). We hadden wat nederlandse vrienden met hun kids uitgenodigd en rond 2 uur kon het feest van start. het was super gezellig. De kids waren boven aan de gang, met een mooie verdeling van leeftijdsgroepen en de ouders hadden de tijd om bij te kletsen over zwangerschappen, klussen in huis, werk en wat al niet meer. Bo was blij met al haar kado's en aandacht plus de Honden taart die papa en mama de avond ervoor zelf gemaakt hadden. Toch wel handig die banketbakker ervaring in de familie. Rond 6 uur de BBQ aangestoken (ja toch ook onze eerste keer voor een winter BBQ) en de hotdogs op de grill en het vuur onder de pan soep voor de ouders. Na het eten was het nagenieten en was er voor Bo nog een verrassing, ze mocht met Stefanie naar huis voor een sleep-over.

Echt Instanbul

Als je ooit in Istambul bent geweest, dan weet je dat het een enorm grote stad is met 12 miljoen inwoners, en het enige wat zeker is, dat bijna als 12M volgens mij een auto hebben. Het verkeer in Istanbul is niet vooruit te branden en het is vaak sneller om te gaan lopen dan een taxi (of taksi zoals ze hier zeggen) te nemen. Vanochtend moest ik naar het vliegveld en dat kun je nu eenmaal niet lopen, maar als bijkomend nadeel, was het vandaag Marathon van Istanbul. Dus alle grote straten waren afgezet en de bestuurder moest een alternatieve route nemen. Nou dat heb ik geweten. We gingen dwars door de oude stad, door smalle steegjes, tegen het verkeer in en toeteren ongeveer elke 10 seconden. En het ging redelijk goed, tot dat we ergens in de middle of nowhere tot stilstand kwamen en niet meer voor of achteruit konden. Na 5 min vloeken in de auto, stapte de man uit en rende naar voren en begon stampij te maken en schreeuwen, ernstig met zijn handen te praten en in conclaaf te gaan met de bestuurder van een busje. En ik zat daar, motor uit, op een heuvel en op de handrem, te wachten wat ging komen. Na de frustratie kwijt te zijn, ging plotseling alles rijden en was het opgelost. Rennend kwam de bestuurder terug en gingen we weer op weg. Natuurlijk moet je dan tijd inhalen dus met 140Km in een kleine Fiat op weg naar Ataturk Airport. Rechts-links langs bussen en menig keer over de vluchtstrook bereikte we veilig de luchthaven en op tijd. Dus nu opweg naar Munchen en dan door naar Parijs. Weer wat bekendere grond onder de voeten.

project terras is volbracht

Het terras ligt erin. Zoals vele al weten zijn we het project reeds in April al gestart. Na vele overwegingen, hoe gaan we ons terras verbrede, met stenen, klinkers of laten we beton storten en wordt het hetzelfde als het terras wat er al ligt. Ondertussen waren we al begonnen om het gras eruit tehalen en de voormaat van het nieuwe terras temaken. Aan het eind van de zomer besloten we het hetzelfde tehouden en er beton met als toplaag kleine steentjes te laten storten. Maar het duurde even voor we een "contractor" gevonden hadden die het wilde doen en deze tijd had, en dan last but not least, het weer moest ook nog even meewerken. Want het was inmiddels eind sept/ begin okt. Maar deze week, dinsdag op een hele mooie zonnige herfstdag kwam de beton wagen voor de deur om de klus af teronden. En het nieuwe terras mag er wezen, het ziet er mooi uit en dat is in iedergeval op tijd voor volgend voorjaar, we zijn er klaar voor. Laat na de winter het mooie voorjaar maar komen!

Business trip

Zo kom je nog eens ergens. De afgelopen week was ik niet op het thuis honk in Duvall, maar onderweg. Deze keer voor 2 weken,en dat is niet niets, maar daar tegenover staat dat ik wel op plaatsen kom waar ik nog niet geweest ben. Eerste stop was Madrid, en na een vlucht via London en met een 6 uur tussenstop, kwam ik om 1 uur 's nachts in het hotel aan. De volgende dag, zondag,konden we nog wat van Madrid zien, de Ramblas, de Playa Mayor (zie eerste foto) en lekker tapas eten met de locals. Dan 2 dagen werken en op weg naar de volgende stop, Istanbul. Nog nooit geweest en dit keer niet, zoals in Madrid bij het Microsoft kantoor in een buitenwijk, maar midden in de stad. Met een kamer op de 19e verdieping en uitzicht over de Bosporus en Azie, (vanuit de Europeese) kant, mijn eerste ervaring met Turkije. Istanbul is een wereld stad met 12 miljoen inwoners. Kijk op de video voor wat meer sfeer beelden.

Dat van die 12 miljoen kun je ook wel merken. Het verkeer staat altijd vast en je kunt beter lopen dan een taxi nemen. 2 dagen gewerkt, en zaterdag vrij, dus hele Istanbul gezien. Ik heb 5 uur lang door de stad gelopen, de beroemde Blauwe, Sultan Ahmet moskee en de Hayia Sophia kerk/moskee, gezien. En de kleine straatjes, de bazar, de haven, de vissers op de brug over de Bosporus. Kortom teveel om over te schrijven. Voor meer fotos zie hier.Dat kun je ook wel merken. Het verkeer staat altijd vast en je kunt beter lopen dan een taxi nemen. 2 dagen gewerkt, en zaterdag vrij, dus hele Istanbul gezien. Ik heb 5 uur lang door de stad gelopen, de beroemde Blauwe, Sultan Ahmet moskee en de Hayia Sophia kerk/moskee, gezien. En de kleine straatjes, de bazar, de haven, de vissers op de brug over de Bosporus. Kortom teveel om over te schrijven. Voor meer fotos zie hier.

Happy Birthday

Vandaag 22 Oktober was het Bo haar verjaardag. 9 Jaar alweer deze oudste dochter van ons. Ondanks het feit dat Milo in Madrid huist voor zijn werk werd Bo gewoon uitbed gezongen ditmaal door Nova en mij. Aandacht was niet tekort vanmorgen, nadat alle kaarten geopend waren, de bezorgde pakketjes met kadootjes en nog een kadootje van Nova, werd ze ook telefonisch gefeliciteerd. Het kado van haar papa en mama was al reeds binnen, een echte mountain bike met versnellingen. Gisteren hadden we de cup-cakes gemaakt, dit is Amerika de gewoonte als je trakteert in de klas dan zijn het cup-cakes. We hadden dit jaar 2 varianten, de chocolade en de naturel. Vanmorgen heb ik de dames met de auto naar school gebracht dit omdat we iets later konden vertrekken en we langer de gelegenheid hadden om de telefoontjes aan tenemen. Uit school vandaag kwam ze met allemaal zelf gemaakte kaarten van de kindjes uit de klas, zag er erg leuk uit. En natuurlijk mocht ze dit keer zeggen waar we gingen uiteten. bo had haar keuze al gemaakt, Ixtapa. Clare en ik hadden al bedacht in een opwelling dat we wel samen als verrassing konden gaan uiteten op Bo haar verjaardag. Dit omdat haar dochter Greta en Bo beste vriendinnetjes zijn. Bo wist helemaal van niets, bij aankomst van de tafel vond ze het vreemd dat er voor meer mensen gedekt was. Ze vermoedde wel iets maar kon niet bedenken wie er nog aan tafel zou komen. Tot haar verrassing was het haar vriendinnetje samen met haar moeder. De verrassing viel ook in goede aarde en haar verjaardag kon niet meer stuk. Als Milo weer terug is van de trip in November dan vieren we haar verjaardag echt met een gezellige groep mensen, taart etc.

nog wat achterstallig nieuws

De tijd gaat snel, sneller dan we in de gaten hebben. Zoals nu, het met het bijhouden van ons blog. Dus nog even wat "achterstallig" nieuws. Want oud-nieuws is geen nieuws. Hier nog wat leuke foto's van het "werk bezoek" van vader en moeder Schaap. De stelten voor Bo en Nova zijn een groot succes. Nadat het timmer en schilderwerk klaar was, de heg was geknipt, moest toch de garage nog maar even geschilderd worden. De verf stond er toch immers. We hebben dus een hele mooie garage aan de binnenkant. Zie foto. En een ritje in de Audi stond ook bij Milo op de verlanglijst. Ook dat moest gebeuren voor dat ze weer vertrokken. Verder ging het sport leven van Bo en Nova gewoon door. Dus hadden we nog een overlap van 2 weken waarop zowel Bo als Nova op dezelfde dagen op een andere plaats moesten zijn om tesporten. Voor Bo begon het trainen in het zwem- team van de Pro-club in Redmond en Nova had haar laatste Soccer wedstrijden. Dit alles had niet georganiseerd kunnen worden zonder hen. Inmiddels is het Soccer afgelopen en ga we met zijn 3-en voor 2x per week naar de sportclub om te zwemmen. Bo traint dan en Nova staat nog op de wacht lijst om ook in een team tekunnen. Nova en ik zwemmen dan samen in die tussentijd in een ander bad. Dit alles moet georganiseerd worden samen met het nodige huiswerk wat de dames nog van school meebrengen, en het opstarten van mijn (Jacqueline) eigen nieuwe job. Wel geheel naar eigen tijd in te delen maar brengt wel de nodige uitzoekerij van computersysteem, leren om een goede balans tekrijgen in het geheel, gezin, sporten, werken, huishouden etc. Vele van jullie weten inmiddels al wat het werk zo een beetje inhoud. Een kleine beschrijving is, dat ik mensen (single, stellen, fam.) begeleid die uit het buitenland komen, overal terwereld, en voornamelijk een baan hebben bij Microsoft in Redmond en hier komen wonen en werken. Zoals wij dus deden bijna 3 jaar geleden. Ik help ze door een traject temaken, openen van een bankrekening, mee tenemen naar het department van rijbewijzen, voor een Washington State rijbewijs, Social Security Nummer aan tevragen etc. Helpen bij het vinden van een huurhuis en nog meer van dat soort zaken. Dit alles word geregeld door Chamness een bedrijf waar ik nu voor werk. Alle orders worden door Chamness aangeleverd. Ik ben de persoon die zelf de "orders" aanneemt of niet. Dus kan zoveel of weinig werken als ik wil. Oh ja en ik heb ook nog wel een leuke titel gekregen, mijn functie is DSC, Destination Services Consultant. En dit alles na een paar dagen training, die ik in de zomer heb gevolgd. Met de nodige ervaring die ik zelf natuurlijk heb opgedaan. En nu het is al bijna eind October wat natuurlijk ook met zich meebrengt dat Bo jarig word 22 ste. en Milo sinds afgelopen vrijdag voor 2 weken naar Europa is voor zijn werk. Bij deze ons achterstallig nieuws is weer bij en beloof dat we het weer wat beter bijhouden. Ik heb nu ook een nieuwe laptop waar ik dit alles mee kan waarmaken.

Weer voeten op Amerikaanse aardbodem

Sinds vorige week hebben we weer visite uit Nederland. Milo zijn ouders zijn er weer. Dit keer staat het weer in teken van het klussen. We hadden onze klussen lijst al klaar, geheel voor bereid. Bo wilde graag stelten hebben en had opa gevraagd of hij deze wilde maken als ze weer bij ons waren. En voor ons was er een wens om zuilen temaken voor in de woonkamer. Dus zaterdag nadat Milo ook uit Parijs terug was, waren de mannen naar de Homedepot om hout, lijm en andere matrialen te halen. Inmiddels had de heg voor het huis ook al een knip beurt gekregen en word het strijkwerk ook flink bijgehouden. Vandaag Woensdag en de zuilen zijn in elkaar, de stelten voor zowel Bo als Nova elk een paar. Zitten in elkaar en zijn geschuurd. De meiden zullen verrast zijn als ze thuis komen uit school. En verder houden we ons hier bezig met de Soccer wedstrijden van Nova, waar oma natuurlijk ook mag komen kijken en sinds dinsdag gaat Bo 2x in de week naar de zwemclub. Voor het eerst dit jaar. Hopelijk is er voor Nova ook een plaatsje in een team als de soccer klaar is, want die staat nog op de wachtlijst. Alles natuurlijk op dezelfde dagen en zelfde tijden. Dus gelukkig hebben nu ook opa en oma achter de hand om het huishouden draaiende tehouden. Want ik kan niet op 2 plaatsen tegelijk zijn. Als ze naar huis gaan zijn de soccer wedstrijden afgelopen, dus komt het allemaal goed uit. En natuurlijk wordt er niet alleen maar geklust, zondag waren we een dagje met zijn alle op pad naar Issaquah naar de zalmkwekerij. Wat voor ons geheel nieuw was want we waren er zelf ook nog niet geweest. Dus het is hier weer een gezellige drukte.

Ben in Parijs geweest....

Eigenlijk ben ik er nog steeds en eigenlijk helemaal niet in Parijs maar in Gouvieux-Chantilly. Een dorp op het franse platteland. Ben deze week op business trip en vertrok zaterdag met de vrienden van British Airways naar London en dan door naar Parijs. Helaas, was de Boeing 747-400 30 min te laat vanwege tegenwind en zouden we later vertrekken. Niks aan de hand want in de businessclass lounge kun je jezelf goed vermaken. Dus rond 7pm aan boord, en een nieuwtje was dat ik dit keer voor het eerst een stoel op het upper-deck had, dus in dat hoge stuk van een 747. Erg cool, en een stukje rustiger en minder luidruchtig bleek tijdens de vlucht. Maar de vlucht was nog niet van start. Push back van de gate, motoren starten en draaien die handel zou je zeggen. Maar dat draaien duurde lang, tot de captain kwam met het feit dat er oliedruk meterjes niet aan het werk waren en dat we weer gingen parkeren om dat te laten vervangen. Een prima beslissing, maar tijd technisch gezien niet gunstig voor onze connectie in London. Dus met 2 uur vertraging opweg. Redelijke vlucht en nog een beetje geslapen. (de stoelen in BA Business class gaan helemaal 180 graden plat). Maar toen we aankwamen hadden we nog maar 50 min over om naar de Parijs vlucht te rennen. Was gelukt, waren prima op tijd, maar op Charles de Gaulle aangekomen bleek dat de koffers het helaas niet gelukt. Je weet dat het fout is als je naam omgeroepen wordt met een frans accent en of je jezelf even wilt melden. Formulieren ingevuld en met de chauffeur, naar Chateau de Montvillargenne. Een mooi kasteeltje waar de meetings deze week gehouden worden. Wij dachten positief dat de koffers later die avond wel zouden komen, maar helaas. Met een plastic scheermesje en shampoo van het hotel, fris uit bed gekomen, direct in de oude kleren de volgende ochtend en maar werken en 1 oog op de deur houden of de koerier zou komen. Rond 15:00 kwam dan eindelijk het verlossende gezicht van een wit Renault busje aanrijden en zowaar, de koffers waren aan boord. Het is pas als je zo iets meemaakt dat je het gemak van schone kleren leert waarderen. Moet toch maar een back-up plan hebben voor de wereldtoer die op stapel staat voor Oct en Nov.

Eerste dag van het nieuwe schooljaar

Vandaag was het weer een start het nieuwe schooljaar in. Vorige week vrijdag was het meet your teacherday. Ook daar zijn we geweest zodat Bo en Nova met hun nieuwe juf konden kennis maken. Nova gaat van start in First grade of tewel groep 3 in Nederland met Mrs. Keefe en Bo gaat van start in Third grade of tewel groep 5 in Nederland met Mrs. Rosbach. De juf van Nova is al bekend want dat was ook een juf van Bo 2 jaar geleden. Gisteravond begonnen de spanningen op telopen bij Bo. Niet kunnen slapen, alle kinderen weer terug zien na een lange zomervakantie en alle klassen weer door elkaar. En als laatste ook nog van haar beste vriendinnetje Greta gescheiden voor dit schooljaar. Ook gaf ze toch maar de voorkeur om naar school gebracht teworden in plaats van de bus tenemen. Dit kan tenslotte het hele jaar nog. Geen probleem zo een eerste schooldag. Maar tot grote spijt regende het pijpestelen en niet zo een beetje ook. Dit maakte het er niet zo gezellig op als de voorgaande jaren. Samen in de regen zoeken naar de rij waar de dames in moeten staan als de bel gaat. Want iedere klas heeft een eigen plek om een rij temaken zodat ze netjes in de rij de school binnen kunnen. Vanmiddag haalde ik 2 vermoeide meiden op, die hard gewerkt hadden naar eigen zeggen. Bo kwam al met het blijde bericht dat er deze week geen huiswerk gegeven wordt. Hoe het met Nova zit moeten we nog maar even afwachten deze week. Maar we worden weer gedwongen om in het ritme tegaan. En dat vinden we ook helemaal niet erg.

Labor Day

Doing nothing on the Day of Labor. Dit weekend was het Labor day in de US. Een soort dag van de arbeid, maar dan niet op socialistische toer maar uiteraard meer Amerikaans. Overigens kent Canada ook een Labor day maar die is niet gelijk met de US. Eigenlijk is Labor day een mooie gelegenheid om van een lang weekend te genieten en de start van het schooljaar. Dus morgen (dinsdag) gaan de meiden weer naar school en zijn de 10 weken vakantie weer voorbij. Dat is geen dag te vroeg, want ze waren wel toe aan wat structuur. Zaterdag, was gezellig druk. Wij dachten Winni en Marisca, die midden in een verhuizing zitten, te kunnen helpen door Maite gezellig bij ons te laten spelen, en 's morgens vroeg ging de telefoon of we ook het spruit van de fam Decneut voor een uurtje konden hebben. Tuurlijk, breng maar langs, hoe gezelliger hoe beter. Uiteindelijk 's avonds nog een BBQ met Claire (vriendin van Jacq) en Doug, de ouders van Gretha, Bo's beste vriendin, dus heerlijk nagetafeld en de dames weer laat naar bed. Voor de rest dit weekend naar de Evergreen State Fair in Monroe geweest, gelijk aan voorgaande jaren, veel dieren, veel voedsel en veel kermis. Maar iets om elk jaar niet te missen. Maandag was rustdag. Heerlijk niets gedaan, uitgeslapen en de boel klaargemaakt voor het nieuwe jaar. Bo en Nova lagen er vroeg in.

6 Jaar - Nova

Er werd in huize Schaap al weken naar uitgekeken en eigenlijk is Nova al vanaf July jarig toen we haar kinderfeestje gevierd hebben met haar klasgenoten. Maar nu was het dan echt zover en zoals de "traditie"het wil, zijn we ook, op Nova's eigen verzoek weer naar Ixtapa, ons lokale Mexicaanse restaurant geweest. Je kunt Nova alle kado's geven die je maar kan bedenken, maar een hoed, een foto en zingende obers in een restaurant maken haar gezicht stralen als een zonnetje. Dit keer samen met Bo op de foto, want de dames hadden bedacht dat ze tweelingen waren en dat alles hetzelfde moest zijn. Ze waren elkaars favoriete zus en de jurken, de speldjes, het haar, alles moest hetzelfde zijn. (Vandaag, zaterdag, is de zusterliefde al weer wat bekoeld en zijn de eerste irritaties alweer geweest). Na een vroege gezongen wake-up call (papa moest vroeg naar kantoor) de kado's van ons en uit Nederland uitgepakt, en uiteraard ook alle kaarten gelezen en op de schoorsteenmantel gezet. De rest van de ochtend alle telefoontje afgehandeld. Zondag komt er een einde aan de verjaardag, dan komen de nederlandse vrienden en vriendinnen en hebben we een gezellige middag (hopelijk met mooi weer en een BBQ). Dan is Nova eindelijk , officieel 6 jaar oud..

Coeur D'alene vakantie 9

De laatste deel van de vakantie, inmiddels al weer een week geleden. Coeur d'alene hadden we uitgezocht om lekker te kunnen luieren. Deze dagen werden ook door gebracht door lekker op het strand aan het meer teliggen, in het water tezwemmen en in het zand tespelen. Zaterdag kwam ook de Familie Drapers voor 2 nachtjes op de camping staan. Dus grote pret 5 meiden bijelkaar lekker spelen en zwemmen. Sávonds nog even lekker BBQ- en met een lekker wijntje erbij. Waarna maandag de Drapers weer op rit gingen om hun vakantie te vervolgen en wij bleven nog tot woensdag om vervolgens naar huis tegaan. Dinsdag hebben we nog het beloofde waterslide park aangedaan. Helemaal oke. We voelde ons ook weer even kind. Maar goed dat Nova haar zwemlessen inmiddels de vruchten afwerpt. Waardoor ook zij nu de glijbanen en het diepe bad waar je in terecht komt goed kon nemen. Volgens Bo en Nova was dit toch wel de leukste dag van de vakantie. Maar de rest was gelukkig ook goed gekeurd.

Glacier National Park vakantie 8

Donderdag waren we vroeg uit de veren om de "Going to the sun route" te gaan rijden. Dit omdat er boven op de pass niet al teveel parkeerplaats is. Dus in het hoog seizoen is het een drukte van belang. Het vroege opstaan, half 7, was het wel waard. De autorit naar boven was erg mooi. Bij aankomst hebben we een hike gedaan naar Hidden lake. Dit was een hike van 2,5 Mile. In tegenstelling als je naar een waterval loopt gaan we nu eerst omhoog en de weg terug naar beneden. Ook hier kwamen we weer de plaatselijke wilde beesten tegen. Marmotten, Berggeiten en Squirrels. Bij terugkomst van de hike waren we de grootste drukte voor en hebben we de rest van de middag nog even lekker aan het meer vertoefd al zwemmend en luierend.

Glacier National Park vakantie 7

Eigenlijk hoort bij een kampeervakantie ook een kampvuur en het roosteren van marsh -mellows. Maar helaas zit het weer niet mee en is het hele gebied in de ban van allerlei grote bosbranden en is het gebruik van openvuur absoluut verboden. Dus geen kampvuur, gitaar en marh-mellows. Maar de inventive onder ons gaan een dergelijke uitdaging niet uit te weg en ook onze dappere Nova was al aan het denken geslagen. "Pap, kunnen we niet gewoon het vuur gebruiken van ons kooktoestel, dan houden we de marsh-mellow's daarboven." Een briljant idee en zogezegd zogedaan. De dames roosteren en papa op zijn gitaar de ondersteunende klanken erbij gemaakt. De volgende dag weer redelijke uitgeslapen, (we slapen gemiddeld tot 8:45) en vandaag het ontbijt bij de camping geprobeerd. Pannekoeken met spek en eieren. Opzich niet slecht, maar een invasie van wespen deed ons toch weer verlangen naar ons eigen ontbijt. Voor de rest was het vandaag de dag van het water. Alsof we echte ervaren watersport mensen waren, hebben we vanochtend twee kano's gehuurd en zijn we over het meer gegaan. Met wind mee ging alles voorspoedig en lekker, maar op de weg terug deed de wind ons toch een beetje de das om en werd het toch een klein gevecht om weer terug naar de haven te komen en niet door de wind midden op het meer geblazen te worden. Jacq probeerde het eerst, maar kreeg de kano niet lekker gedraaid, en uiteraard stond de beste stuurman aan de wal , en schreeuwde de longen uit zijn lijf om aanwijzingen te geven. Eind goed al goed, langs de oever, in de luwte van de bomen, kwamen we precies waar we wezen wilde. Weer een avontuur volbracht. Het tweede avontuur was een duik in het meer. Om toch even ter herinnering te brengen. Dit park heet Glacier National Park en het water in het meer komt op een of andere manier toch van een van de gletser af. De dames gingen eerst en uiteindelijk moest ik er ook aan geloven. Eerst even doorkomen maar toen was het toch wel lekker. Voor de rest nog even van de natuur genoten en terug naar de camping. Morgen gaan we de "Going to the Sun" route rijden, dwars door het gebergte met steilen hellingen en afgronden, maar met verschrikkelijk mooie uitzichten en mogelijkheden tot hikes.

Glacier national park vakantie 6

Gisteren, maandag was het vroeg opstaan. Half 7 ging de wekker voor een lange autorit van 420 Mile. Eerst de binnendoor weg naar de Highway en bij Missoula er weer af naar het noorden en weer een binnendoor weg naar West Glacier. Op deze laatste weg kwamen we het plaatsje Pablo ook nog tegen. De lucht was er niet helder meer, dit omdat er in de verre omgeving weer een aantal bosbranden zijn. Bij aankomst op de camping lekker zwemmen in het zwembad en even relaxen. Vandaag zijn we Glacier park in geweest. Het is een park met heel veel activiteiten, heel veel wandelroutes van heel lang tot de kleinere. Ook is raften op de rivier erg populair, paardrijden en fietsen ondanks de heuvels en bergen. Doordat er ook hier Grizzly beren rondlopen moet je ook hier allert zijn. In de winkels zijn belletjes tekoop om zo de beren telaten horen dat je in de buurt bent zodat ze niet verrast worden. Berenspray is ook tekoop, zo houd je ook voor een paar minuten op afstand, zodat je de benen kunt nemen. Vandaag hebben we dus ook gewandeld, door een toch wel dicht bos, naar een meertje. Erg mooi maar...die beren willen we toch niet echt tegenkomen. Dus wij maar in ons handen klappen, want ook dat is 1 van de aanraders als je aan het wandelen bent. Na nog een andere wandeltocht gedaan tehebben zijn we lekker langs de waterkant van een groot meer gaan zitten op een steiger en de meiden hebben zich heerlijk vermaakt met steentjes en water. De wijn hebben we nog even uit de koelbox gehaald en zo hebben we nog even eind van de middag doorgebracht. Want ook dit hoort bij vakantie.