Echt Instanbul

Als je ooit in Istambul bent geweest, dan weet je dat het een enorm grote stad is met 12 miljoen inwoners, en het enige wat zeker is, dat bijna als 12M volgens mij een auto hebben. Het verkeer in Istanbul is niet vooruit te branden en het is vaak sneller om te gaan lopen dan een taxi (of taksi zoals ze hier zeggen) te nemen. Vanochtend moest ik naar het vliegveld en dat kun je nu eenmaal niet lopen, maar als bijkomend nadeel, was het vandaag Marathon van Istanbul. Dus alle grote straten waren afgezet en de bestuurder moest een alternatieve route nemen. Nou dat heb ik geweten. We gingen dwars door de oude stad, door smalle steegjes, tegen het verkeer in en toeteren ongeveer elke 10 seconden. En het ging redelijk goed, tot dat we ergens in de middle of nowhere tot stilstand kwamen en niet meer voor of achteruit konden. Na 5 min vloeken in de auto, stapte de man uit en rende naar voren en begon stampij te maken en schreeuwen, ernstig met zijn handen te praten en in conclaaf te gaan met de bestuurder van een busje. En ik zat daar, motor uit, op een heuvel en op de handrem, te wachten wat ging komen. Na de frustratie kwijt te zijn, ging plotseling alles rijden en was het opgelost. Rennend kwam de bestuurder terug en gingen we weer op weg. Natuurlijk moet je dan tijd inhalen dus met 140Km in een kleine Fiat op weg naar Ataturk Airport. Rechts-links langs bussen en menig keer over de vluchtstrook bereikte we veilig de luchthaven en op tijd. Dus nu opweg naar Munchen en dan door naar Parijs. Weer wat bekendere grond onder de voeten.