Sneeuwjacht

Koningwinter heeft toegeslagen. Op de een na laatste dag van het jaar is de winter helemaal aan de macht gekomen hier in Nederland. Dat hadden we dus niet verwacht. Toen we vertrokken had ik nog twijfel of ik een winterjas mee moest nemen, toch maar gedaan en nu ben ik wel blij. Vanmiddag begon het te sneeuwen en te waaien en leek het wel of we in Siberie aangekomen waren. De ijzige wind sneed door alles heen en onze gezichten bevroren. Toch hebben we het helemaal naar onze zin en hebben we ons schema al redelijk afgewerkt. Het is geen vakantie, het is een werk bezoek waarin we proberen zoveel familie-leden en vrienden te zien als mogelijk. Bo heeft ook vandaag de mooiste dag van ons bezoek want ze mag blijven slapen bij haar vriendin Laura. Ook nieuws over Nova, ze is vandaag een echt dametje geworden met echte gaatjes in haar oren. Niet gehuild en een echte kanjer, is ze trots als een pauw en laat ze aan iedereen zien dat ze mooie roze knopjes in haar oren heeft. Nog een paar dagen en dan weer lekker naar huis naar het regenachtige Duvall.

Familie kerst

Na de nodige dagen met jetleg... 4:00am op en soms eerder op. Vandaag en gisteren, eerste en tweede kerstdag in een warm familiebad gedompeld. Gisteren de Schaap familie gesproken en kado's onder de kerstboom gedaan, vandaag (op dit moment) de Bloetjes familie. Foto's maken en laten zien, de grote verhalen delen en uiteraard ook kado's uitdelen. Daarna lekker eten en dan weer verder van de vakantie genieten. We vermaken ons prima!!!

Vandaag is de dag

Met deze grote vogel, of een van zijn broertjes, komen we vandaag (woensdag) naar Nederland. Het is nu 8:30 's morgens en iedereen is hyper actief. Bo kan al 4 dagen niet slapen en ook Jacq en ik hebben de kriebels. Voor iedereen die ons volgen wil we komen met NW34 van Seattle rechtstreeks naar Amsterdam. Via deze link kun je zien waar we uithangen. We hebben er enorm veel zin in de komende 2 weken om iedereen weer te zien en hebben al een compleet schema opgesteld van wie we wanneer zien. Tot "morgen" (Donderdag). We komen eraan!!

Groot, groter, grootst...

Zoals iedereen wel weet zijn amerikane zeer enthousiast in alles wat ze doen en gaan ze meestal "over the top". Met de kerstdagen hebben heeeel veel mensen hun huis versierd met lichtjes en dat is een zeer gaaf gezicht als je door het dorp heen rijdt. Maar het kan beter..... In de buurt van Amsterdam heb je het fenomeen "Den Ilp", een klein dorp in de buurt van Landsmeer waar de het halve dorp uitbunding met de kerstverlichting aan de slag gaat en waar rond de kerst vakantie files staan van mensen uit de wijde omtrek die dat willen gaan zien. Welnu dat hebben we hier ook en het heet Taylor's Ridge in Duvall en Den Ilp is er helemaal niets bij. Alle bomen, struiken, huizen, tuinen, garages zijn allemaal voorzien van lampjes en van een afstand zie je de wijk al "gloeien" in de verte van al het licht dat er vanaf komt. Er doorheen rijden is een sprookje en is een lust voor het oog. Dus als iemand uit Den Ilp een keer hier in de leer wil komen, is ie van harte welkom.

Aftellen is begonnen

Nog 4 nachtjes te gaan en dan is het zover, dan vertrekken we voor de eerste echte vakantie terug naar Nederland. Iedereen aan beide kanten ziet er erg naar uit en met ons recent ongelukje hebben we ook wel even een break verdiend die de gedachten weer even naar belangrijke dingen brengt, familie en vrienden. Ook de meiden kijken volverwachting uit naar de trip. Beide hebben op hun kalender de datum ingevuld en tellen elke avond nog de nachtjes die ze moeten slapen voordat ze naar Nederland mogen, Bo vooral. Terug naar Opa en Oma en Laura zijn de twee belangrijkste dingen waarom te graag terug wil. Maar ze heeft ook al de reden gevonden om snel weer naar "huis" te willen. Na 4 maanden discussie en besprekingen hebben we uiteindelijk ingestemd in paardrijden als hobby. Dus duidelijk een reden om terug voor te gaan. Op het werk is de kerstvakantie ook al begonnen want afgelopen vrijdag was het één groot afscheid. Iedereen ging terug naar zijn/haar familie en aangezien in ons team niemand uit Seattle komt gaan we allemaal op reis. (Toronto, Amsterdam, Atlanta, Chicago en Washington DC om maar een paar plekken te noemen). Dus maandag en dinsdag nog even aan de slag in een leeg kantoor en dan op weg naar Nederland...

Niemand gewond, alleen auto en een ego...

Tja, wat moet je er nog van zeggen. Het kan iedereen dus gebeuren en ook ons. Vanochtend ging rond 9:30 mijn telefoon en had in een Jacqueline in alle staten aan de lijn die de onvergetelijke woorden sprak: "Ik heb iemand aangereden!!!!" en toen haar verdriet even liet gaan. Dus na de eerste geruststellende woordjes toch maar even wat details gevraagd. Een aanrijding dus, en een redelijke fikse want de Mountaineer wilde niet meer voor of achteruit. Met een "ik kom eraan" alles op kantoor laten vallen en er snel naartoe gereden. Eerst toch even op kantoor geinformeerd want je dan moet doen, want een europees schadeformulier kennen ze hier natuurlijk niet. Ondertussen ook 911 gebeld door iemand anders en toen ik aankwam was de agente (met zwarte zonnenbril die niet afging) al aan de slag om alles op te nemen en te regelen en de takelwagen voor onze SUV was al onderweg. Wat was er nu gebeurd? Wel, een klassiek verhaal van te laat naar links, dode hoek en een Toyota Camry die daar niet werd verwacht. Dus de klap en een Toyota die van voor tot achter in grote deuken en krassen zit en een Mountaineer waarvan de linker stuurstang was afgebroken, (twee voorwielen stonden in verschillende richtingen) en link- rechts spatscherm, bumper, gril en motorkap gescheurd en/of ontzet. Dom, dom, dom, dom.... kan niet tot een andere conclusie komen, maar zoals hierboven gezegd, kan iedereen overkomen. Geen sirenes, geen ziekenhuis, geen schrammetje dus na het betere papierwerk en wat telefoontjes naar de verzekeringsboer de auto opgeladen in de takelwagen en naar de "bodyshop" gebracht. Nu dus maar even afwachten of het chassis niet ontzet is. Gelijk de verzekering geregeld en de claimprocedure opgestart. De aansprakelijkheidsverzekering neemt gelukkig de andere auto voor zijn rekening en de autoverzekering onze eigen auto... (lang leve all risk) maar er is nog steeds een kleine kans op een total-loss. Geluk bij een ongeluk is dat we over 6 dagen naar Nederland komen en als we geluk hebben komen we 4 Jan terug en zien we er geen barst meer van.

In the spirit of X-mas

Nu de goedheiligman eindelijk ook hier het land uit is, is het in huize Schaap ook tijd geworden om de kerstman of Santa Claus zoals ze hem hier kennen binnen te halen. Dus vandaag aan de slag gegaan. De dames gingen vanochtend naar de Elfen-workshop op de school van Bo om te klussen en allerlei versiersel te maken (want het verhaal bij Santa is dat de elfen de kado's maken, zwarte Piet is onbekend hier) . Ondertussen ging ik maar eens aan de slag met de grote string lichtjes die we gekocht hadden, want ja, integreren betekent ook meedoen, dus ook wij aan de slag met het versieren van ons huis. Met gevaar voor eigen leven via het raam het dak beklommen en overal de lichtjes vastgemaakt. Amerikanen zijn wel slim want overal hebben ze dus wat voor, ook voor het snel monteren van lichtjes op je huis. Niks geen spijkers of nietjes, gewoon universele klemmen die je zowel tussen je dak als aan de dakgoot kan schuiven. Kind kan de was doen. Dus toen aansluiten en het geheel was de dagen daarvoor al compleet gemaakt met de versierde bomen en uiteraard mochten de rendieren niet ontbreken. Tevens hebben we vandaag binnen de kerstboom opgezet. Opgehaald bij een boertje ff verderop. Eén van nederlandse afkomst. Dus met de vrouw (al meer dan 40 jaar in de US) even gekletst en de meiden bij de paarden aan het kijken. Bleek dat ze voor de lol ook les geeft en paarden campen en trektochten organiseert op de trail waar we zomers ook op de mountainbike rijden, Bo helemaal enthousiast, dus binnenkort hebben we maar eens familieberaad of we het paardrijleven eens van dichtbij gaan meemaken. (Heb zelf ervaring met een broer die reed en elke zaterdag een uur in de wind stinkend gezellig thuis kwam van de manage). De boom is prima. vol met takken en in een perfecte vorm. Ik maar denken, wat kunnen ze die mooi kweken hier, maar als je dichterbij komt, dan zie je dat ze door een machine geheel in een perfecte kegelvorm geknipt zijn. Ben weer een illusie armer, maar wel een hele mooie boom rijker.

U cut x-mas tree

Nova had vandaag weer een uitje van de Pre-school. Vandaag was het de dag om met zijn alle een kerstboom te gaan kopen voor in de klas. Zodat deze door de kinderen versiert kan worden en alles er feestelijk uitziet tijdens de christmas party. Zoals je ziet, 12 pre-school kinderen 1 boom uitzoeken. Dit gebeurde op een boerderij net buiten ons dorp. Alle bomen staan in de grond, de boom die je wilt hebben zaag je zelf om. Dit betekent u-cut. Dus een vader mee om de boom om tezagen. Toch wel bijzonder dat je als kind met de juf mee gaat om de kerstboom tekopen, die je daarna nog mag helpen versieren. Nova vond het inderdaad geweldig. Vrijdag zal ze op school het resultaat zien, want vanmiddag stond de boom zonder versiering in de klas. Zo komen de kerstkriebels al aardig tevoorschijn en hebben we in huize Schaap alvast wat lichtjes buiten in de bomen gehangen en de verlichte rendieren in de voortuin gezet. Nu alleen nog de lichtjes aan het huis en we zijn niet meer te onderscheiden van de plaatselijke bevolking.

x-mas tree lighting

Vrijdagavond hadden we christmas tree lighting bij ons in het dorp. Sinds Thanksgiving geweest is, draait het hier alleen maar om de kerst. Iedereen begint zijn huis teverlichten, de hoofdstraat van Duvall is ook al helemaal versierd, en vrijdagavond was de traditionele lighting. Dit gebeurde op de parkeerplaats bij het politieburo, er stonden wat standjes, er was gratis thee met koekjes en het hele dorp liep uit. Op het podium was het koor van de school aan het zingen, het kerkkoor. Je kon speciaal op de foto met de kerstkalf, het specifieke verhaal hierachter moeten we nog achterhalen. Het feest begon om 6 uur en de omgeving was perfect want het had gesneeuwd. Met onze logé Maite van 2,5 jaar en onze kids op naar het dorp. Om 7 uur werd er afgeteld en bij 0 gingen in de grote boom de lichtjes aan met de kerstster bovenop. Direct daarop kwam de kerstman om alle kinderen tebegroeten. Maite bekeek het liever van een afstandje op de arm van Milo. Bo en Nova wilde hem wel van dichtbij zien. Voor Nova was het nogal verwarrend, deze man Santa Claus in het engels, noemde ze in het nederlands de sinterklaas.Al met al een geslaagde avond en volgend jaar weer.

Zie ginds komt de stoomboot...

Zaterdag stond in het teken van Sinterklaas. Op de Oranjeschool bij Bo kwam Sinterklaas op bezoek, speciaal voor alle Nederlandse kindjes. De broertjes en de zusjes waren ook welkom, dus Milo was samen met Nova naar school geweest. Alle kinderen versierde mutsen en liedjes zingen. Ondertussen was ik met nog een aantal vrijwilligers bezig met het versieren van de ruimte die gehuurd was door de Holland-America club. Ook hier kwam Sinterklaas op doorreis aan met een boot. Dit clubhuis staat aan het water een ideale plek dus om snel naar buiten tegaan en Sinterklaas van ver aan tezien komen. Bij aanvang en de komst van Sinterklaas was er voor de kinderen genoeg te doen. Pieten mutsen versieren, spelletjes, knutselen, face painting etc. Hier heb ik dus zo een beetje mijn aandeel in bij gedragen. Het weer zat mee, de zon scheen, mooier kon het niet. De kinderen genoten, de ouders des temeer, want iedereen komt van ver en zien elkaar soms maar 1 keer per jaar. Er was zelfs een vertaal piet want Sinterklaas spreekt alleen maar Nederlands. Bij vertrek had ook hier Sinterklaas kadootjes mee voor alle kinderen, en ging iedereen tevreden naar huis. Milo ook met Bo en Nova en bleef ik nog wat langer om ook de boel weer op teruimen. Want als je heb toegezegd dat je wil helpen betekend dat ook opruimen. Als verdienste heb ik een lekker banketstaafje gekregen van de club. Weer een aantal Nederlanders leren kennen, die veel vrijwilligers werk in de Holland-America Club doen. Morgen is het laatste deel van Sinterklaas, dan vieren wij het in huizelijk kring, samen met nog 7 andere gezinnen met kinderen. Deel 2 volgt.

Sneeuwpret in Duvall

Sneeuwpret in Duvall. De winter is hier begonnen. Maandag begonnen de nieuwszenders al met de voorspelling van sneeuw. En jawel je denkt dan als nuchtere nederlander dat er heel wat gaat komen. Want we worden gewaarschuwd en diverse schooldistricten begonnen 2 uur later ivm de sneeuwval etc. etc. Het had wel wat gesneeuwd in Seattle zelf en wat andere plekken. Maar dinsdagochtend Duvall was geen sneeuw. Maar goed een gewaarschuwd mens.....denk je dan. Dus ik nog overwegen of ik wel of niet naar zwemles ging. Maar toch besloten, met in me achterhoofd we zien wel. Alles ging goed. Woensdag hetzelfde geen sneeuw. Maar volgens de berichten HET KOMT ER ECHT AAN.... Gisteren, woensdag dus kregen we nog een brief van school. Op welke manier we info kunnen inwinnen als de school later begint, ivm weersomstandigheden. Jawel met de nadruk op later. Net als op de tv overigens. En dan vanmiddag 12 uur zag het hier wit...de wel verwachte sneeuw. Dus ik had het besluit genomen niet naar zwemles tegaan, want je met al die heuvels hier en ze strooien hier de wegen niet. Ben ik een chauffeur met weinig ervaring. Dus met Nova de sneeuw in en lekker spelen. Ondertussen dacht ik wel aan Bo die nog op moest halen maar de wegen zagen niet echt wit, dus het viel allemaal wel mee. Nadat we binnen kwamen en op gewarmd waren schoot me die brief van gisteren tebinnen. Toch maar eens ff kijken hoe dat werkt, voor mocht ik het nodig hebben. En jawel wat las ik daar: school district van Bo eerder uit! Om 2.40 pm ipv 3.25 pm Laat het nou al bijna 3 uur zijn als ik dit lees. Nooit gerealiseerd dat de scholen ook wel eens eerder kunnen stoppen door de weersomstandigheden. Dus alle kinderen al naar huis en Bo geduldig met nog een handjevol kinderen wachten op hun vader of moeder. Dit is dus een goede leer voor de volgende keer.

Ik ben 4 en ik kan alles

Wij hier zien de meiden natuurlijk per dag groeien en zien dus het verschil niet zo erg, maar als je dan foto's neemt en die vergelijkt met een jaar geleden zie je hoe de dames hier gegroeid zijn. Bij Nova was de school fotograaf geweest (komt hier bijna om de haverklap) en had weer wat mooie "educatief verantwoorde" foto's gemaakt. Het resultaat kun je bekijken op de website onder deze link. Even voor de duidelijkheid, de achtergrond is niet Nova haar school. Om de illusie compleet te maken, komt de fotograaf op school met een mooie achtergrond(doek) die het belang van educatie en de boodschap meegeeft dat deze meid van 4 al bezig is met het plannen van haar carriere en de wereld aan haar voeten heeft. Dat laatste is ook zo, alleen is op dit moment haar wereld lekker spelen, Sinterklaas en tekenen en schilderen, en zo hoort het ook.

Black Friday

De slechste dag om te gaan winkelen in Amerika is de vrijdag na Thanksgiving. Op deze dag, beter bekend als Black Friday, komt de ware aard van de mensheid boven. Alle winkels, groot en klein doen mee aan deze zelfbedachte mania. Deze dag (ochtend) hebben alle winkels de grootste kortingen ooit op bepaalde artikelen en kun je sommige producten voor 50% of minder kopen dan waarvoor je ze normaal hebt. Dus bijv LCD TV's voor onder $800,-,HP laptops voor $350,- en portable DVD spelers voor $79,-. En om geheel aan de gekte te voldoen zijn de winkels open vanaf 5:00am, jawel, je leest het goed vijf uur 's morgens. Uiteraard lagen wij nuchtere hollanders dan nog heerlijk op ons bedje te ronken, maar op het nieuws die dag zag je beelden van mensen die in slaapzakken voor de deuren van grote warenhuizen lagen en Heizel drama tafrelen van mensen die onder de voet gelopen werden toen de deuren van een winkel geopend werden. Rara jongens die amerikanen zou Astrix zeggen.....

Thanksgiving Day

Happy holidays. Dat is wat je de laatste dagen veel hoort. Afgelopen donderdag was het Thanksgiving in de US. Eén van de feestdagen die we in NL niet echt kennen. Voor amerikanen is dit de belangrijkste feestdag van het jaar, nog belangrijker dan Kerstmis of wat dan ook. Het is ook de meest bereisde feestdag van het hele jaar. Vliegen met Thanksgiving is ook een nachtmerrie, met miljoenen andere proberen van vliegveld naar vliegveld te komen, met lange rijen voor het inchecken en de grootste kans op vertragingen, met de mogelijkheid om op een vliegveld ergens in het midden van Amerika vast te zitten omdat door het weer (Chicago en omgeving bijv.) het vliegveld gesloten is/wordt. Dus voor ons niet van dat alles en we hebben Thanksgiving lekker thuis doorgebracht. Overdag lekker spelletjes en relaxen en 's avonds had Jacq een hele kip in gebraden en die wilde we wel verorberen. Traditioneel eet iedereen hier kalkoen, maar daar hebben we ons niet aangewaagd, ook niet omdat we dachten dat we dat ding toch niet opkonden. Dus na een paar uurtjes braden, had papa de eer om de kip aan te snijden. Met het scherpe mes de aanval geopend en toen ik door de borstkas heen was, kwamen we erachter dat ze hier kippen nog met ingewanden verkopen ipv "leeg". Dus we kwamen een gekookte lever, hart en andere zaken tegen, die we toch maar even naast het bord hebben gelegen en ons alleen maar gericht hebben op de bekende zaken als poot en borst.

Post van sinterklaas

Vandaag was er een pakketje gebracht, door de post. Omdat wij niet thuis waren, had de postbode het op de veranda achtergelaten. Dit pakketje was geadresseerd aan Bo en Nova. Wat een spannende tijden allemaal en dan nog een pakketje over de post ook. Bij het openen zat er héél wat lekkers in. Echte chocolade sigaretjes, schuimpjes, en jawel pepernoten en chocolade letters. Gelukkig had de afzender er een berichtje bij gedaan. Een kaart met Sinterklaas en piet, met het bericht dat Bo en Nova toch weer gevonden waren, ook al wonen ze nu in Amerika. Namens Bo en Nova en natuurlijk Milo en Jacqueline : Dank je wel Sinterklaas!

Sinterklaas kapoentje, gooi wat in me schoentje...

Jawel, het was zover, in huize Schaap. Bo had vernomen dat er 2 pieten opuit gestuurd waren vanuit Nederland, naar Amerika. Dit werd bevestigd door Mark een ander nederlandse jongen uit ons dorp. Hij had zijn schoen al gezet en er was een piet langs geweest. Op de Oranjeschool was het zaterdag ook onderwerp van gesprek, het sinterklaasjournaal wordt door ieder kind bijgehouden en er had een piet op school geslapen. Dus in huize Schaap werd de schoen gezet.
Eerst een mooie tekening maken en een zelf geschreven brief door Bo. In het nederlands.... want ja sinterklaas spreekt tenslotte nederlands. En daarna zingen maar... uit volle borst. De volgende dag, Nova was om 6.15 u al wakker en was het niet vergeten. Wilde ook direct naar beneden, maar dit was wel erg vroeg. Maar nadat Bo ook wakker was geworden snel naar beneden, en jawel hoor de piet was geweest. Er is een piet in Amerika!

Het Sinterklaas Journaal

Inmiddels is het halverwege November. Dit is de tijd dat de Goedheiligman in Nederland aankomt. Wat doe je als je 2 kinderen heb, die deze man zeer goed kennen, en verhuisd bent naar Amerika? Laat deze Goedheiligman nou ook nog eens persoonlijk aan Bo beloofd hebben naar Amerika tekomen...... Dan moet je als ouder toch van goede huize komen, zou ik maar zeggen. Maar door de Oranje school waar Bo op zaterdag naar toe gaat, had ze vernomen, Sinterklaas is in Nederland aangekomen. Jawel en we kunnen dit zien op internet, het sinterklaas journaal ! Nou lang leven het internet, zullen we maar zeggen. Sinds zaterdag zijn onze meiden weer helemaal op de hoogte wat er gebeurd in Nederland met Sinterklaas. Ik zelf moest al ouder wel even slikken, want het is toch anders... De spanning is er wel, maar de sfeer in deze dagen kunnen we niet echt proeven, zullen we maar zeggen. Maar op zo een moment luister ik maar naar mijn echtgenoot, die dan zegt, de kinderen zijn er net zo tevreden mee en missen niets. Nee, ze missen ook niets. Want Sinterklaas maakt zijn belofte waar, hij komt, op 3 December aan met een boot in Bothell, USA. Bo weet zich nog goed teherinneren dat Sinterklaas beloofd had tekomen, toen wij hier op antwoorde dat, dat ook het geval was, had je die twee snuitjes van ons moeten zien. En wij als ouder, zullen creatief met onze antwoorden om moeten gaan tot Sinterklaas weer terug naar Spanje gaat.

't SAS

Jarenlang keek ik bijna dagelijks naar het hotel naast het kantoor van Microsoft en dacht, welke idioot gaat er nu slapen in een hotel op een industrieterrein, naast de startbaan van een redelijke grote luchthaven? Welnu, ik begin het nu te snappen. Morgen (Nov 14th) vertrek ik met de NorthWest naar Amsterdam voor een serie meetings in 't alom bekende SAS. Dus normaal had ik daar dan ook een kamertje gekregen. Gelukkig heb ik een huizelijk alternatief en kan ik mij naar ruim 5 maanden weer eens in de schoot van mijn ouders werpen. Ze hebben nog een bedje staan, dus dat was geregeld. Maak uiteraard van de gelegenheid gebruik en zal pas zondag Nov 20th weer naar "huis" terugkeren. Zet het nog tussen " " maar het klopt wel. Duvall is thuis en ik ga nu op reis naar Amsterdam. Leuk, bitterballen en kroketten, boerenkool stampot en andijvie eten. We bellen....

Build-A-Bear

Build-A-Bear. Een simpel, maar slim concept bedacht door een moeder en zakenvrouw enige jaren geleden en nu één van de succesvolste zakenvrouwen in Amerika. Je neemt wat lege knuffel beren, laat de kids een hart uitzoeken en samen met de dame van de winkel, de beer tot leven brengen door hem/haar te vullen met katoen. Volgende stap is de kleding, je kunt het zo gek niet bedenken of ze hebben het (met voldoende $$) en dan naar de kleedkamers, want de nieuwe kleren moeten wel gelijk aan. Volgende stap is de "geboorte" aangeven in een register en je geboorte certificaat later onvangen bij de kassa. Uiteraard worden ook de gegevens van de gelukkige moeder/vader gevraagd voor wat leuke mailings. Dan door naar de kassa waar dan het hele zaakje bij elkaar komt en de beer, in een mooie doos, met certificaat, aan de nieuwbakken moeder wordt meegegeven. Bo en Nova wilden beiden al heeeeeel lang een Build-A-Bear en we hadden afgesproken dat ze er voor zouden sparen. Een mooie gelegenheid om het begrip geld en sparen eens bij te brengen. Dus de afgelopen maanden, klusjes gedaan, zakgeld gekregen en vandaag was dan de grote dag. De twee moedertjes liepen de hele middag met een bigsmile op hun gezicht en ware blij en trots dat ze dit dan toch maar mooi even zelf voorelkaar gekregen hadden. Nu. vannacht, liggen de beer, genaamd Lisa, bij Bo in bed te slapen en de hond, genaamd Rosie bij Nova te knorren, en ze laten ze de hele nacht niet meer los. En zo hoort het ook. O, ja als je denkt. dat is ook wel wat voor mij... Build-A-Bear zit ook in NL, in Amstelveen om precies te zijn. Neem wel je €€€'s mee.

Election day - Nov 8th

Verkiezingsdag was het vorige week, en hoewel we er niet aan mee mochten doen hebben we er toch wel wat van meegekregen. Het eerste wat opvalt is de manier van campaigne voeren. Overal, maar dan ook overal vindt je van die bordjes langs de straat die de verschillende kandidaten aanprijzen. Er zijn ook wat fundamentele verschillen in het systeem. Amerika is per definitie een 2 partijen stelsel, waar je de Democraten en de Republikeinen hebt. Het hele systeem is er dan ook op gebouwd dat je in principe 2 kandidaten voor een positie hebt. Zijn er meer, dan worden er voorverkiezingen gehouden (die waren ergens in October) om tot 2 te komen. Dan gaan die 2 het tegen elkaar opnemen en dan heb je de winnaar. Tweede verschil is dat veel meer dingen via verkiezingen geregeld worden. De burgemeester, de gemeenteraad, de sheriff, de politiecommisaris, de rechters, de brandweercommandant, de schoolcommissie, het havenbestuur, de County executive (soort commisaris vd Koningin/burgemeester vd provincie) en nog veel meer. Daarnaast kan iedere burger, met voldoende handtekeningen, een initiative indienen dat op het "ballot" het stembiljet, komt. Die initiatieven worden dan weer ondersteund door belangengroepen, die met geld en advertenties, mensen proberen te beinvloeden. Bijv dit keer I-330 and I-336 die een beperking wilde leggen op de hoogte van schadevergoedingen van medische missers. Dus de advocaten aan de ene kant en de doktoren aan de andere kant gooide er letterlijk miljoenen dollars tegenaan om mensen te beinvloeden in hun stem gedrag. Hoewel de betrokkenheid bij wat er in je gemeente gebeurt groot lijkt, was de opkomst maar ergens rond de 65%. Dat is zeker meer dan wat er in NL bij de gemeenteraads en provinciale verkiezingen komen opdagen, maar het is niet heilig. Voor ons eenzame immigranten is het afwachten en gewoon doorgaan, want meedoen is er niet bij.

The Popcorn Mom

Vandaag kreeg ik de titel Popcorn mom. Zoals al jaren op de school bij Bo, kunnen de kinderen 1x per week popcorn kopen tijdens de lunch pauze. Daarnaast is er ook iedere dag hot lunch en sandwich met melk of chocolademelk verkrijgbaar, maar op woensdag is het popcorn dag. Dit laatste wordt ook al jaren in stand gehouden door de vrijwilligers, de moeders.... En vrijwilligers zijn altijd nodig op school, of je nu in Nederland woont of hier in Amerika. Zo ook hadden ze mensen nodig om tehelpen bij de wekelijkse popcorn. In een optimistische bui had ik me op gegeven om tehelpen. Proberen kun je altijd. Dus werd ik vanmorgen om 10 uur verwacht om samen met Roxanne (een andere moeder, die alles al weet) popcorn temaken. De school van Bo telt inmiddels 500 leerlingen en ook allemaal lunchen. Want hier gaan kinderen niet naar huis tussen de middag. Dus moet je natuurlijk het één en ander al klaar hebben staan aan popcorn. Want de school eet in 3 groepen tegelijk. Dus om 10 uur beginnen, en om 12.30 uur de eerste lunch kinderen. Een drukte van jewelste, maar ze stonden netjes in de rij voor de popcorn. Popcorn mag alleen gehaald worden als je klaar bent met je lunch en daarna naar buiten gaat. Bo en haar klas was in de laatste groep lunch, en natuurlijk wordt je dan herkend als Bo's mom. Bo zelf vond het ook reuze spannend dat ik daar bezig was. Na de laatste popcorn zakken gevuld tehebben, waren we 3,5 uur en ik denk zo een 300 zakken popcorn verder. Maar ik had een trotse dochter, want die had een popcorn mom, en een gratis zakje popcorn!

Leren en fun

Deze dagen laat de Seattle omgeving zich zien van zijn bekende kant. Regen... dus dan wordt het met de meiden tijd voor ander vermaak. Zelfs bij kinderen van 4 en 7 jaar oud kunnen de muren op je afkomen en als dat gebeurd dan heb je als ouders de handen in het haar. Dus om dat te voorkomen hadden we vandaag een educatieve dag in de planning. In Seattle Center, bij de Space Needle, heb je niet alleen het Childrens Theater, waar we vorig week waren voor de kinder Musical "Dr Seus", maar ook het kinder museum. Dit speciale museum is 100% interactief en een echt doe museum. Het heeft wat weg van Nemo in A'dam met veel testjes en experimenten die je kan doen, ,maar ook van het Tropenmuseum en het Africa Museum in de buurt van Nijmegen waar ze leefomgevingen nabouwen van mensen over de hele wereld. Afrika, Philippijnen, Japan, China etc etc. Ook een complete mini-berg is nagemaakt, met een ingebouwde speurtocht naar dieren en planten. Maar ook een klein theater, een kinder radiostudio (favoriet van Nova) en een televisie studio waar je een weersverwachting kon maken (Bo in haar element) kun je er vinden. Verschillende wisselende tentoonstellingen maken het geheel compleet en deze maand was dat "The Magic School bus" een alom bekend kinder-leer fenomeen hier in de US en in NL ook wel bekend van het liedje "De wielen van de bus gaan rond en rond.....". Na een educatieve dag, was het ijsje een mooie afsluiting en konden we weer oostwaarts keren naar Duvall.

Nieuwe foto's op site

We hebben weer wat foto's op een website gezet zodat iedereen wat meer foto's kan bekijken dan die ene die we bij de postings zetten. Dus voor deze maand hebben we foto's van Bo haar verjaardag, de heksenparty, de pumpkinfarm, de Halloween party etc etc. Dus neem een kijkje en ga naar http://spaces.msn.com/members/schaapgoesusa/PersonalSpace.aspx?_c01_photoalbum=showdefault&_c=photoalbum

Trick or treat !!!!!!!

De allereerste Halloween in Amerika, vanmorgen begon het feest. Nova mocht verkleed naar school, waar ze een Halloween Party hadden. Ik had mijzelf opgegeven als moeder om wat tehelpen. De tafels waren gedekt in 1 lange rij met papieren bordjes, servetjes, en een pakje drinken. Dit alles in Halloween stijl. Ook was er meegebracht fruit, kleine cakes etc. door alle ouders. Na de snacktime was het spelletjes spelen, pompoenen schilderen, gezicht laten beschilderen. Nova vond het allemaal erg leuk dat ik aanwezig was. Na alle kinderen te hebben beschilderd op de wang, van spinnetjes tot dino's en zonnetjes, ben ik tijdens de buitenspeel pauze vertrokken. Vanmiddag brak de rest van Halloween los. het begon in het dorp waar alle winkels snoep klaar hadden liggen. Dus uit school vandaan, Bo verkleden en op naar het dorp. Nu is het de bedoeling dat de kinderen trick or treat roepen en dan een snoepje krijgen. Daarbij hoort natuurlijk ook 'dank je wel' en soms ook nog Happy Halloween! Dus dat hadden we snel door. Alle kinderen waren verkleed, soms ook de ouders, en de kleine broertjes of zusjes in een draagzak en het was een drukte van jewelste. En Bo en Nova komen natuurlijk ook weer bekenden van school tegen. Dus na een uurtje weer naar huis. Warm eten en toen deel 2 in onze buurt. Milo was dit keer de gelukkige, inmiddels begon het teregenen en kwam het met bakken uit de lucht. Bij ons aan de deur was het niet echt druk, dit waarschijnlijk door de regen. Sommige buren hadden de veranda veranderd in spookachtige huizen, met rook en enge geluiden. Andere hadden versieringen met pompoenen net als wij overigens. De meiden hebben heel wat opgehaald. Net als met Sintmaarten. De komende maanden zijn wij voorzien van snoep.

Party time... in the Haunted House

Zaterdag was het dan zover. We hadden ons er al een tijd op voorbereid hoewel we eigenlijk niet wisten wat we moesten verwachten. Halloween is een kinderfeest, net als St Maarten, alleen de volwassenen grijpen dit aan om zelf te feesten. De Lemons family (onze oude huisbaas) hadden ons uitgenodigd voor hun "traditionele"Halloween party (no kids allowed). Dus hebben we Winni en Marisca lief aangekeken en zij hebben gezellig Bo en Nova op visite gehad voor een nachtje. Ging allemaal prima hoewel jetlag(ze zijn net terug uit NL) en wintertijd de dames toch wel op een vroeg uur naast hun bedjes kreeg. De voorbereidingen voor het feest waren bijna net zo leuk als het feest zelf. We moesten eerst experimenteren met de vloeibare make-up en hoe je toch het effect van een geest zo waarheidgetrouw kreeg. Is na wat oefenen toch prima gelukt zou ik zo zeggen. Toen aankleden en opweg naar het feest. Daar aangekomen was het hele huis donker, behalve de garage. Dat was de ingang van het "Haunted House". Daar doorheen, door het spinnenweb, langs de muur, het skelet en dan door naar het huis. De gastheer en gastvrouw hadden de film "Psycho" als thema genomen dus we kwamen binnen in het Bates Hotel, als waar een dame in een douchgordijn en de oude mevrouw Bates met lang mes door het huis gingen. Het hele huis was in Halloween, de schilderijen hingen overal scheef, spinnenwebben overal, alle meubels eruit, alle lichtbollen vervangen door groen, paars of rood... kortom helemaal af. Ze waren er naar eigen zeggen een hele week mee bezig geweest. Voor de rest veel gefeest, dansen en eten met mensen uit de buurt. Veel van onze huidige buren waren er ook, daar het hun oude buren waren, zoals deze foto, met Steve onze buurman als Kolonel Mustard uit het spel Cluedo. Wat opvalt als je amerikanen in een wat lossere omgeving, met een biertje erbij en zonder kinderen meemaakt, dat dan de de ware aard boven komt en het "nette" er zeker een beetje afgaat. (En toch zondagmorgen weer allemaal netjes naar de kerk). De costume contest werd gewonnen door de plaatselijke sheriff die geheel in "drag", topje, korte glitter minirok en pruik de show gestolen had. Zeker als je weet dat ie 2 meter is en zijn armen 2 keer zo breed zijn als die van mij. Had er eigenlijk een foto van moeten maken en dan als hij me ooit eens aanhoudt hier in de buurt, die foto te voorschijn kan halen en de boete proberen te ontlopen. Rond 12:00 liep het feest op zijn einde en zijn we op onze bezemsteel weer huiswaarts gekeerd. Zondag kwamen onze kleine heksen weer thuis...... Maandag is het echt Halloween en dan kunnen zij hun kunsten vertonen

American Football in Duvall

Vanavond zijn wij als met zijn allen naar American Football geweest. Dit sport evenement was op het sport terrein van de Cedercrest High School in Duvall. Een thuis wedstrijd van de Red Wolves, het team van de High School. De wedstrijd opende met het Amerikaans volkslied. De High School marching band zat op de tribune voor de muzikale ondersteuning en de cheerleaders uiteraard ook van de High School stonden langs het veld voor vermaak. De wedstrijd werd goed bezocht, dit voornamelijk door de plaatselijke bevolking van Duvall. Deze bevolking was ook beter voorbereid op de wedstrijd dan wij, De Familie Schaap. Iedereen had wel kussentjes, dekens, paraplu etc. mee onder zijn arm bij aankomst. Wij alleen een paraplu. Het had geregend kort ervoor, dus de bankjes op de tribune waren nat. Milo had nog 2 plastic zakjes in zijn zak zodat de helft van het gezin droog zat. Waar het niet dat een aardige toeschouwer die achter ons zat, aanbood om zijn meegenomen deken tegebruiken. Hij zat immer toch nog droog op zijn eigen kussentje. De jeugd ziet het tevens als ontmoetingsplaats om tekijken naar vrienden. Tijdens de wedstrijd hebben we ons alle vier prima vermaakt, er was veel tezien, zowel op het veld als erom heen. En een Football wedstrijd zou geen Football wedstrijd zijn als je geen popcorn, pizza, koffie, cola of noem maar kon kopen. Zo ook hier. Dit was weer eens een echte Amerikaanse beleving op zich. En de moeite waard om met je dikke jas aan op de tribune tezitten. En met een ervaring rijker zullen we er beter voorbereid naar een volgende wedstrijd gaan.

Halloween komt eraan, de spanning stijgt

Vanmiddag was het dan zover, de pompoenen die al 3 weken geleden gekocht zijn, mochten uitgehold worden en uitgesneden worden. En als moeder in opleiding, zonder enige ervaring met pompoenen, werd ik dus geacht teweten hoe het moest. Gereedschap was aanwezig voor deze klus, dit had ik al gezien in de winkels. Ook met de daarbij geleverde shablonen om een tekening op de pompoen tezetten zodat je hem goed uit kunt snijden, of tewel zagen met een speciaal karteltjes mes. De meiden beginnen al erg opgewonden teraken van het hele festijn, dus de spanning stijgt. Bo en Nova hebben zelf de uitholling gedaan, tekening en het uitsnijden van ieder 2 pompoenen. Ze wisten ook te vertellen dat er een kaars in moet branden. De 4 mooie pompoenen staan nu op het hek van de veranda en we hebben beloofd dat op Halloween er kaarsjes in komen tebranden. Dit is ook tevens het teken voor de buurkinderen "dat je open bent voor trick and treat" Nog een paar nachtjes slapen en dan maandag is het zover.

White sox winnen WorldSeries baseball

Er zijn in de amerikaanse sportwereld twee jaarlijkse hoogtepunten. De eerste is de Superbowl, de finale van de American Football league, en de tweede zijn de Worldseries, de finale(s) van de baseball league. Vandaag was de vierde wedstrijd (ze spelen best of 7) van de 2005 Worldseries tussen de Chicago Whitesox en de Houston Astro's. Als echte amerikanen hebben Jacq en ik, live, de wedstrijd voor de TV bekeken. (Ja René, het heeft zijn voordelen in de US wonen). Een spannende wedstrijd met maar 1 punt voor Chicago en kleine kansen voor Houston. Toen de laatste bal geslagen was en de slagman uit gemaakt werd, ging heel Chicago, spelers, fans en de hele stad uit zijn dak. Het kampioenschap van 1917 was de laatste keer dat de White sox de finales gewonnen hadden, dus er werden wat tranen gelaten. Major league baseball heeft alleen Amerikaanse en Canadeese team, maar volgens de televisiecommentatoren zijn dit de wereldkampioenschappen baseball. Daar zie je dan toch weer kortzichtigheid van de amerikaan. Vrijdagavond spelen de Cedar Crest Wolves (onze lokale highschool football team) een thuiswedstrijd, daar gaan we ook eens kijken om te leren hoe dat nu allemaal gaat.

Verjaardag van Bo

Afgelopen zaterdag was het Bo haar verjaardag. Onze grote dochter is inmiddels 7 jaar geworden. Zoals jullie weten was er al het één en ander in voorbereiding. De voorpret begon al afgelopen vrijdag, op school. Daar moest natuurlijk getrakteerd worden. S'morgens heb ik als een echte Amerikaanse popcorn gemaakt, in de magnetron. Dit ging in bekertjes met een klepje met een dieren print erop. Bo vond het een geweldig idee. S'middags heb ik het naar school gebracht en mocht ik er even bijblijven. Er werd gezongen "happy birthday"uiteraard en ze mocht een helper uitkiezen voor het tracteren. Van de klas kreeg ze een zelf gemaakt boek van allemaal een eigen tekening met dezelfde geschreven tekst erbij. Erg leuk. Toen het zaterdag was is ze wakker gezongen door Milo, Nova en mijzelf. Snel naar beneden om tekijken wat er allemaal stond tewachten aan post en kadootjes. Want ja, Nova was haar al voor gegaan, dus ze weet hoe het werkt. Alle post wordt onderschept en bewaard tot de dag zelf en de ooms en tantes sturen kadootjes. En dat samen met het kadootje van papa en mama en opa en oma is het erg veel bij elkaar. Namens Bo bedankt voor alle op gestuurde kaarten met leuk geschreven tekst en alle opgestuurde kadootjes. S'morgens nog naar de Nederlandse school en daar natuurlijk ook tracteren, kon s'middags het feest beginnen. De vlag hing uit in huize Schaap, uiteraard de Nederlandse..... Het was niet zo druk al met ons open huis party dat we samen met Nova haar verjaardag deden. Maar voldoende mensen en gezelligheid en kinderen. Nadat alle visite weg was, was het Bo haar wens om bij Mac Donalds tegaan eten. Zaterdag hadden we overleefd nog 1 dag tegaan. De zondag was het kinderpartijtje. We hadden een heksen feest bedacht. De capes en de hoedjes waren klaar. De kinderen waren van de partij en feesten maar. Zelf muffins versieren en op eten, spelletjes doen, waaronder sjoelen, dansen en zingen. Toen de klok 4 uur sloeg werden de kinderen weer opgehaald en mochten de cape en hoed mee naar huis nemen, kregen deze bovenstaande foto mee als dank voor het kadootje en als herinnering. Het feest weekend was afgesloten. Bo vond het allemaal geweldig en wij als ouder ook......en doken zondagavond zeer vermoeid maar voldaan ons bed in.

The Pumpkin Farm

Vandaag was het een "Fieldtrip"voor Nova. Ditmaal was het een bezoek aan de pompoenen boerderij. Omdat alles momenteel in teken van Halloween is, hoort daar natuurlijk ook de pompoen bij. Dus vanmiddag was het zover, laarzen aan en een regenjas, want ja het echte "Seattle weer" is inmiddels begonnen. Dit betekend overigens regen. Maar gelukkig tussen de buitjes door hadden we een leuk bezoek. We kregen een rondleiding van een medewerker, die geheel voorbereid een rondleiding gaf. Eerst langs de kippen, dus een kip het hok uit, de kinderen kregen de kans om het dier te aaien. Daarna was de geit aan de beurt, deze mocht ook geaaid worden. Er was van maisplanten een soort van doolhofje gemaakt op mini formaat. Een piramide van balen hooi om op teklimmen. Dus veel plezier voor de kids. Daarna kwamen we in een soort kas terecht waar iedereen kon plaats nemen en werd de kinderen uitgelegd aan de hand van verschillend matriaal hoe een pompoen plant tot stand komt. Dit werd op een leuke manier gebracht. Als laatste en als afsluiting kwamen we op een veld terecht waar nog wat kleine pompoenen lagen en waar ieder kind er ééntje uit mocht zoeken om mee naar huis tenemen.

Rob en Nico in Duvall

Sinds we deze tent voor onszelf hebben, laten we onze gedachten meermaals gaan over wat we allemaal zouden willen veranderen. Andere kleuren, andere spullen, meer roestvrijstaal, etc etc. Maar met denken kom je er niet. Dus deze week is de schilderkwast weer uit de garage gekomen en hebben we onze residentie in Duvall weer een beetje aangepast aan onze smaak en ons gevoel van"thuis". Strakker, modern of zoals ze dat hier noemen "contemporary". De slaapkamer , de "master bedroom" hebben we onderhanden genomen en straalt nu een zachte blauwe/bruine kleur uit die precies past bij de rest. Daar gaan we weer onze hemel boven maken en we kunnen zo in de Amerikaanse versie van Eigenhuis en Tuin. HGTV.COM. Alles is beter en groter in de US, dus een zender als HGTV zend continue programma's als Eigenhuis en Tuin uit, maar daar halen we toch niet de inspiratie vandaan want de algemene smaak van de amerikaan is niet helemaal de onze. Zo ook met lampen. Een huis wordt hier verkocht met lampen en dus hadden we twee spuuglelijke lampen in de koop meegekregen en die moesten we dus vervangen. Wat zijn we blij dat we IKEA in de buurt hebben. Want nu hebben we een strakke kroonluchter boven de diningroom tafel hangen en twee industrie lampen boven de eettafel in de keuken. Feels like home!

Wie weet het beter?

Tijdens ons gezamelijk diner aan tafel, worden meestal de bijzonderheden van de dag doorgenomen. Iedereen mag iets vertellen en krijgt een beurt. En sinds dat wij Amerika wonen komen er natuurlijk ook Engelse woorden overtafel. Nu hebben wij in dit huis een regel, Nederlands praten. Maar soms zijn woorden gewoon Engels, omdat het bijvoorbeeld een naam is. Dit schept verwarring bij onze dochters, want die corrigeren elkaar en ons als dit nodig is. De engelse woordenschat wordt goed uitgebreid momenteel. Sinds kort kan Nova fluiten met haar mond. Vandaag aan tafels kwam Nova met het woord whisler, dit bleek volgens Bo niet het geval, whisling was het volgens haar. Gelukkig hebben wij de dikke vandalen woordenboek en hebben wij dit samen opgezocht. Want ik zelf had hier niet het correcte antwoord op. Wat bleek, Nova had gelijk, in tegenstelling tot Bo die heilig overtuigd was van haar "betere"engels tenopzichte van haar zusje. Gelukkig maakt de dikke vandalen nog indruk op onze bijna 7 jarige dochter, en nam zij terharte aan dat deze wel gelijk zal hebben, dus Nova ook!

Columbus day , no holiday

Op 12 Oktober 1492 was het dan zover. De Pinta, één van de drie schepen van Christopher Columbus had land in zicht na een reis van meer dan 10 weken. Dat land bleek later een onderdeel van de eilanden te zijn die we nu kennen als Bahama eiland genaamd Guanahaní. En ja als je als land weinig hebt om te vieren dan neem te elke gelegenheid aan, dus was het vandaag Columbus day(hoewel het de 10e is ipv de 12e). Toch zie je op Columbus day een beetje hetzelfde effect als we in Nederland kennen voor tweede paas en/of pinkster dag. De nationale herdenkingsdag voor Columbus was pas 400 jaar later in 1892. In de relatief korte tijd tussen toen en nu is Columbus day vervallen tot de commercie en merk je er het meeste van door de Columbus day Sales folders die de laatste weken in de mailbox zitten en de speciale kortingen die op de TV aangekondigd worden. In 1971 is besloten om de dag te verzetten naar de 2e Maandag van Okt. (beter voor de winkels). Als je echt wilt weten waar de dag over gaat kijk dan op deze link voor meer info. De weinige gemeenschappen die Columbus day nog echt vieren zijn eigenlijk de indianen, en dat niet zo zeer als een positief feit maar meer als een manier om hun eigen cultuur onder de aandacht van een breed publiek te brengen.

Heksenfeest en Halloween

Hi!De voorbereiding van het kinderfeestje voor de verjaardag van Bo zijn in volle gang. Over 2 weken is het zover. Bo weet al welke kinderen ze wil uitnodigen, het thema is een heksenfeest, de capes zijn allemaal al klaar. Alleen moeten de uitnodigingen nog de deur uit. Dit laatste was een klusje voor Milo. Het zelf maken van de uitnodigingen. Dus vanmiddag foto's maken met de heksenkleding die alvast voor de Helloween zijn. En als je foto's van Bo maakt in de heksen kleding dan is het ook leuk om Nova op de foto tezetten. Voor de uitnodiging van de party is deze foto van Bo gebruikt.
En deze foto hier boven is alvast een gedeelte van de Helloween. Want inmiddels is ons huis versiert aan de buitenkant op de veranda hangen helloween lichtjes en komen er niet onderuit om nog meer versieringen buiten maken. Wat overigens iedereen nu al in de buurt doet. Moet wel bekennen dat de buurt er gezellig uit ziet bij iedereen. En iedereen excited voor de Helloween, inclusief de familie Schaap!

En wat doe jij als je kids naar school zijn?

Een vraag die ik regelmatig krijg: En wat ga jij doen als de kinderen naar school zijn? Nu dan het is inmiddels Oktober, ik probeer ritme tekrijgen op de dagen dat zowel Bo als Nova naar school zijn. Dit heeft even tijd nodig. De dagen dat Nova naar school, dit zijn 3 dagen in de week, lijkt veel maar vliegen om voor ik er erg in heb. Inmiddels zijn we het één en ander aan het veranderen in ons huis en is de verjaardag van Bo in aantocht. Inmiddels heb ik een naaimachine aangeschaft. Dit is iets wat ik een tijdje roep....maar ja, dat doe je niet even met 2 kinderen en alleen wel. Nu willen we hoezen over onze stoelen van de eethoek die we hebben meegenomen uit NL zodat het één geheel wordt met de andere spullen die er staan. Nu kan ik deze maken met de aangeschafte naaimachine. Bo heeft inmiddels bedacht dat ze een heksenfeest wil. Dus ik naar de winkel voor hoedjes kopen. Samen met Bo stof uitgezocht om heksencapes temaken. Echte zwarte heksen stof. Op de zelfde naaimachine. Dus na een avondje avonturieren op mijn nieuwe naaimachine, want ja, het afstellen viel niet mee. Is het me toch gelukt en ben ik trots op mezelf. Vandaag heb ik dus in alle rust, alle heksen capes gemaakt, deze zijn dus klaar voor de party eind van de maand. Nu mijn volgende project, de stoelhoezen.... En binnenkort neem ik de verfkwasten ook nog terhand. Mijn handen jeuken. Dus lieve mensen, dit persoontje verveelt zich voorlopig niet als de kids naar school zijn!

De eerste zwemles

Vanmiddag was het dan eindelijk zo ver. Nova haar eerste zwemles. Ze had er reuze zin in en kon bijna niet wachten. Voor haar duurde dag telang, en kon niet snel genoeg omgaan. Want de zwemles was pas om 4.30 uur. Ze zwemmen in kleine groepjes van max. 4 pers. de zweminstructrice is ook in het water. Langs de kant is een verhoging in de bodem van het zwembad waar de groepjes kinderen zich bevinden. Ze zijn om de beurt met de instructrice aan het zwemmen. Moeten op drachten doen. Buik drijven, rug drijven. En nog wat andere oefeningen. Gaat er anders aan toe dan bij Bo haar zwemlessen met 13 kinderen in een groep en met een plankje zwemmen en meters maken. Nova leert ook nu eerst de borstcrawl en rugcrawl en later pas de schoolslag. De kinderen leren ook meteen zwemmen zonder drijfmiddelen om de buik. De tijd zal het leren hoe snel het wel of niet zal gaan. Dat het anders is hoeft niet tebetekenen dat de kwaliteit niet goed is. Aankomende donderdag wordt ze weer verwacht en Nova kan bijna niet wachten tot het weer zo ver is.

De voorbereidingen zijn gestart

Halloween is hier BIG!... Zowel voor de kinderen als voor de volwassenen. En we beginnen er al vroeg mee. Van het weekend zijn wij ook al gestart. De pompoenen zijn in huis en de eerste lampjes hebben we opgehangen. Dus als je nu langs ons huisje rijdt dan zie je in de wind dansende oranje pumkins en weet je dat we klaar zijn voor Halloween. Daarnaast is de kleding ook belangrijk, dus van het weekend hebben we ook voor de meiden de Target bezocht (plaatselijke Blokker) heksenpakjes ingeslagen, zwart met oranje en bijpassende heksennagels.
Het is nu aftellen voor de dames naar eind Okt om de straat door te gaan en snoep op te halen en ook op Vrijdagmiddag op kantoor bij Microsoft langs te gaan om de nachtmerrie of natte droom van iederen tandarts bijelkaar te halen. Als laatste moeten we nog op zoek naar kostuums voor "ons" feest. Er is kinder Halloween, maar er is ook volwassen Halloween en wij zijn uitgenodigd voor een party waarbij we duidelijk niet als onszelf dienen te verschijnen. Als iemand nog een Volendammer kostuum en een Zeeuwsmeisje pak heeft houden we ons aanbevolen.

Wier Neerlands bloed door d'aderen stroomt

Als nederlander in den vreemde zijn bepaalde zaken plotseling belangrijk, om wat voor reden dan ook. Zo ook voor kleine meisjes van 6 jaar. Afgelopen week, na een brief ontvangen te hebben van Laura haar beste vriendin in Nederland, kwam Bo met de opmerking dat Nederlands leren lezen en schrijven toch wel erg cool zou zijn (en handig). Toeval was dat dit weekend de Oranjeschool hier in Seattle weer van start ging. Dus wij 1 en 1 bij elkaar opgeteld en Bo gevraagd of ze het leuk zou vinden daar dan heen te gaan en Nederlands te leren lezen en schrijven. Ze sprong een gat in de lucht en wilde direct aan de slag. Vrijdagavond stond ze weer te springen: "I'm so excited , I'm so excited" omdat ze nog maar 1 nachtje hoefde te slapen. Vandaag zaterdag was het dan zo ver en papa en Bo gingen om half 9 's morgens op weg naar Seattle, naar de West Mercer Island Elementary school voor de eerste ochtend Oranje school. Nu hadden we er al veel overgehoord van de voorzitster van de Oranje school woont bij ons in Duvall en is ook de sport maat van Jacqueline op woensdagochtend. Met allerlei nederlandse kindjes, waaronder ook een aantal Microsoft kids, heeft Bo zich prima vermaakt. Geknutseld, eerste woordjes gelezen en gewoon ook nieuwe nederlandse kinderen leren kennen. Dus we weten waar we de komende 9 maanden, elke zaterdagochtend zullen zijn... maar gelukkig voor papa hebben ze een wireless netwerk in de school en kan er altijd wat e-mail gedaan worden om de tijd tot 12:30 (wanneer de school klaar is) door te brengen en voor mama is de shopping-mall dichtbij als tijdsverdrijf. Oranje boven, Oranje boven....

Snufje naar school

Alles tweetalig, zo ook ons konijn. Sinds Nova weer naar school heeft ze het op school over ons konijn. Iedereen was wel benieuwd naar onze nieuwe aanwinst. Dus had juf tegen Nova gezegd, vraag maar aan je papa en mama of je snufje een keer mee naar school mag nemen. Dus nadat Nova dit enkele malen aan mij had gevraagd, heb ik met de juf geregeld wanneer dit kon gaan gebeuren. Vandaag was het de grote dag voor onze snuf, want ja, ze komt uit een Amerikaans nest en is het natuurlijk belangrijk dat het gevoel voor de Engelse taal niet verliest!!! Want thuis spreken we alleen maar Nederlands. Nova trots dat ze haar konijn mocht showen en er over mocht vertellen en alle kinderen reuze enthousiast.....

Wie het eerst komt, wie het eerst.....

Deze is titel is gebaseerd op de inschrijving voor de zwemlessen voor Nova. Wij zijn met de hele familie lid van de Pro-Club. Dit is een groot sportcentrum met alles erop en eraan. Ook zijn er 3 zwembaden en nog een instructiebad. Groot dus. Er worden hier dus zwemlessen gegeven. Een ander land, dus andere gewoonte en andere regels, andere vorm van zwemles geven. Dus ook een andere wijze van aanmelden. Dit gaat per maand, je moet er dus zelf om denken dat je iedere maand verlengt. Wachtlijsten kennen ze niet. Er is 1 dag om tebellen als je je aan wilt melden. De plaatsen zijn gering, dus je moet zodra ze open zijn op die ene dag meteen bellen. Die ene dag was vandaag en de pro-club is iedere dag om 5 uur sóchtends, dus je voelt het misschien al, de wekker was gezet vanmorgen om even voor 5 uur. Nou we zitten er bij hoor, Nova mag haar zwemles starten volgende week dinsdag. Voor 2x in de week een half uur. De optie's om sóchtends of vroeg in de middag telessen waren er niet over voor mij, dus dat wordt weer als van ouds net als in NL na schooltijd van Bo om 4.30 uur nog naar het zwembad met 2 kinderen.
Volgende week meer hierover. Nova heeft er in iedergeval reuze zin in en is super gemotiveerd om teleren zwemmen!

PartyLite

Ik ben nog nooit naar zoveel party's geweest als hier in Amerika. Je kunt het zo gek niet bedenken of ze hebben wel een party ervan of een club. Tupperware is hier ook bekend, (ben ik overigens niet geweest) Onlangs had ik een make-up party van de Mary Kay bij Ingrid, een andere nederlandse, samen met nog wat nederlandse vrouwen. Vanavond was ik mee gevraagd door Monique, ook een nederlandse die hier in het dorp woont, om bij haar buurvrouw naar de partylite tekomen. Erg leuk, allemaal vrouwen (uiteraard), geurkaarsen in alle vormen en maten en kandelaars, van Kitsch tot....... wat niet onze smaak is. Dingen voor de halloween, wat er aan komt op 31 oktober etc. De geur kaarsen waren erg lekker, dus die bestelling heb ik gedaan. Maar verder zijn ze van mij niet rijk geworden. Wel ben ik weer een ervaring rijker.......

Back to school Fiesta diner deel 2

"Stomme party en niks gewonnen", dat was het oordeel dat de meiden hadden na het feest op school, waar we voor het einde van vertrokken waren omdat de meiden tot op het bot koud waren. Welnu daar zat nog een verrassing achter. Zondag zatten we op onze veranda van de volle zon te genieten (het is hier toch nog wel 19 - 20 graden) en toen kwam Sue, de buurvrouw en "president" van de PTSA (de organiserende oudercommissie) met de auto langs en stopte voor onze deur. "He guys, you've won something!!" kwam de enthousiast aangelopen. Bleek dat in het laatste deel waar de "diensten" verloot werden wij toch in de prijzen gevallen waren. Een behandeling van 1 uur, in een beauty salon. Dus Jacq gaat aan de verwennerij!!

Zo vader .... zo dochter

Zaterdagavond. De dag is beeindigd en de meiden liggen, na een uitgebreid douch ritueel, met zingen, dansen en stoeien op hun bedje en papa en mama hebben een glasje rose en een biertje uit de koelkast gehaald om de dag relaxed af te sluiten. Rond 11:00 komt er geluid van boven en komt er een dametje naar beneden gestommeld, met een slaperig hoofd en naar haar eigen zeggen, buikpijn. Dus wat doe je als ouder, je kijkt ernaar, wrijft wat over de buik, brengt haar even naar de WC, geeft haar een glasje warme melk en brengt haar weer rustig naar bed en zegt dat het met slapen weer over gaat. Maar deze keer was het bij Bo niet over. Ze bleef terugkomen en bleef zeggen dat ze erge pijn in haar buik had, dat het soms niet te houden was en als dat gebeurde kun ze haar benen niet stilhouden van de pijn en trilde haar lichaam. Toch even temp opgenomen maar die was goed, een beetje laag zelfs, en dus weer naar bij, en Jacq er even bijgebleven. Rond 11:45 bleeft het maar doorgaan en hebben we de 24uurs zusterlijn gebeld om even overleg te plegen. Uiteraard de standaard vragen, heeft ze ontlasting gehad, iets verkeerd gegeten, was ze al ziek, etc etc etc. Nee, maar ze klaagt over heftige buikpijnen en onze kleine meid is geen huiler die bij het minste over geringste het van de daken schreeuwt. Dan was het advies om toch maar even naar de dokter te gaan. Nu kennen ze in de US het begrip huisartsenpost niet, dus als je in de nacht een dokter nodig hebt dan ga je naar de ER. (Eerste Hulp) van een ziekenhuis. Dus papa en Bo opweg naar het ziekenhuis in Kirkland, daar om 12:15 aangekomen en de ER molen ingegaan. Ondertussen had ze 1 keer thuis en 1 keer in de auto onderweg overgegeven. Dus ze wilde urine, bloed en een X-ray van haar buik. (ook om blindedarm uit te sluiten). Wat een kanjer, voor het eerst bloedprikken en geen kick gegeven, netjes stil staan bij de X-ray machine en ook prima in een potje geplast. Ook nog even de nodige papieren tekenen, een consent formulier, dat je toestemming voor behandeling geeft en de verzekering dat ze zeker weten dat je zult betalen. Als verrassing kreeg Bo een enorme paarse beer die direct de naam Rosie van haar kreeg. Daarna.... wachten (ik ken dat ook van mijn eigen ER bezoek enige tijd geleden). Bloed, urine en foto's goed, en ondertussen toch weer een keer overgegeven. De dokter stelde voor een medicijn tegen misselijkheid te geven en dan te wachten en haar weer te onderzoeken. Dat duurde weer een uur, gelukkig viel Bo in de ER in slaap en kon ik ook mijn ogen een beetje dicht doen. Na het uur, leek Bo opgeknapt, was de misselijkheid weg en kon de dokter ook niets bij haar buik opmerken. Dus ontslagen uit de ER, reden we om 3:15am weer terug naar huis en Bo had het hoogste woord in de auto. (alskinderen beginnen te kletsen, gaat het meestal beter). Toen rond 4:00am direct naar bed en de volgende dag rustig alles opgestart. Bo is weer 100%, behalve nog een beetje moe. Volgens de dokter kan het een virusje zijn geweest, dat vanzelf wel weer het lichaam uit gaat. We hebben dus weer wat ER ervaring, en we hebben een kanjer van een dochter die dat alles toch maar prima ondergaan heeft.

Back To School Fiesta Dinner

Jawel, vanavond was het de avond van de Stillwater Elementry School. Door de PTSA, dit is een soort oudercommisie die alles organiseert en belangen van de leerlingen in ogenschouw houd. Deze commisie organiseert ook de "gezellige"dingen. Zo ook deze Back To School Dinner and Raffle. Het menu werd geregeld door een plaatselijk restaurant, en je moest vooraf opgeven. Dus de meiden in volle verwachting naar school. Samen met ons, als ouder. Want ja wij willen dit natuurlijk ook niet missen. Bij de raffle, dit was een loterij, lagen alle kado's op de lange tafels met een doosje waar je je kaartje met naam in kon doen. De kadootjes werden deze week op school ingeleverd voor wie daar iets in wilde doneren. Zelf het kado kopen en verpakken in doorschijn papier. De kaartjes kon je kopen, zelf je naam erop invullen. Oke, mooi weer nog, alles was buiten, het begon om 5.30 u dus we dachten eerst kaartjes kopen, en dan in de rij voor het eten. Die rij was nog klein. Nadat we met de raffle klaar waren was de rij al gegroeid, dus aansluiten maar. Onze voorstelling was anders. De kids waren aan het spelen op de klimrekken. Maar wij als ouders wilden graag even babbelen met de mensen die wij inmiddels hebben leren kennen. Maar helaas was dit niet mogelijk want we hebben ruim 1 uur en 15 min in de rij gestaan voor ons dinner. Inmiddels was de zon onder, werd het koud, het eten gelukkig niet, maar de lol raakte er een beetje af. Na het nuttigen van ons dinner, Rijst, Bonen, Enchilada. Hebben we de loting van de Raffle nog afgewacht in de hoop dat we nog iets gewonnen hadden. Maar nee, ook dat niet. De dames gingen teleurgesteld naar huis "het was een stomme party"niets gewonnen, alleen maar gespeeld en papa en mama stonden alleen maar in de rij.
Wellicht was dit de eerste en de laatste...........keer.

Zag twee beren.....

Vanochtend rustig de krant gehaald en op de brievenbussen stond een aankondiging. "Notice" Last night a black bear has been seen walking the streets around 284th Court. Please keep you children inside after dark. Police and Wildlife rangers have been notified". Nu moet je weten dat 284th Court de volgende straat is na ons buurtje en dat deze bruine makker dus wel in de buurt rond snuffelde. Het wordt kouder en de bessen raken een beetje op dus overal komen de spinnen in het huis (op zoek naar de warmte) en de beren op zoek naar voedsel. De meiden moesten dus maar in de buurt blijven en ze bleven al niet buiten in het donker dus dat was al geregeld. Nu maar zien dat de beer weer terug naar de bossen gaat of dat ze hem vangen. Ze vangen hier beren met een berenval en donuts, jawel, het schijnt dat donuts het beste lokaas is voor het vangen van een beer. Zo zie je maar, in Nederland is het wildste wat je in en om je huis tegenkomt een muis, hier is dat toch iets anders.

The Bookclub

Sinds we hier wonen, ben ik er achter gekomen dat er talrijke clubjes zijn voor ons dames. Zo ook de bookclub. Toen wij hier nog maar net woonde een aantal weken, was ik al uitgenodigd door een buurvrouw om de bookclub te ontmoeten. Ik had het afgehouden, niet dat ik geen mensen wil ontmoeten maar omdat ik dan ook lezen moet. Dit lezen houdt in dat je een boek moet lezen wat je misschien wel helemaal niet leuk vind en mijn tweede punt was, IK moest het in het engels lezen. Dat was nog mijn grootste euvel. Maar goed, deze zomer werd ik dus weer aangesproken door meerdere buren, dus ik ben overstag gegaan. Met in mijn achterhoofd, mijn engels is inmiddels beter, laat ik het proberen voor 1 keer, ik kan er alleen maar beter van worden. Uit mijn zelf had ik nooit een engelstalig boek gepakt. Nu dan boek gekocht en begonnen. Het was een harde start, vermoeiend, met kleine beetjes van 2 bladzijde per keer, kwam ik uit eindelijk toch in het verhaal, ging het lezen mij makkelijker af en kon ik moeizaam 1 uur achterelkaar lezen. Vandaag was de avond van ontmoeting. Ik had mijn boek uit, dinsdag al, en met plezier gelezen. Mijn verwachting van vanavond was, het zal gewoon een vrouwen kletsavond worden, met eten en drinken. En daarbij misschien een paar minuten over het boek babbelen. Nu dan mijn inschatting was goed. Het was gezellig en het volgende boek moet ik spoedig aanschaffen voor de volgende maand, want ik doe weer mee.

Back online

Ja, ja, het is weer gelukt. Na het stormpje van meer dan 2 weken geleden. De problemen met stroom en telefoon, de perikelen van het bestellen van een nieuw modem, de wachttijd voor bezorging van UPS is het nu eindelijk weer gelukt om een modem aan onze DSL lijn te koppelen, werkend te krijgen en thuis weer internet te hebben. Dus voor diegene die ons gemist hebben en voornamelijk Jacqueline's levensader naar de rest van de wereld. WE ZIJN WEER ONLINE!

Kleine meisjes worden groot (deel 2)

Als ouders ben je trots maar ook bezorgd als de kleine dames allerlei dingen gaan doen waarvan jij denkt dat ze nog veeeeel te vroeg zijn, maar waarvan ze zelf zeggen dat ze dat allang al kunnen. Zo ook de reis naar school. In Nederland zou dat op een gegeven moment betekenen dat ze zelf, alleen, op de fiets naar school gaan. Hier komt daar de schoolbus bij om de hoek kijken. Dus vorige week, de 2e dag van de school was het dan zo ver. Bo ging helemaal alleen met de schoolbus. Papa had meer pijn in zijn buik dan zijn dochter, want die maakte er helemaal niets van en vond het allemaal prima. Heen wachten op de bus, als de rode lampen branden en de chauffeur zegt dat het kan oversteken en instappen. 's Middags bij de juiste bus gaan staan, instappen en zorgen dat als je onze straat en het baseball veld weer ziet dat je dan weer uitstapt. Helemaal top en zonder problemen verlopen. Weer een stapje dichter bij volwassenheid. Toch was het brengen van mama zo gek nog niet want de volgende dag wilde ze toch ook wel weer gebracht worden. Kleine meisjes die groot worden hebben ook zo hun eigenaardigheden.

Kleine meisjes worden groot (deel 1)

Vande week is er weer een tand bij Bo uit gegaan. Hij zat al weken los en als je er al naar wees spring ze een gat in de lucht en zei dat het pijn deed. Tot nu, maandagmorgen (Laborday hier dus een vrije dag) om 6:30 was mevrouw er klaar voor en of mama hem er nu maar even uit wilde halen. Welnu dat was niet zo makkelijk want wij sliepen nog en je wilt niet met je slaperige hoofd aan die tand gaan trekken. Een uurtje of 2 later toch weer geprobeerd en zonder een centje pijn de ondertand (voor) uit zijn lijden verlost. Trots als een pauw de tand direct in het nieuwe Tooth fairy doosje gedaan dat ze van de buurvrouw had gekregen. Die avond, alles klaar gezet voor de tooth fairy en de volgende morgen weer vroeg op, ook de eerste dag van school. Alleen toen ze in onze slaapkamer stond en sprak over school en de tand, keken de tanden feeen elkaar aan en bleek de dollar die in het doosje hoorde te zitten door niemand in het doosje gedaan te zijn. Dus Bo laten plassen en wassen en ondertussen de dollar zijn magische weg laten volgen naar het doosje, Bo had er nog niet ingekeken. Dus weer even helpen herinneren aan de Tooth Fairy en met doosje en dollar komt de dame terug. Kijkt even serieus naar papa en zegt, out of the blue; "Papa, heb jij die dollar in het doosje gedaan??" Tja, wat doe je dan? Ze was helemaal serieus, keek me met haar grote ogen aan en ik kon niet ander zeggen dan "ja". FOUT antwoord. Bo helemaal in tranen dat de tandenfee niet bestond en ze de nadelen van groter worden voor het eerst aan de lijven ondervond en erachter kwam dat iedereen haar voor de gek had gehouden. Compleet verontwaardigd ging ze naar haar spaarpot en haalde daar $5 uit. "En die krijg je ook terug, want die andere tanden waren dan ook niet van de tandenfee!" en gooide het geld voor mijn voeten....... Kleine meisjes worden groot en groeien gaat helaas met groeipijnen. Nu hebben Bo en papa en mama een geheimpje want Nova mag het niet weten. Dat is dan wel weer cool,om een geheimpje te hebben en bewijs te hebben dat je al groot bent. En dat geld... eind van de dag was dat weer netjes in haar spaarpot terug, ze vond dat ze het toch wel verdiend had die dollars. Wij ook !!!

Zet een kaars voor je raam vandaag

Sommige zullen we denken, wat rustig op de website, en ook al geen mail van iemand. Welnu ook wij zijn beinvloed door de grillen van de natuur. Zondagavond begon het licht te waaien in Duvall en werd het begin van een korte periode van bewolking en lichte regen aangekondigd. Niets aan de hand, zou je zeggen maar toch werd er een boom door de wind oomgegooid. Het zijn ook allemaal waaibomen want het waaide misschien windkracht 5-6 maar daar kunnen de bomen niet tegen alhier. Op zich niets aan de hand waren het niet dat in de US alle leidingen voor stroom, telefoon en kabel TV bovengrond lopen ipv onder de grond. Dus de onfortuinelijke boom viel ergens op want leidingen en prompt viel in huize Schaap en de gehele buurt de stroom uit. Dus Maglites en kaarsjes erbij en zo de dames gedouched (boiler op gas) en naar bed gebracht. Hele avond gezellig met kaarsen de avond doorgebracht en helaas de volgende ochtend nog niet gefixed. Eindelijk om 12:00 de volgende dag hadden we weer stroom, maar nog geen telefoon. Dat duurde tot dinsdag tot we daar ook weer aangesloten waren. Helaas is de ADSL Internet verbinding nog niet in de lucht en volgens de monteur die vandaag geweest is, zou ons modem doorgebrand zijn en is er nu dus een nieuw modem onderweg. We zitten dus zeker tot dinsdag zonder Internet. Maandag is het Labor day, een nationale feestdag, dus dan komt de koerier niet langs. Zo wordt je maar weer eens met je neus op de feiten gedrukt hoe afhankelijk je bent van stroom en hoe moderne communicatie middelen de afstand tussen Duvall en Nederland toch makkelijk overbruggen.

Dutch American Party krijgt waardering: Cool !!!!

v Nadat alle voorbereidingen getroffen waren. Eten, drinken voorradig in de tuin. De sjoelbak buiten, pool open en wat ander spul voor de kinderen. Barbeque start klaar. Kon het feest vanmiddag beginnen. Vanaf 2 uur was iedereen welkom. De dag begon vanmorgen zeer bewolkt, om 2 uur was het strak blauw met een aangename temperatuur. Iedereen lekker in de achtertuin. We hadden al het drinken, blikjes, pakjes limonade en flesjes Butweiser en Heineken in bakken met ijsklontjes, zodat iedereen zich zelf van genoeg drinken kon voorzien. De sjoelbak van de fam. Bloetjes deed het bijzonder goed. Dat deze ooit in Amerika terecht zou komen, heeft niemand ook maar kunnen bedenken. Kinderen maar ook volwassenen deden sjoelen met plezier. Amerikanen en Hollanders bijelkaar en het was gezellig. Sávonds de barbeque in de fik met een resterend groepje. Nadat iedereen de party verlaten had, kijken we terug op een geslaagde verjaardag/ housewarming party.

Party time

Vandaag is het de dag van de NL-US party ter ere van de verjaardag van Nova, het heugelijke feit dat we recent huiseigenaren zijn geworden en dat we 233 dagen in Duvall wonen. Dus vanmiddag komen een delegatie Nederlanders, Amerikanen en Belgen ons huis inwijden. Het weer zal hopelijk mee werken hoewel het niet strak blauw voorspeld is, gaan we er in iedergeval vanuit dat we het droog houden en we de BBQ in de fik kunnen steken. Later meer....

Een Amerikaan met een mes in zijn auto

Die mop van die Belg met een mes in zijn auto? Ken je die...? Welnu dat is eigenlijk nog meer van toepassing op Amerikanen. Het verkeer in Amerika, als je hier voor het eerst in een auto stapt is redelijk slaapverwekkend. Ze rijden niet hard, stoppen om de haverklap voor de duizenden STOP borden die er staan, stoppen ook voor voetgangers (belachelijk) en laten je redelijk makkelijk invoegen als een weg van twee naar één rijbaan gaat. Echter ze hebben één heel gevaarlijke eigenschap, ze snijden bochten af alsof het een nationale sport is. Als je voor een kruispunt staat zorg dan zeker dat je niet te ver naar voren rijd want je bent zo je voorbumper kwijt. Deze week had ik daar toch wel een extreme vorm van te pakken. Reed door het dorp naar beneden de heuvel af en stond relaxed bij het volgende STOP bord te wachten om rechtsaf te gaan toen er van rechts een pick-up truck aankomt die plotseling naar de linker rijbaan gaat en zonder ook maar enigszins vaart te minderen op de bocht aan komt rijden. Dus je hart begint te harder te kloppen, adrenaline giert door je lichaam en je denkt, hoe gaat ik dat voorkomen. 5 Sec voor impact, kijkt de man toch maar even door zijn voorruit en geeft een ruk aan zijn stuur en slingert precies langs de neus van mijn auto en voorkomt een leuke klap. Ben blij dat ik ook een SUV heb en geen klein Japannertje want bij een frontale klap heb je dan iets minder te vertellen. Dus, geef ik een schreeuw en blaas even wat stoom af, zet de beste man zijn auto in zijn achteruit en vraagt waar ik me zo druk om maak? "I just cut a corner, no big deal or reason to yell." Right, dus dit is normaal? In het vervolg, stop ik iets voor het STOP bord zodat de volgende idioot niet de kans krijgt mijn bumper een mooi deukje te geven.

De Zwemtest

Zoals al eerder beschreven, waren we vanmiddag naar het strandje geweest. Samen afgesproken met Marisca en dochtertje Maite. Alles gezellig, samen spelen in het zand, aan Lake Washington. Lekker veilig ook, want het meer was van de kant af, afgebakend met lijnen en toezicht door 2 life guards. Het was afgebakend in 2 delen en in het tweede gedeelte lag een groot vlot met een trapje, waar je naar toe kan zwemmen. Als gezin waren wij hier al eerder geweest, voor de schoolvakantie. Geen afgebakende lijnen en geen life guards. Bo onze goede zwemster was met Milo samen naar het vlot gezwommen. Een uitdaging voor Bo in het toen erg koude water met stroming. Vandaag zag zij de uitdaging weer. Dus als moeder moest ik er dus aan geloven. Het kon, want Marisca kon Nova in de gaten houden. Dus hup onder de lijn door en zwemmen........ Maar nog geen 3 slagen en er werd omgeroepen door de life guard met luidspreker, "heeft ze een zwemtest gedaan vandaag"? Hu??? Wat is dit nu weer, onze Bo heeft haar NL Zwemdiploma, zowel A als B. Ik zeg tegen Bo, ik ga wel even heen. Maar hier werd verwacht dat Bo omdat ze nog geen 13 jaar is, een zwemtest moet doen, voor ze naar het andere gedeelte gaat. Of ze even borstcrawl en rugcrawl wil doen langs de lijn over de lengte van het strandje. Ik de life guard proberen duidelijk temaken dat Bo 2 zwemdiploma's heeft, goed kan zwemmen, en dat ze in Nederland eerst leren schoolslag zwemmen en daarna pas leren crawlen. Nou toch een test doen dus. Bo schoolslag zwemmen, ja.... de borstcrawl wilde ze ook nog even zien. Bo hield het voor gezien, voor haar was de uitdaging naar het vlotzwemmen eraf. En gelijk geef ik haar. De volgende keer wordt het een leugentje om best wil......De zwemtest is dan al afgelegd als daar naar gevraagd wordt.

Happy Birthday

Vandaag was het Nova haar eerste verjaardag in de US. Vanmorgen werd ze wakker gezongen door het resterende family koor. Nadat zij wakker was, met zijn allen naar beneden, kadootjes uitpakken. Alle ontvangen kaartjes, pakjes etc. waren onderschept de afgelopen week en verzameld voor vandaag. Dit samen met het kado van papa,mama en Bo was het veel. Nova was erg blij met alle toegestuurde kaartjes en kadootjes uit Nederland. En tevens erg trots op haar mooie buro wat zij van ons kreeg, met een echte burostoel erbij van opa en oma. Na de ontvangen telefoontjes, zijn we s'middags naar een strandje geweest. En aan het eind van de middag Milo opgehaald om met zijn vieren te uiteten. Bij Ruby's, dit was een wens van Nova zelf. Ze weet dat als je meld dat je jarig bent, dat de bediening aan je tafel komt zingen met zijn allen. En mooier is er natuurlijk niet. Zo ook voor Nova. Een glunderende Nova aan tafel die zich vandaag helemaal jarig voelde. Deel 2 verjaardag volgt zaterdag, dan vieren we het samen met uitgenodigde buren en andere bekenden, die we hebben uitgenodigd op onze "house warming party" gecombineerd met Nova haar verjaardag. Dat betekend nog meer kadootjes!

The Hairdresser

Sinds mijn verblijf hier in de states, heb ik angst. Grote angst om naar de kapper tegaan. Gelukkig was mijn haar al iets langer dus ik kon het uitstellen, uitstellen.... Inmiddels ben ik in die 7 maanden verblijf hier wel aan de hobby geslagen wat het kleuren aan gaat. Dit gaat goed. Maar nog steeds niet naar de kapper geweest. Dit komt ook mede door de verhalen van andere nederlandse vrouwen die de (negative) ervaring hebben van verschillende kappers hier. Maar goed. Op aanraden van een andere nederlandse vrouw, had zij na lang zoeken wel een kapper naar tevredenheid. Ik moest er toch maar aan geloven. Want inmiddels was er geen model meer in, en als je toch een feestje geeft, aankomend weekend moet de gastvrouw toch wel een beetje goed voor de dag komen. Vandaag moest ik er dus aan geloven. Ik had een afspraak gemaakt bij desbetreffende persoon. Want er werken er nog ...tig. Ik meldde mij, werd door iemand anders naar een kleedhokje gebracht????? Een hangertje met dit bleek later een opgevouwde soort kimono, werd keurig opgehangen en het gordijn ging dicht. Stja daar zit je dan... En nu? Wachten tot wat er komen gaat, dacht ik. Tot ik na denk 10 min mijn gordijntje voorzichtig open schoof om tekijken wat er ging gebeuren. Tot mijn verbazing, zag iemand mij bij toeval, vroeg ik Jacqueline was. Yes. Oh.... June, the hairdresser wacht op je. Tsja, wat bleek ik had mijn kimono aan moeten trekken over mijn t-shirt,en in de stoeltjes die achter het muurtje van de paskamer staan moeten gaan zitten. Ja ik kan natuurlijk ook niet alles weten. Ben ook maar een Europeaan. Dus na vele excuses van hun kant. Werd ik meegenomen door June, die mij naar tevredenheid heeft geknipt. Dus voor de volgende keer weet ik wat me tegebeuren staat. Ja mijn kapper in nederland had ook geen pashokje!

Voor ieder wat wils

Wat je ook van Amerikanen wilt zeggen, ze zorgen wel dat je keuzes hebt. Of je nu een sandwich besteld, een koffie bij de Starbucks wilt hebben of naar het toilet wilt. Wil je groot of klein? In het laatste voorbeeld heeft het niets te maken met een grote of kleine "boodschap". In elke publiek heren toilet zul je deze twee jongens kunnen vinden, daarmee geeft de amerikaanse samenleving aan dat ze serieus omgaan met de behoeften van invalide medemensen. In bijna elk publiek toilet(dames of heren) kun je een speciaal toilet vinden, niet alleen in grote gebouwen, maar ook kleinere restaurants en winkelsketens. Of het nu door wetgeving komt of door de dreiging van lawsuits door belangenorganisaties of door de neiging van amerikanen om alles te doen "zoals het hoort", velen restaurants en winkels in Nederland zouden daar denk ik nog wat van kunnen leren.

X-mas planning in August

Het is bevestigd. De kerst van 2005 en het begin van 2006 vieren we in het polderland ipv de bergen van Washington State. We hadden nog 4 tickets beschikbaar vanuit Microsoft en vandaag kregen we de bevestiging van de tickets voor de vluchten. Het was nog even spannend of we met de directe vlucht van NortWest mee konden of een overstap hadden maar op 21 Dec stappen we hier met zijn vieren op Seatac in en komen heerlijk 's ochtendsvroeg de 22e aan op Schiphol. Dit jaar geen voorbereidingen voor kerstdiners etc etc, we schuiven vast wel ergens aan en genieten van het gezelschap van familie en vrienden (wel makkelijk, moeten we maar vaker doen). Dan in het begin van 2006 vertrekken we de 4e Jan weer naar huis (huis..mmm.. ja, voelt nog een beetje vreemd nu ik dit op schrijf maar zo is het wel) en vieren we de 6e Jan ons 1 jarig lustrum van het verblijf in Amerika. Time flies when you have fun.

Back on the Job

Vandaag weer de eerste dag na de vakantie. Eerste actie van de dag was de mailbox openen en zien hoe groot de "schade"was. Viel redelijk mee, ongeveer 450 e-mails in 2 weken dat is redelijk. Dus de ochtend en deel van de middag door alles heen ploegen en dan weer echt aan het werk. Voor de rest leek alles alsof ik nooit weggeweest was. Werken is leuk, maar buiten was het vandaag 84 graden F, dus rond de 28 graden C en dan blijft een lange broek en een T-shirt toch erg warm. Zeker als je eraan gewend was om de afgelopen 2 weken alleen maar in korte broeken te lopen. De meiden zijn nu nog eens 3 weken vrij voordat de school weer begint. Dus Jacq, nog even volhouden dan begint de vakantie voor jou ook.....

Toerist in eigen land

Vandaag hebben we Seattle bezocht. Een perfecte dag, lekker weer, helder en zonnetje. Vanmorgen met de Space Needle begonnen. Een toren die in 1962 gebouwd is en 620 foot hoog. Dus met het heldere weer vandaag hadden we een prima uitzicht over Seattle en omgeving. Na de lunch zijn we over de Fun Forest gelopen, dit is de kermis die er het hele jaar door is. De meiden samen in de mini-achtbaan geweest en in de mini-botsauto's, een dolle pret dus. En als afsluiting van de middag een ritje met de Ride the Ducks. Zie hierboven op de foto. Een amfibie voertuig. Een ritje door down town en daarna een rondje over Union Lake. Al met al een ritje van 90 min. Een leuk dagje toerist spelen.

Cursus "hoe lap ik ramen"

Nadat Milo klaar was met het grove schoonmaak werk op het dak, wilde hij tevens de ramen wel even lappen. Want hij kon er goed bij op deze manier. Ik, zijn echtgenoot, heb dit in onze relatie nog nooit eerder meegemaakt. Hij wilde dit wel even doen, als ik dan wel even vertelde hoe.... Dus een deel van onze ramen boven zien er weer kraak helder uit. Good job Milo!!!!

Eigen huis, werk huis

Ja, met de lusten komen ook de lasten. Zoals al eerder vermeld hadden we nog een gevecht te gaan met een wespennest met de grote van een voetbal dat zich onder de dakrand van ons huis had gevestigd. Welnu, met behul van de professionals, de verdelger, hebben we het nest en nog verschillende andere kleinere nesten, met een sterk gif verwijderd. We moesten 2 dagen wachten en dan waren ook de "vliegers", diegene die we niet te pakken hadden gekregen, ook weg en kon ik het dak op om de rotzooi en de wespenbegraafplaats op te ruimen. Het nest was in 1000 stukjes uiteen gevallen en dat moest ff van het huisverwijderd worden. Dus de bergschoenen aan en als een trapeze artiest door het raam het dak op om alles schoon te spuiten. Met water en een borstel is het hele huis weer schoon, toch handig dat je je huis kunt "wassen".

Een bikkel

Na de controle bij de nieuwe tandarts enige weken had de beste man een lijstje opgesteld van zaken die gedaan moesten worden, een schoonmaak door de mondhygieniste, een vervanging van een vulling en een klein plekje op mijn voortand wegwerken. Geen mooier moment daarvoor dan tijdjes je vakantie. Dus eerst een uurtje onderhanden genomen door de lieftallige mondhygieniste die met de verschillende type haakjes al mijn tanden alle aandacht gaf. Maar je ligt comfortable in de stoel, met een zonnenbril op tegen het "felle" licht en als je wilt kun je elke muziek op de koptelefoon krijgen die je maar wenst, dus een kniesoor die let op enige vorm van pijn. Daarna naar de tandarts voor de vullingen. Nu hebben amerikanen per definitie lage pijn grens, de meeste bevallingen naar ik begrijp worden ook gedaan met een ruggeprik om de pijn van het bevallen enigszings weg te werken en zo ook bij de tandarts. Gaatje vullen betekend direct verdoven. Nu is er veel gevuld in mijn mond en dat alles zonder enige vorm van verdoving en ik was ook niet echt klaar om daar nu mee te beginnen. "So you don't want any anesthetic? Are you sure?" werd mij met grote ogen gevraagd door de assistente. Nee, liever niet, of de tandarts moet zo slecht zijn in het boren dat het nodig is, gaf ik als antwoord. Nee, nee, het is een excellent dentist en is "highly skilled". Dus aan de slag dan maar. Welnu, zoals verwacht, geen centje pijn. Uiteraard wel gevoeld, maar niet tegen het plafond gezeten van de pijn. Dus bij een eventuele volgende doen we het weer als een echte bikkel, en kijken de assistent en de tandarts weer naar me met zo een blik van. "idiote hollander".

Op het dak van deze wereld

Voor diegene die wel eens in Seattle geweest zijn is de aanblik van een grote witte berg aan de horizon geen onbekende. De hele west kant van de staat Washington valt in de schaduw van Mount Rainier, een slapende vulkaan van bijna 5000 meter hoog. Als je met mooi weer vanuit Seatac airport vertrekt dan stijg je op langs dit grote brok steen en besef je dat hij in eerste instantie hoger is dan jij in je vliegtuig. Dat moesten we dus van dicht bij gaan bekijken. Na een ritje van 2,5 uur door de bossen, zoveel bos gezien dat ik wel kan begrijpen dan hout hier de voornaamste bron van bouwmateriaal is, kwamen we aan in Mount Rainier park. Toen zat het er nog niet op. We wilden zo dicht mogelijk naar de berg toe en reden dus naar Sunrise, de hoogste plek waar je met de auto kunt komen en een plek die maar van July tot eind Sept open is omdat er anders al sneeuw ligt. Daar heb je een adembenemend uitzicht over de berg en de gletsers die er vanaf komen. Het water van de gletser kun je volgen als rivieren in de dalen en die uiteindelijk in verschillende meren uitkomen. Vandaar een hike (wandeling) gedaan van zo'n 4 km naar "Shadow Lake" dwars door de bossen en de "Alpenweides" vol met bloemen en een continue uitzicht op Mount Rainier. Wel werden we op de berg opgevreten door de insecten die constant aan je oor proberen te knabbelen, of tenminste zo lijkt het. Bo en Nova hielden het prima vol en hebben de hele wandeling op eigen kracht afgelegd. Helemaal top dagje en dat op 3 uur rijden.

Fun tijdens Seafair

Ook was er fun voor de kids in het nabij gelegen park, met genoeg eten en drinken. Luchtkussens en een klimmuur. Jawel zegt Bo een echte....grote mensen klimmuur. Deze stond ook vorige week met de familie picknick van Microsoft, maar was alleen voor oudere kinderen. Bo kon dit niet waarderen, want wilde toen al heel graag. Nu voor haar dus een tweede poging om haar ouders zo gek tekrijgen dat ze het wel mag proberen. Zoals je ziet is het haar dus gelukt. Ze glunderde dat ze proberen mocht, zo trots als een pauw klom ze tot bijna bovenaan. Dit is 1 van haar vele uitdagingen........ op haar leeftijd.

The Blue Angels

Ergens in de oude dozen die op de zolder van mijn ouders opgeslagen staan, ligt een stripboek die ik vroeger heel wat keren gelezen heb over een piloot die bij de Navy Blue Angels ging vliegen. Vandaag konden we het echte werk gaan bekijken. In het kader van Seafair, een groot evenement in de omgeving van Seattle, zijn de komende 3 dagen de Blue Angels, het demonstratie team van de US Navy, present om elke dag (Vrij, Za,Zo) rond 12:00 een show the geven van precisie-vliegen met straaljagers die 400 miles per uur gaan. Echt een top show, waarbij ze rakelings langs elkaar vlogen en de hele omgeving van Lake Washington gebruikte om hun kunsten te vertonen. De brug over het water (I-90 bridge) is voor die tijd dan ook afgesloten voor al het verkeer, hoewel dit een belangrijke verkeersader is voor Seattle. Kortom enorm genoten van deze show met vleugels, indrukwekkend.

Familie uitbreiding

Na een "dracht"periode van 3 weken hebben we vandaag gezinsuitbreiding gekregen. 3 weken geleden hebben de meiden de nieuwe aanwinst uitgezocht en vandaag konden we Snuffie, onze nieuwe bunny ophalen. De hele ochtend was het al spannend en om 10:00 werden we verwacht. De vader en moeder van Snuffie waren er ook om afscheid te nemen, maar het leek er niet op dat ze ook maar 1 traantje wegpinkte bij het grote avontuur van hun dochter. Ze hebben we nog een paar over. Dus vandaag kan Snuffie haar hokje verkennen en wennen aan de twee gezichten die de hele tijd boven haar kooi staan te kijken en alleen maar willen knuffelen en aaien. Dus na meer dan 6 maanden zijn we weer compleet als gezin, net zoals we waren in Zaandam. KLM eat your hart out!!!!

Twin Falls

Vandaag een mooie dag om te gaan wandelen. In de bergen waar de bomen nog groeien, lekker koel. We zijn naar Twin Falls geweest. Kleine 45 min autorijden en daar waren we. Mooi natuur gebied met als beloning uitzicht op de waterval. Want ja het valt natuurlijk niet mee als je omhoog moet wandelen met die kleine beentjes als Nova. Maar lekker wat eten en drinken mee, wat rusten en daarna weer terug naar beneden. Waar de meiden nog even in de rivier op de grote keien gespeeld hebben en afgekoeld in het ijskoude water. Bij thuiskomst nog even lekker zwemmen als afloop van de dag. Vandaag was het dus voor ons weer een dag van ontdekken. En genieten van de mooie natuur.

Summer is here!

We hebben de perfecte 2 weken uitgekozen om vakantie te nemen. Toen we hier in Januari aankwamen zei iedereen hier al. "wacht maar tot het zomer wordt, die zijn hier prima". Maar met de reputatie van Seattle als de natste stad van de US dachten we dat dat wel mee viel. Niets is minder waar. De afgelopen 2 weken en de komende 2 weken (als we de weerman moeten geloven) hebben we strak blauwe lucht en temp van boven de 25 graden. Dus genieten maar. Morgen gaan we hiken naar Twin Falls. Genieten van de natuur en de gezonde lucht.