Nova Armstrong

Weer een mijlpaal. Vandaag was het de dag dat de zijwieltjes eraf gingen. Ze wilde het wel proberen. Wij hadden al gezien dat dit wel ging lukken, aangezien de zijwielen meer omhoog stonden dan dat ze nog functie hadden, moest het een kans van slagen hebben. Dus ik onder support van Bo samen met Nova proberen. Op de parkeerplaats van het honkbalveld om de hoek van de straat. Want daar heb je ruimte en is het vlak. Nova stapte op vertelde mij nog even dat ik haar vooral niet vast moest houden, en ......daar fietste ze, met een grote smile op haar gezicht. De vraag was nog even of ze ook nog goed kan stoppen en afstappen. Maar ik maakte mijn druk om niets. Nog even via de walkie tolkie tegen papa vertellen dat ze het kan. Zodat deze de video camera en fototoestel mee kon nemen om dit moment nog even vast teleggen.

Leavenworth = Gruss Gott

Vandaag zijn wij een dagje op pad geweest. Het werd het dorpje Leavenworth, kleine 2 uur rijden door de bergen en over de Stevens pass. Bij vertrek was het bewolkt, nadat we de pass over waren, klaarde het letterlijk op in zonneschijn en maar liefst 34 graden Celcius. Het dorpje staat bekend om zijn Duitse invloeden. Alles in Duitse stijl, huisjes, hotels etc. met de muziek erbij. Souveniers winkels in overvloed ook met Duitse invloeden. Het personeel van de winkels liep in Duitse klederdracht. Net Volendam, maar dan Duitsland in de US. Al dit ging samen met de Amerikaanse voertaal en de Amerikaanse vlaggen die er overal hingen. Als je trek had in een echte Duitse braadworst was hij hier tekrijgen. Kortom een leuke gezellige dag.

Op oorlogspad

Ben vanavond voor de tweede maal op oorlogspad geweest. Leven in de natuur is heerlijk en geeft enorm veel voordelen maar ook nadelen en één daarvan zijn wespen. Onder de dakgoot rond ons huis zie je op allerlei plaatsen, kleinere en grotere wespennesten die door zgn Yellow Jacks worden gemaakt. (Wespen met lange gele voorpoten). Nu kun je hier bij bosjes verdelger kopen dus dat hebben we ook gedaan en elke avond, als het donker en kouder is spuit is ik de nesten waar ik bij kan, helemaal onder met dat goedje en kan ik ze de volgende dag zo verwijderen. Soms kan je er niet bij en je moet ook opletten dat ze je niet aanvallen als je op oorlogspad bent, dus een vluchtpad ligt klaar. De meeste zijn open nesten maar sommige zijn dicht en dan moet je zorgen dat je recht in het kleine gaatje spuit. Dat vergt enige oefening, dus dat doen we later deze week.

Okkie

Een ongeluk zit in een klein hoekje. Eigenlijk een klein puntje van de elleboog van je eigen man. Ik beken ik ben 100% schuldig aan het onfortuinlijke ongeluk dat Jacq is overkomen en waardoor ze nu al een tweetal dagen met een zonnebril op loopt. Een coordinatie/communicatie fout zorgde ervoor dat ik naar rechtsdraaide met een arm omhoog en Jacq naar links ging nog met haar hoofd omhoog. En dus vol op mijn rechter elleboog aan botste. Ik heb haar nog maar weinig zo horen schreeuwen van de pijn en schrik en ik zag me alweer zitten op de ER van OverLake Hospital (ik ben daar bekend). Maar gelukkig ging de pijn snel weg maar kwam er een orgineel, mooi, blauw, paars, rood blauwoog voor in de plaats. Op de foto heeft de make-up zijn werk al gedaan, hij is nog blauwer. Dus ik mag de komende weken nadenken hoe ik dit goed moet maken. Daarnaast kunnen we natuurlijk elk moment de Sheriff op bezoek krijgen voor een anonieme tip van "Domestic violence". Dus, Jaqc, op die zonnebril.

De kinderboerderij

Nova had vandaag een uitje met de Pre-School, naar de petting farm in Bellevue. Deze dag stond al een tijdje vast dus het was hopen op goed weer en geen regen. De ouders mochten ook mee en tevens als extra begeleiding. De kinderen kregen een rondleiding erg leuk en mochten wat dieren aaien. Dit hele gebeuren was uitraard buiten en volop in de zon. Jawel met een temperatuur van maar liefst 33 graden celcius. Dus mooi weer hadden we! Nova had het net als alle andere kids naar haar zin. Zo werden we ook voorgesteld aan het volwassen varken van de petting farm, en werd er verteld dat deze ook hamburgers met patat erg lekker vond!!! Een real American dus. De dingen die verteld werden kon Nova prima volgen, toch wel weer erg leuk om er achter tekomen dat ook haar engels de goede kant op gaat. Want begrijpen doet ze heel veel. En als haar iets gevraagd werd, welk dier ze het liefst vond, gaf ze gewoon antwoord. Na de hete rondleiding nog even in de speeltuin spelen en wat drinken voor alle dorstige en daarna weer terug naar huis, in een auto met aircontioning.

Niet klagen

De lente is al enige tijd gestart, maar hier in Washington heeft hij even op zich doen wachten de afgelopen weken, met wat koude temperaturen en een aanzienlijke hoeveelheid regen. Echter nu is er een inhaalslag aan de gang. We hebben hier echt top weer, bijna te heet, hoewel je dat niet te gauw zegt in de stad die bekend staat als de natste stad van de hele US. Vandaag, gisteren en morgen schiet het kwik in de thermometer door naar 90 graden F. Voor de minder snelle rekenaars, dat is 32.2 graden C. En er komt nog meer aan volgens de meteorologen. Dus de Nederlandse collega's die er nu zijn en diegene die volgende week komen. Zwembroeken, korte broeken en/of rokjes mee, want het weer heeft de lente overgeslagen en is direct aan de zomer begonnen.

Bioloogje Nova

Leven in de natuur is natuurlijk een unieke ervaring en als kind van 3 jaar ben je in één van de pieken van je leven en ga je op onderzoek uit. Natuurlijk niet alleen want er zijn genoeg andere avonturiers van dezelfde leeftijdsgroep die met je mee willen. De straat is dan natuurlijk al gauw een grens waar je de uiteinden van gaat besnuffelen. En wat kom je daar dan tegen..... bessen. Kijk dat lijkt natuurlijk op iets dat voedsel is en als 3 jarige kleuter met een lengte van een 5 jarige is voedsel nooit verkeerd. Dus dat wordt smullen, en als dan je amerikaanse mede avonturiers verklaren "you can eat them", dan staat niets je nog in de weg om eens eerlijk te proeven. Gelukkig zijn er dan wel veilige vangnetten. Bijv een goudeerlijke oudere zus die toch wat behoudender is en deze "extreme adventure" toch even op de thuisbasis gaat vertellen. De expeditieleidster uit het basiskamp gaat dan toch even polshoogte nemen en grijpt in om verder genieten van deze bessen te voorkomen. "Yes, but...but.... Holly said you could eat them". De expeditie leidster overlegt met andere leiders in de buurt en besluiten om het avontuur af te blazen en huiswaarts te keren. Aldaar aangekomen toch even de electronische snelweg geraadpleegt welk gevaar de avonturiers nu eigenlijk tegengekomen waren. Gelukkig niets aan de hand. het schijnt dat bij ons in de buurt heerlijke wilde bramen groeien.

U kunt pitten...

Eén van de laatste dingen op onze "to do" list was het regelen van een slaapplaats voor de gasten die we in grote getalen verwachten nu dat we hier aan de mooie westkust van de Verenigde Staten wonen. Je was altijd al welkom maar slapen was er helaas nog niet bij. Maar nu dat over 3 weken mijn ouders deze kant op komen was het toch wel noodzakelijk om een goed en praktisch bed aan te schaffen. Dus we hebben de oude en vertrouwde IKEA weer even bezocht en een Beddinge gekocht. Deze kan voor papa dienst doen als TV bank als Jacqueline een keer de afstandbediening van de TV beneden in haar macht heeft en hij naar boven wordt verbannen, als een speel bank voor de dames die pape/mama spelen en uiteraard als een luxe, comfortabele slaapplaats voor iedere vermoeide reiziger die ons huis aan doet. Dus vanaf nu is iedereen helemaal welkom en wordt je niet verbannen naar een 2e rangs Motel als je langs komt.

Verhuizen

Als je op een campus werkt zoals die van Microsoft met 25.000 werknemers op één hoop dan moet er soms wel eens geschoven worden. En dat gebeurd dan ook meerdere malen per jaar. Voor diegene die hier al een tijdje werken is het al niets nieuws meer en hoort het er min of meer bij maar voor mij is het nog iets nieuws, een ervaring. Ik ga verhuizen!! Van gebouw 122 kamer 2395 naar gebouw 122 kamer 2419. Hemelsbreed een afstand van 8 - 10 meter. De professionele verhuisdienst van Microsoft heeft daar een heel draaiboek voor afgeleverd met dozen en plakband met een aantal bladzijden instructies. Ik denk dat ik het maandag zelf maar even doe dan ben ik in één keer klaar en staat alles op zijn plek. Alles in en uitpakken (gelukkig heb ik nog niet zo veel) is denk ik meer werk.

Circus alfabet

Gisterenavond waren wij uitgenodigd op de Stillwater Elementary school voor het circus alfabet, een voorstelling die gegeven werd door de kindergarten en firstgrade klas. Smorgens hadden zij de voorstelling al gegeven voor alle kinderen van de school, en s'avonds was het speciaal voor de ouders en broertjes en zusjes. De kinderen van de voorstelling mochten verkleed als zij dat wilde. Bo wilde wel haar nieuwe kleren aan. Op de foto staat ze heel trots met een tamboerijn in haar handen, tweede van links. Het was een leuke voorstelling en Bo zong ook goed mee. Nova vond het ook fantastich om naar tekijken als die kinderen op het toneel. Het is als trotse ouders de beste voorstelling waar je naar toe kan gaan, als je eigen kind meedoet. De voorstelling eindigde ook op geheel amerikaanse wijze, de bedankjes voor diverse mensen, en natuurlijke de muziek juf niet tevergeten, en de ouders voor de opbouw van het podium, over en weer etc etc.

Boem 25 jaar geleden

Vandaag is het 25 jaar geleden dan Mount St Helene, een actieve vulkaan in het zuiden van de staat Washington tot uitbarsting is gekomen. Voor de plaatselijke nieuws zenders het moment om terug te kijken naar de gebeurtenissen van toen. Veel stof en rook. De dag werd in 1 keer nacht en de dagen daarna kwamen hele dekens van stof naar beneden en bedekte alles en iedereen met een dikke laag. De hele noordkant van de krater is toen naar beneden geschoven wat een grote aardverschuiving tot gevolg had. Mnt St Helene was enigszins actief toen wij hier in januari aankwamen en is nu weer tot rust gekomen. Het blijft wel een aardbeving gebied alhier, daar herinnert dit jubeleum wel weer aan.

Nederlander in den vreemde

Gisteren 14 Mei was het Koninginnedag hier in Seattle. Tenminste voor de Nederlanders die hier wonen en leven en die lid zijn van de Dutch Chamber of Commerce (DACC) of van de Holland America Club hier in Seattle. Nu zijn we dat nog niet maar we hadden een uitnodiging van Monique gekregen, die deel uit maakt van het bestuur van de Holland club en bij ons in Duvall woont. Dress-code was business dus het was maar goed dat ik mijn pak niet in Nederland gelaten had want dit was de gelegenheid om hem weer eens aan te trekken. De kids uitbesteed aan Patricia en Ivo (nog dank daarvoor) en om 10:00 inschepen op de MS Oosterdam van de Holland America Line (HAL). De MS Oosterdam is 2 jaar oud en is één van die droom cruiseboten waar je als je van je pensioen geniet lekker de wereld mee kan overvaren. Er waren zo'n 400 deelnemers aan deze Koninginnedag. Vele van hen 1e of 2e generatie Nederlanders, dus bekende namen maar de voertaal is engels. Een hoog gehalte gepensioneerde. Eenmaal aan boord (eerste door de safety checks heen 2x) een rondleiding (zie foto's) door de boot,want ja de HAL moet ook leven en het grootste gedeelte van de deelnemers is DE doelgroep voor hen, ideale reclame dus. Uiteraard heeft de boot alle luxe die je kunt bedenken, de nodige restaurants en zwembaden en een groot aantal hutten met balkon. Na dit rondje mochten we naar het theater en een deel van de show bekijken die dagelijks opgevoerd wordt en toen begon de eigenlijk ceremonie. Na een praatje van de Sales director EN de CEO van de HAL, was stap 1 natuurlijk de volksliederen. Het Amerikaanse eerste dan het Wilhelmus. Opvallend dat het Amerikaanse harder werd meegezongen dan het Wilhelmus. Vele dankwoorden aan de organisatie en er werd gesproken over de banden tussen Nederland en Amerika. Natuurlijk moesten ook de helden van weleer geeerd worden en dus kreeg de enige Ridder in de Orde van Oranje Nassau een bosje bloemen en werden dr oorlogshelden in het zonnetje gezet door hun familie bloemen te geven, daar ze allen reeds overleden waren. Je kreeg een beetje het gevoel van het Nederland van weleer, waar men terug kijkt naar een Nederland wat misschien niet helemaal meer zo bestaat. Koninginnedag en 4 en 5 Mei staan in NL voor vrijmarkt, plezier, festivals, muziek, etc. Hier houdt men vast aan de oude tradities, het oude Nederland. Het "wij Nederlanders" gevoel zoals ik me dat voorstel in het oude Nederlands Indie. Daarna een prima lunch in één van de restaurants van de Oosterdam en toen rond 14:00 weer van boord want business is business. 's Avonds om 17:00 vertrok de Oosterdam weer voor een cruise naar Alaska. Dat doen we misschien ook nog wel eens, als we gepensioneerd zijn.

Walk-a-thon

Vandaag op vrijdag de 13de was er een sponsor loop door de school van Bo georganiseerd. Bo had 2 grote sponsors, haar vader en haar moeder. Daarna was er een familiepicnick. Hierbij werden natuurlijk ook vrijwilligers gevraagd om dit allemaal goed georganiseerd tekrijgen. Ik had me opgegeven om tekomen helpen. De klassen moesten rondjes lopen op het sport/speelterrein van de school en bij ieder rondje moest het kaartje af getekend worden. Bij deze dat was mijn klus voor vandaag. Nova vond het geweldig die liep de rondes ook mee. Het weer was goed en de kids onvermoeibaar. Bo vond het ook geweldig want die had al eens eerder een sponsor loop in NL gedaan, dus wist wat de bedoeling was. 11 Rondjes heeft ze gelopen. Haar oma zegt altijd dat ze net een diesel is, als ze eenmaal loopt, stopt ze niet meer. Nou dat is nog steeds het geval. Na de inspanning was het tijd voor ontspanning, het eten van een ijsje. Het was er gezellig en leuk om hier bij betrokken tezijn. Om 11 uur was ik klaar en om 12.30 was de picnick dus ik weer naar school samen met Nova. Ook dit alles was natuurlijk bijzonder als je moeder en je zusje komen lunchen op school. http://groups.msn.com/schaapjesgousa/walkathon2005.msnw?Page=Last en zie foto boven.

De knie (continued story)

In het knie avontuur is de volgende fase in gegaan. Ten eerste moet gezegd worden dat in de dagelijkse beslommeringen de knie zich redelijk houdt en ik sinds vanochtend zonder krukken door het leven ga. Vandaag dus naar de Orthopeed verbonden aan het Evergreen Hospital. Het Evergreen Orthopedic Center (EOC) is weer een apart iets wat een eigen gebouw heeft en eigenlijk compleet los staat van het ziekenhuis. Eerste wat opvalt is dat bij de ingang (waar een gemiddeld bedrijf jaloers op zou zijn), een mini Starbucks staat waar je als bezoeker je eigen Latte of Cappuccino kunt bestellen. Dan naar boven waar een ruime, luxe wachtkamer op je wacht. Dan de gebruikelijke papierwinkel, wie ben je, wat heb je, wat is je historie en niet te vergeten graag even tekenen dat je gaat betalen. EOC heeft als "value proposition" Compassion - Skills - Knowledge. En dat wordt dan geleverd door de doktoren die er aan verbonden zijn. Voor mij is dat Dr John McCormick, een zeer aardige, begrijpende man die veel uitlegt en je duidelijk de opties verteld die je hebt. Na uitleg wat er gebeurd was, keken we gezamelijk naar de MRI scan beelden en heeft hij de knie onderzocht. Die MRI zijn gaaf en geven een prima beeld wat er binnen in je knie aan de hand is. De volgende diagnose is gesteld. De voorste kruis is afgescheurd en er zitten nog enkele draadjes vast maar voor de rest niet. Er zit vocht in de knie van het ingelukje maar niet te veel en tussen mijn knie (waar de twee botten elkaar raken) zit vocht van een oudere beschadiging. De knie is niet extreem los, er zit wel beweging in maar hij is nog redelijk stevig, zelfs zonder de kruisband. De volgende stappen gaan we ondernemen. Eerst 3 weken fysiotherapy om de knie weer te versterken en het vocht te verdrijven. Dan na 3 weken weer een afspraak met Dr McCormick om te bespreken wat de volgende opties zijn. Op zich zijn die, opereren of niet opereren en de keuze is voornamelijk afhankelijk hoe actief je in de toekomst denkt te zijn qua sport en beweging. Zwemmen, lopen, fietsen is geen probleem zonder kruisband, voetballen, basketbal etc kan helaas niet meer dan. Eerst maar even de knie tot rust laten komen en dan keuze maken. Gelukkig hoef ik niet a la de minute te beslissen.

Kruisband probleempje

De afgelopen dagen werd mijn knie al minder pijnelijk en zeker met schoenen aan had ik al het gevoel dat er voortgang in zat mbt de stabiliteit. Toch werd ik gisteren weer even met de voeten terug op de grond gezet toen de uitslag van de MRI kwam. Mijn voorste kruisband is compleet afgescheurd en wappert nu ergens los in mijn knie. Dat was wel weer even een kleine tegenslag. Doktor Lee verwijst me nu door naar een orthopeet om te zien wat de volgende stappen kunnen zijn. Gelukkig is er op internet heeel veel info over kruisbanden te vinden, hier en hier o.a. Als ik op de websites moet afgaan zijn er eigenlijk drie opties. Ik herstel van zelf en leef verder zonder kruisbanden en begin nu een gepensioneerd leven, ik werk via fysiotherapy aan de omringende spieren zodat ik een aantal basissporten weer kan doen (lopen, fietsen, etc) of ik laat me opereren en de kruisband herstellen (een plastiek) en ga na een lange revalidatie weer het gewone sportieve leven in. De eerste stap is nu een afspraak bij de orthopeet en dan zien we weer verder. Heb het niet zo op operaties, heb al te veel OR's gezien in mijn leven, maar aan de andere kant een instabiele knie is ook niets. Eén ding is zeker, voetballen op kunstgras doe ik nooit van mijn leven meer.

Lente = Garage sale

Het is lente. En dat betekent dat veel amerikanen hun huis en garage aan het opruimen zijn en dan ergens met de rommel heen moeten. Weggooien is zonde en je kunt er je medemens wellicht een plezier meer doen dus wat doe je dan? Je houdt een "garagesale". Dit soort uitdragerijen schieten als paddenstoelen uit de grond en overal langs de weg zie je zelfgemaakte borden van karton die aangeven dat er in de omgeving een garagesale (GS) is. De overburen, Misty en Dean hadden dit weekend een sale en waren donderdag al bezig e.a in orde te brengen. Een GS is ook een sociaal gebeuren want als je nog iets hebt dat je kwijt wil, dan zet je dat bij je buren neer en zij verkopen het voor je. Misty had spullen van 2 -3 buren erbij staan. Als nuchtere Nederlanders dachten we dat het wel los zou lopen met de aanloop maar wat schetst onze verbazing als op vrijdagmorgen om 8:00am de eerste klanten al voor de deur stonden en de business begon. De gehele 2 dagen was het een komen en gaan van onbekende mensen soms wel 5 auto's tegelijk die door de onbeduidende spullen van de buren heen gingen. Een soort vrijmarkt en alle troep die je daar ziet. Maar veel van die prullen veranderen van eigenaar. Volgens de buren is het eigenlijk verschuiven van troep, wat je hier komt leg je over 2 -3 jaar zelf in je eigen garage sale en zo wordt de 2e hands economie gestimuleerd. We hadden bij de verhuizing dus niet alle troep moeten weggooien maar mee moeten nemen en hier in de verkoop moeten zetten, had leuke handel geweest........... In de lente is het hier dus elke dag koninginne dag.

Een mooie scan, met mooie muziek

Vrijdag was het dan zover. Om toch zeker te zijn dat er niets kapot is in de knie, toch maar even een MRI scan gemaakt. Dat is zo een mooie scan met een HELE grote magneet. "Komt u binnen Mr Schaap" Via de entree, die lijkt op de gemiddelde voorkant van een grote multi-national kom je de wacht ruimte binnen alwaar de heelijke luie stoelen op je wachten naast een zacht knapperende openhaard. Overall veel "amerikaanse" gezelligheid, met veel hout op de muur en planten. Koffie of thee altijd gratis beschikbaar en vers gezet, van Starbucks! "Vult u dit maar even in. " Uiteraard voor dat ze een vinger naar je uitsteken willen ze toch wel je hele doopseel weten en moet je ook even tekenen dat je belooft om de rekening te betalen en dat als er iets fout gaat zij niet aansprakelijk zijn. Stel je voor. Dan naar de wacht ruimte waar Sue de radioloog mij als eerste vraag stelt welke muziek ik graag zou willen horen. Jazz, Rock, Country. een lijst van 15 - 20 CD wordt mij voorgelegd en ik kies voor een rustgevend Norah Jones. "Ja, het apparaat maakt veel lawaai, dus vandaar de muziek". Dus alles wat reageert op een magneet in een mooi kluisje, creditcards, telefoons, sleutels etc, en toen op de bank en in de machine geschoven. Koptelefoon op, met buisjes ipv draadjes want boxen zijn uiteindelijke kleine magneetjes dus de muziek wordt via plasticslangetjes naar je oren gebracht, en dan genieten. De machine maakt wel lawaai en trilt een beetje maar voor de rest voel je er geen zak van. Dus gezellig wegdoezelen en na 20 min komt de stem van Sue weer door de koptelefoon dat we klaar zijn en ik wakker mag worden. Maandag heeft de arts de uitslag. "Have a nice weekend and take care with the knee" en zo werd ik nog nagenietend het gebouw weer uitgebracht en kon huiswaarts keren. Is toch weer ff wat anders dan een MRI afspraak in het AMC

De laatste ER mode

Tijdens mijn ER avontuur maandagavond werd mij gevraagd om ook even de ER mode van het OverLake Hospital te showen. Dus u ziet hier de zomer versie van het ER shirt, met een duidelijke blauwe basis die overeenkomt met de kleur ogen van de patient, ietwat frivole tekening op deze blauwe ondergrond maken dit ensemble helemaal af. Uiteraard is dit basis shirt te combineren met soortgelijke lakens en maken accessiores zoals een kotszakje en eventueel een zuurstof masker dit tot een state-of-the-art ER pakje

Knietje ook auw

het voetbal avontuur heeft dus 2 concequenties. Ten eerste de mooie hersenschudding, waarvoor ze een mooie CTscan gemaakt hebben en dan ook nog de knie die niet helemaal meer functioneerde. Dus gisteren maar even naar de "huisarts"gegaan om te laten nakijken. Dr Lee het hele verhaal verteld en hij even gezellig duwen en trekken aan de knie om te zien wat er aan de hand is. Link buitenste knie band heeft een optater gehad en kan de knie nu even niet stabiel houden. Omdat ze in de US niets aan het toeval willen overlaten, gaan we ook nog een MRI scan maken van de knie om ander leed uit te sluiten. Vrijdag om 17:00 gaan we naar Evergreen Hospital voor een MRI. "Kan ook op zaterdag hoor mijnheer als het u beter uit komt". Bij vertrek bij Dr Lee ook nog een mooi stel amerikaanse krukken gekregen, van die dingen die onder je oksels steunen. Scheelt wel, want ik kan nu weer wat makkelijker uit de voeten.

ER adventure

Gisteren was ik voor het eerst actief sportief bezig als voetballer. Als je uit europa komt dan leeft de perceptie dat je kunt voetballen, dus of ik mee wilde doen. Tuurlijk. Leek me leuk. Het gaat hier om indoorsoccer op een kunstgrasveld van 6 tegen 6 en met een boarding langs de rand van het veld. Was iets te laat aangekomen, dus snel opschieten en omkleden en aan de slag. Halverwege de eerste helft maak ik een beweging en verdraai op een ongeloofelijke manier mijn knie. Dus even uit het veld en wat ijs erop niets aan het handje. Tweede helft weer aan de slag en toen plotseling uit het niets terwijl ik naar voren rende om het doel van de tegenstanders te voorzien van een mooi doelpunt, viel ik voorover en knalde direct met mijn hoofd op de betonnenvloer alwaar het mooie kunstgras opligt. Vanaf toen weet ik het niet helemaal meer. Om een lang verhaal kort te maken, ik ben van het veld gegaan en heb 20 min nog langs de kant gezeten en scheen toch wel veel dezelfde vragen te stellen. (weet hier zelf niet helemaal meer van) en toen hebben de mannen (Ivo nog bedankt voor de goede zorgen) mij toch maar even naar de ER (Emergency Room) van het hospital gebracht om me te laten nakijken. In de ER aangekomen door de molen gegaan en uiteindelijk door de doktor gezien die toch wel vermoedde dat deze jongen een mooie hersenschudding had opgelopen. Hoofdpijn, misselijk, gedesorienteerd en geheugenverlies waren toch wel duidelijke symptomen. Dus om andere zaken uit te sluiten maar even door de CATscan en een mooie doorsnee foto van mijn hoofd gemaakt. Niets aan het handje dus we konden naar huis. Vannacht goed geslapen alleen mijn knie, waar ik in het ziekenhuis eigenlijk geen last van had, is zeer pijnelijk en ik kan er niet op staan. Dus morgen (woensdag) toch maar even naar de doktor en naar de knie laten kijken. Wellicht toch iets met mijn kniebanden gebeurd. Vandaag dus maar even rustig aangedaan en in bed gebleven. Rust is en blijft de juiste remedy voor een hersenschudding en zolang ik die rust kan houden en van de goede zorgen van Jacq, Bo en Nova (de meiden zijn echt net kleine Florence Nightingales) krijg dan zal dat wel goed komen. Nu weer even zorgen dat ik weer kan lopen........ Voetbal zit er voorlopig even niet meer in vrees ik. O ja, tuurlijk wel het mooiste doelpunt van de wedstrijd gescoord in de tweede helft. met links !! in volle vaart diagonaal in de verre hoek. Ik wacht op het telefoontje van de KNVB.

Nederlands gevoel

Ze zeggen wel eens dat Amerikanen de meest patriottistische in de wereld zijn. En met patriottisme bedoel ik dan de positieve kant dat men trots is op het land en de herkomst. Zeker met 11 Sept is dat versterkt en als je hier bent zie je overal de "stars and strips" terug komen. Als Nederlander in den vreemde wordt je gevoel voor Nederland en het Nederlander zijn ook versterkt. Als je dan op 30 April naar de beelden van Amsterdam en de foto's uit Zaandam ziet, en jezelf in je oranje outfit op de bank zit om een 30 April borrel te hebben dan voel je je echt een hollandse kaaskop. Voor ons kwam daar nog bij dat we van een nederlandse collega van mij een hoop kado's gekregen hadden in de vorm van drop, hagelslag, jong belegen kaas en niet te vergeten de Story en de Privé (nog bedankt Astrid). Dus we hebben ons dit weekend helemaal ondergedompeld in Nederland, en het was heerlijk!!!! Dus gefeliciteerd Bea. Overigens doen we het nog eens over op 14 Mei, wanneer we door de Nederlandse vereninging zijn uitgenodigd voor een Koninginnedag viering aan boord van één van de schepen van de Holland - Amerika lijn in de haven van Seattle. Oranje boven.... Oranje boven..... leve de .... belegen kaas :-)

Koken voor echte mannen

Er zij sommige dingen die echt "guy stuff" zijn. Gemiddeld gezien hebben mannen de keuken niet echt centraal in hun prioriteiten lijst staan, maar op het moment dat het weer wat warmer wordt en de korte broeken uit de kast komen, dan beginnen de "survival" genen van de man op te spelen. Dan gaat hij "voor het voedsel" zorgen en dat gebeurd dan uiteraard met veel vuur, grote vlammen zoals alleen een echte man dat kan. Welnu in de US is alles groot en dus ook de BBQ en het vlees dat erop gaat. Vorige week kon ik mijzelf niet meer inhouden en wilde in de buurt bij de mannen niet meer achterblijven met onze 'kleine" kolen BBQ. Heb dus een 3 brander, gas BBQ , met 34.000 BTU en een zijbrander voor de sausjes gekocht. Formule 1 BBQ-en dus. Afgelopen week al een paar keer de fik erin gehad en de eerste steaks zijn al mals en "medium well" van de gril gekomen. Dus vanaf nu sta ik als een echte amerikaan in het weekend met de nodige professionele hulpmiddelen aan de BBQ en mag ik legaal de drie gasbranders de hitte eruit laten blazen........ Blijft leuk dat fikkie stoken.

Verjaardagskado

Mijn verjaardagskado van Milo is vandaag (op zondag) door Milo opgehaald. Een mountainbike. Aangezien het hier erg heuvelachtig is en er ook een leuke trail is beneden in het dorp waar je heel leuk kunt fietsen, komt deze fiets mooi van toepassing. Want mijn andere meegebrachte fiets wordt erg moeizaam, en de trail zal helemaal niet lukken. Dit is dus een mooi en tevens welkom kado voor de komende jaren als het hier mooi weer is. En dat is volgens zeggen wel in de zomer, dus we wachten af. Wel heb ik vanmiddag een proefritje door het dorp gemaakt samen met Bo. Ik moest hem tenslotte wel uitproberen. Voor Bo was het afzien met de heuvels zonder versnellingen op haar fiets. En hebben we het echte stijle gelopen. Maar prachtig vond ze het om weer een heel stuk te kunnen fietsen, sinds maanden.