Mid Year Review

Ja, hoe leg ik dat nu uit. Mid Year Review. Binnen Microsoft een begrip, beroemd en berucht, buiten Microsoft een onbekend fenomeen, waar iedereen van denkt, hoe komt het toch dat jullie daar zo druk mee bezig zijn. Zit op dit moment in de Business lounge van de KLM op Schiphol en ben klaar met de europeese tour van MYR. Samen met alle kopstuken van Microsoft (Kevin Turner (COO); Chris Capposela (VP Office); Bob Kelly (VP Server); Simon Witts (VP Enterprise) en nog ruim 25+ andere reviewers waren we, na vorige week in Redmond al bezig geweest te zijn, nu neergestreken in Paijs, of eigenlijk het Hilton Hotel op Charles de Gaulle airport, om de Duitse, Franse en West Europeese subs te reviewen. MYR is een soort mix tussen een tribunaal, een eind-examen en een coaching sessie met de top van het bedrijf. Er gaan weken aan voorbereiding vooraf en iedereen in de landen probeert voor iedere vraag voorbereid te zijn, en je weet zeker dat 50% van je voorbereiding niet gebruikt gaat worden. Toen ik in NL was heb er ook mijn steentje aan bijgedragen, maar dit keer zat ik aan de andere, reviewers kant. Dat betekend dat je voorbereiding minder is, maar dat je vele vragen influistert die de executive aan de landen kunnen stellen. Het is constant op je hoede zijn, want er kan zo maar een vraag naar je komen die je in 20 sec moet beantwoorden om de reviewers de informatie te geven die ze nodig hebben. Als "ondersteuner" zit je tweede rij en ik zat voor 4 dagen direct achter Kevin Turner, de COO, de hoogste baas in de zaal. Dat betekend ook dat alle ogen indirect op jou gericht zijn en je niet als je heel moe bent, een oogje kunt dichtknijpen of ff lekker kan gaan zitten gapen. En dat moet je toch echt, want deze meetings duren tussen de 4 - 6 uur achter elkaar, zonder pause. We doen er twee tot drie op een dag en ze hebben de reputatie om enorm uit te lopen. De eerste dag waren we om 9 uur 's avond klaar, de laatste dag was het 11 uur geweest voordat we de laptops dichtklapten en de bar opzochten. Vrijdag ben ik dan via Amsterdam terug naar Seattle gekomen en heb als verrassing voor mijn ouders de vlucht gesplitst en heb een nachtje bij ze geslapen om dan zaterdag de vlucht naar Seattle te nemen. Was ook wel nodig want om 8 uur 's avonds viel ik in slaap en ben naar bed gegaan en ben om 8 uur 's ochtends weer wakker geworden. Vrijdagmiddag eens met van vader op stap geweest en eerst door Landsmeer en Den Ilp gereden om te zien wat er allemaal veranderd was, toen langs Albert Keijzer transport, waar mijn vader en ik gewerkt hebben. Kende er niemand meer, maar dat is ook wel logisch. Als laatste naar mijn vaders stamkroeg cafe "Zerkzicht", officieel heet het Cafe Lamers, maar het kijkt uit over de begraafplaats dus wij noemen het Zerkzicht. Nog nooit zoveel mensen zien roken. Officieel heerst er een rookverbod voor cafe's maar daar trekken ze daar niets van aan en 80% van de mensen roken er op los. Ach moet kunnen, maar het enige was dat mijn kleren een uur in de wind stonken. Moet nog een ding vertellen. Op de heenweg hadden we de meest grappige en muzikale piloot die ik ooit heb meegemaakt. De eerste aankonding die hij deed, was in en blues-achtige muziek stijl. met een mond-harmonica. Dus het ging zo van: " Ladies and Gentlemen, folks this is your captain speaking" - tadaa,tada.." our fly-time to Amsterdam is 9 hours and 56 minutes" tadaaa, tada, " we hope you have a nice flight with us" tadaaa, tada. En zo maar door. Fantastisch. Die man had echt lol in zijn werk. Wellicht heb ik hem nu weer op de terug weg.

TEveel water

Alles waar TE voor staat is niet echt positief. Hier wat voorbeelden:

-te-veel sneeuw, vorige week,

-te-veel water, 2006 en heden,

-te-sterke wind, dec 2006,

-te-lang zonder stroom, (8 dagen), dec 2006,

-te-weinig schooluren maken, oorzaak hierboven,

-te-vaak afgesloten zitten van de bewoonde wereld, oorzaak zie hierboven.

De beste wensen voor 2009 zullen we maar roepen. Na 2008 tehebben afgesloten op een positieve manier, de dooi trad in en de wegen waren enigzins weer begaanbaar. Hebben we opa en oma op het vliegveld afgezet afgelopen zondag en dachten we maandag 5 januari met volle moed tebeginnen. Deze gedachten werden veranderd door de sneeuw alles zag binnen een paar uur weer wit en het gevolg daarvan was dat de scholen 2 uur later begonnen. Oke, oke denk je dan dinsdag gaat de routine dan toch echt beginnen. Yep, letterlijk 1 dag. Doordat de temperatuur zijn werk deed smolt het water dit als gevolg, je raad het al... overal water. Woensdag morgen bij de busstop kreeg ik ook meteen al het bericht dat de scholen een halve dag les hadden ivm water over de weg. En niet zo een beetje ook, de rivier die buiten zijn oevers treed en alle wegen nu heeft afgesloten. Milo had bedacht een tasje met wat spullen mee tenemen voor het geval dat, hij niet meer naar huis kon. Hij heeft dus ook niet thuis geslapen en dat zal deze nacht ook niet het geval zijn. Hopelijk vrijdagavond is de brug weer open. Voor de

liefhebber link ik een live video aan waarop Duvall vanuit de lucht tezien is http://www.king5.com/topstories/stories/NW_010809WXB_flooding_rain_DS.4ed414b.html

Is weer eens iets anders, want ja laten we eerlijk zijn dit is niet de eerste keer dat we dit mee mogen maken. Gelukkig wonen wij zelf hoog en droog dus over ons geen zorgen. We hebben eten en drinken voorradig. Laten we hopen dat we snel weer in de dagelijkse regelmaat komen dit jaar.

Een goed einde van 2008 en goed begin van 2009

Het begint bijna een traditie te worden dat we op oudejaarsdag gaan schaatsen op de tijdelijke ijsbaan in Bellevue. Bijna konden we de traditie niet voortzetten omdat de sneeuw die de afgelopen 2 weken gevallen is, het dak van de tent van de ijsbaan had laten instorten en alles eerst opgbouwd en opgeruimd moest worden. Maar op 32 December, was alles goed en konden we met oma naar de schaatsbaan. De dames op het ijs en ik foto's maken en warme chocolade-melk verzorgen. Na een uurtje op de baan, en Pablo aan de lijn gehad te hebben om 3:00pm (ook een traditie) konden we weer naar huis. Daar stond ons nog wat werk te wachten want we hadden het idee om oliebollen te gaan bakken. Nog nooit gedaan, maar met Koopmans mix moest het lukken. Maar ja, je wilt die olie lucht niet door je hele huis heen hebben, maar waar dan wel? Toen ging er een lichtje branden, we hebben een prima plek, de veranda. Dus tafeltje neergezet, de olie binnen, op het gas, eerst warm gemaakt, en toen verder gegaan op de camping branders die we hebben voor de vakantie. Ging prima. Opa, met zijn broer Otto, zijn oude ome Jantje als voorbeeld, die vroeger duizenden oliebollen gebakken hebben, ging enthousiast aan de slag en kwam terug met prima bollen. We moeten nu een recept vinden waarmee we het zonder de firma Koopmans kunnen doen en we hebben al een idee voor volgend jaar om een handeltje op te zetten voor onze Amerikaanse buurtgenoten. We noemen ze "Duvall bollen" en kunnen ze zelfs in de zomer verkopen. Amerikane eten alles wat uit de frituur komt, dus dat moet een hit worden. Om 12 uur de champagne ontkurkt en vuurwerk gekeken op de Space-needle. Duurt maar 10 min, maar ziet er spectacular uit.