Inschrijving voor Kindergarten

Nova wordt volgend schooljaar een "echte grote meid." Ze zal dan naar de Stillwater Elementary School gaan. Alvorens dit gebeurd, zal ze natuurlijk eerst ingeschreven moeten worden door haar ouders. Vanavond hadden wij een informatie avond voor alle nieuwe kindergarten kinderen voor het komende schooljaar. De school is ons natuurlijk al bekend inmiddels omdat Bo er dagelijks naar toe gaat. Maar het is toch wel informatief als je ook weet hoe ze tewerk gaan. Want dat deel hadden we bij binnenkomst van Bo gemist. In Amerika gaan kinderen pas bij aanvang van 5 jaar voor het eerst naar de basisschool. Ze doen dan ook maar 1 kleuterjaar. De kindergarten noemen ze dat. Als je kind voor 1 sept. 5 jaar is nu, dan zijn ze welkom op de eerste schooldag van het nieuwe schooljaar. Als ze na 1 sept. 5 jaar worden, heb je pech, moeten ze nog een heel schooljaar naar de pre-school en zijn ze het schooljaar daarop welkom. Gelukkig, is Nova op 24 Augustus jarig en word ze 5 jaar. Ook is het systeem, dat de staat maar halve dagen kindergarten betaald. Dus wie zijn kind voor hele dagen naar school wil brengen, zal hier voor schoolgeld moeten betalen. Dit betend ook dat er 3 klassen zijn: 1 fullday, 1 ochtendklas en 1 middagklas. Als er meer dan 25 inschrijvingen voor de fullday klas zijn, komt er een loterij.
Wij zijn natuurlijk gewend dat kinderen bij 4 jaar voor hele dagen naar school gaan. Dus Nova staat ingeschreven voor de fullday. En nu maar hopen dat er niet geloot hoeft teworden. Want ja, wie geen fullday plek heeft krijgt automatisch een half day plek. Na het praatje van de school directeur en de juffen, hebben wij onze ingevulde papieren achtergelaten in goede afloop op een fullday kindergarten plek.

The right to have arms..

Als we het nederlandse nieuws volgen en we dan een bericht over Seattle zien op NU.NL dan hoop je op iets positiefs, maar nu is dat niet zo. Dit weekend werd de Seattle ongeving opgeschrikt door een idioot die met een geladen geweer een feest binnenging en daar een 6-tal mensen ombracht voordat hij de hand aan zich zelf sloeg.
Geen zorgen, dit is ver van waar wij wonen, Duvall is een dorp, relatief ver weg van de grote stad Seattle. Iedereen hier vraagt zich nu af, waarom? Wat beweegt iemand om dit te doen, waar komen die ideeen van daan, had iemand ruzie etc etc etc. De enige vraag die ze niet stellen, waar heeft de persoon het wapen vandaan? Dat komt door een van de regels in de grondwet, nog van de tijd dat de bisons en de beren door prairie gingen, waarin staat dat iedere burger het recht heeft om een wapen te hebben. Uiteraard toen een prima idee, want je wilt geen bezoekje van een beer, maar nu toch ietwat achterhaalt, als je in de "stads prairie" van Seattle woont. Toch hebben dit soort incidenten en andere als de schietpartij op Columbine Highschool (ook de Michael Moore film Bowling for Columbine) waar twee kids tientallen leerlingen en leraren doodschoten, nog niet het effect van verdronken kalfen en putten gehad. Vrijheid is een mooi iets, maar je moet er wel mee om kunnen gaan en deze 28 jarige inwoner van Seattle kon dat zeker niet.

Telefoon verslaafd

Iedereen heeft er één, dat is niet nieuw meer. Maar wanneer je er wat mee doet en hoe daar zijn toch wel verschillen van inzicht in. Sinds een paar weken probeer ik weer wat sportief actief te zijn en doe dat in de Pro Sport club, vlak bij Microsoft (daar waar Nova ook zwemles heeft) om rustig te kunnen sporten en ook wat activiteiten te kunnen doen die de conditie helpen opbouwen maar mijn knie nog niet zo zwaar belasten. Dus zo ook deze zaterdagochtend was ik aan de bak op de home-trainer, cardio training aan het doen toen een dame naast mij positie innam om ook de strijd tegen zichzelf en de cardio apparatuur aan te gaan met de spiegel als eeuwige finishlijn. Niets aan de hand tot plotseling na 5 min de telefoon ging en zij onder het draaien van de pedalen, een conversatie aanging met de persoon aan de andere kant over allerlei afspraken die die middag nog moesten plaatsvinden. Nu stoorde ik mij niet aan de conversatie, maar wat gaat er in je hoofd om als je in de korte broek en shirt aan de slag gaat, om een prestatie neer te zetten, je zelf in het zweet te werken en niet alleen een handdoek en een drinkfles mee de zaal in te nemen maar ook je GSM aan je sportbroek te hangen? Het zijn niet alleen telefoons, je ziet ook mensen verdiept in "de Davinci code" met leesbril en ondertussen op de Stairmaster aan de slag om de top van het virtuele Empire State Building te halen. Waar is dan plezier in sport of is het dan alleen functioneel? In de toekomst, met waterdichte GSM's kun je je telefoontje aan je zwembroek of badpak hangen en gebeld worden onder de vlinderslag. Als je mij belt en ik neem niet op op zaterdagochtend? Dan ben ik aan het sporten en geniet er van. Spreek mijn voice mail maar in.

't Is maar een uurtje

Ja, ja, we lopen altijd wel wat achter, maar nu is het echt zo. De zomer tijd is in Europa al ingegaan, maar hier in de US zitten we nog in de winter. Dus is het verschil nu geen 9 uur maar 10 uur tussen Amsterdam en Seattle. Dus als je wilt bellen, bel niet te vroeg want we kunnen nog aan het pitten zijn. Als alles gaat zoals het hoort lopen we volgende week weer een uurtje in en is alles weer normaal.

Het is nooit me "vriend" geweest

Deze titel is gebaseerd op de wasmachine. Sinds wij in dit land zijn komen wonen, hebben wij diverse aankopen gedaan in een zeer korte tijd. Hier viel ook de wasmachine en de droger onder. We hadden al het één en ander gehoord over de wasmachines hier. 90% Van alle soorten wasmachines die je kunt kopen wassen op warmwater uit de kraan. Deze wasmachines hebben dus geen verwarmingssysteem, zoals in nl. Wij hadden toen de keuze gemaakt om de wasmachine en droger tweedehands op de kop tetikken. "Want ze zijn toch allemaal niet wat we gewend zijn." Over de droger heb ik geen klagen. De eerste weken was ik blij dat ik weer kon wassen. Maar na verloop van tijd begonnen enigszins de ergenissen. De was was niet schoon tekrijgen, het water was niet heet genoeg etc. Vlekken die er net zo uitkwamen als dat ze er in gingen. Kortom kommer en kwel. Maar nu afgelopen week, kreeg de wasmachine, kuren, deed zijn "Job"nog slechter dan anders. Dit was de tijd om mijn "vriend" buiten de deur tezetten. Vanmorgen heb ik een nieuwe wasmachine gekocht, na wat voor onderzoek, en informeren bij Marisca die wel een wasmachine naar tevredenheid heeft. Geheel naar tevredenheid, hoop ik morgen, mijn aankoop in gebruik temogen nemen. Een super de luxe voorlader met ingebouwde verwarming. Ik denk dat ik wel vriendschap sluit voor de komende jaren.

Gentlemen tourist

Vandaag , zaterdag de extra dag ingepland om samen met de collega's iets van Lissabon te zien. Onze admin Loretto heeft het organizeren in het bloed en had e.a al geboekt. Zo kwam er een mooi busje voorrijden dat ons voor de hele ochtend van de ene naar de andere locatie reed en we dus nog redelijk wat dingen konden zien. Foto's worden een dezer dagen wel op het web gezet. Daarna in de binnenstad gegeten en de straatjes doorgelopen en boven op een berg van een port en van het uizicht genoten. Portugal is het land van de Port uiteraard dus je ziet hier flessen van euro 500 of meer. Niet iets voor mij. Morgen de terug reis met de BA vogel. eerste om half 9 naar London en daarna 's middags met de grote 747 naar Seattle. Daar zullen we met zijn vijven de Business class onveilig maken. Maar ook proberen ruim gebruik te maken van de 180 graden vlakke bedden om slaap in te halen en fris weer in Duvall bij mijn 3 meiden aan te komen.

Lente in Lissabon

Deze week ben ik weer eens op het europeese vaste land. Mag een converentie organiseren voor de Business Managers van Microsoft en dit keer zijn we neergestreken in Lissabon. Nog nooit geweest dus van de gelegenheid gebruik maken om nieuwe ervaringen op te doen. Zondag door de dames weggebracht en uitgezwaaid en met de 747 van British Airways naar London en dan door naar Lissabon. Sinds enige tijd is de regel dat bij een vlucht langer dan 6 uur er Business class gevlogen mag worden dus ik ben in de 747 vogel, na het nuttigen van een heerlijk diner met wijn, in mijn bedje gekropen (de stoel gaat 100% vlak) en met een deken over me heen, oordopjes in en zo een mooi kapje over mijn ogen heerlijk voor 3-4 uurtjes onderzeil geweest. Je wilt nooit anders meer. Engelse rijden aan de verkeerde kant van de weg, maar hebben ook een vreemde opstelling in hun vliegtuigen. In business class kun je stoelen hebben die achteruit vliegen... een vreemde ervaring, maar als je met een collega vliegt wel aangenaam want je kijkt elkaar de hele weg aan en dat kletst makkelijker.
Hier in Lissabon is het nu lente. Ik slaap in het Four Seasons Ritz hotel met alle faciliteiten die je maar kunt bedenken. Grote bedden, zwembad, prima douche etc etc. Vanochtend uiteraard om 6:00am wakker maar toch maar van de nood een deugd gemaakt en de sport kledij aangetrokken en boven op het dak het fitness centrum bezocht en onder het bekijken van een prachtige zonsopgang de dag begonnen met wat fietsen en hardlopen. Ja het leven onderweg is hard. Maar niets van al het luxe kan het gezelschap van de meiden thuis vervangen, hoewel die naar ik begrijp in McDonalds een prima vervanging gevonden hebben. :-)

home sweet home

De laatste weken is het druk in huize Schaap. Bo is al 2 weken met de schoolbus naar school en weer terug. Een hele onderneming, waar ik dit schooljaar niet meer opgerekend had. Want ze wilde na 2 dagen aan het begin van het schooljaar niet meer met de bus. Toch wel eng allemaal... Stel je voor dat je de verkeerde bus naar huis neemt.Nu heeft ze een vriendinnetje uit haar klas die in dezelfde bus zit, dus ze gaan nu samen. En Amelia houd een plaatsje voor Bo vrij op de heen weg. Een echte vriendin dus. Milo heeft het erg druk op zijn werk gehad om alles in orde temaken voor de trip naar Lissabon. Deze hebben wij vanmiddag weggebracht naar het vliegtuig en gaan hem volgende week zondag weer halen. Afgelopen week heb ik weer een dagje popcorn gemaakt op school tijdens de lunch, dus ben ook weer onder de mensen geweest. Vrijdagavond was er een soort musical op school, voor en door kinderen. Bo en Nova vonden het leuk om er tegaan kijken, en Bo om naar haar vriendinnetjes tekijken. Het was het verhaal van Junglebook en erg leuk. De kinderen hebben dit onderleiding van een kindertheater in 4 dagen tijd in gestudeerd. Maandag konden alle kinderen auditie doen. Verder heeft deze familie zaterdagmiddag de outlet Seattle onveilig gemaakt voor de eerste keer. Deze is nieuw sinds vorig jaar en wij waren er nog niet geweest. Ook weer geleerd dat je dat niet op zaterdagmiddag moet doen. Leuk om naar toe tegaan, kom er zeker weer, maar niet op zaterdagmiddag. En als weekend afsluiting ben ik samen met Bo en Nova vanavond naar de MC Donalds geweest. We zitten tenslotte ver onder Amerikaans peil met een gemiddelde van 3x per jaar. Aankomende week wordt het dus even overleven, 3 dames in huis zonder een man....en papa. hahaha.

Party-time in Duvall

Vandaag was het heugelijke feit daar dat ik mijn verjaardag mocht vieren, voor de tweede keer in de US. Vele felicitaties en telefoontjes ontvangen en iedereen bedankt daarvoor. Begon in de vroege morgen toen het Huize Schaap dameskoor een onvervalst "Happy Birthday" inzette toen ik nog lekker lag te slapen, de opgespaarde kaarten gekregen en uiteraard het kado. Een echte "hollandse" Senseo voor op kantoor om het zwarte water bij Microsoft op kantoor te vervangen. Toch was 28 Feb een echte werkdag met veel meetings en een hoop dingen te doen, dus overdag weinig verjaardag gevoel, hoewel ik wel door de collega's gefeliciteerd werd met mijn 29ste verjaardag. Uiteraard dat zo gelaten, toch blij dat ik nog zo jeugdig overkom. Als laatste het al bijna traditionele diner bij Xtapa , onze locale Mexicaan, alwaar zowel Bo en Nova er voor zorgden dat ik ook daar weer in het zonnetje werd gezet. Dit jaar mocht Nova naast papa zitten en op de foto, want vorig jaar was het Bo. Toch nog een kaarsje uitgeblazen..als afsluiting van een goede dag.