Telefoon verslaafd

Iedereen heeft er één, dat is niet nieuw meer. Maar wanneer je er wat mee doet en hoe daar zijn toch wel verschillen van inzicht in. Sinds een paar weken probeer ik weer wat sportief actief te zijn en doe dat in de Pro Sport club, vlak bij Microsoft (daar waar Nova ook zwemles heeft) om rustig te kunnen sporten en ook wat activiteiten te kunnen doen die de conditie helpen opbouwen maar mijn knie nog niet zo zwaar belasten. Dus zo ook deze zaterdagochtend was ik aan de bak op de home-trainer, cardio training aan het doen toen een dame naast mij positie innam om ook de strijd tegen zichzelf en de cardio apparatuur aan te gaan met de spiegel als eeuwige finishlijn. Niets aan de hand tot plotseling na 5 min de telefoon ging en zij onder het draaien van de pedalen, een conversatie aanging met de persoon aan de andere kant over allerlei afspraken die die middag nog moesten plaatsvinden. Nu stoorde ik mij niet aan de conversatie, maar wat gaat er in je hoofd om als je in de korte broek en shirt aan de slag gaat, om een prestatie neer te zetten, je zelf in het zweet te werken en niet alleen een handdoek en een drinkfles mee de zaal in te nemen maar ook je GSM aan je sportbroek te hangen? Het zijn niet alleen telefoons, je ziet ook mensen verdiept in "de Davinci code" met leesbril en ondertussen op de Stairmaster aan de slag om de top van het virtuele Empire State Building te halen. Waar is dan plezier in sport of is het dan alleen functioneel? In de toekomst, met waterdichte GSM's kun je je telefoontje aan je zwembroek of badpak hangen en gebeld worden onder de vlinderslag. Als je mij belt en ik neem niet op op zaterdagochtend? Dan ben ik aan het sporten en geniet er van. Spreek mijn voice mail maar in.