Snufje naar school

Alles tweetalig, zo ook ons konijn. Sinds Nova weer naar school heeft ze het op school over ons konijn. Iedereen was wel benieuwd naar onze nieuwe aanwinst. Dus had juf tegen Nova gezegd, vraag maar aan je papa en mama of je snufje een keer mee naar school mag nemen. Dus nadat Nova dit enkele malen aan mij had gevraagd, heb ik met de juf geregeld wanneer dit kon gaan gebeuren. Vandaag was het de grote dag voor onze snuf, want ja, ze komt uit een Amerikaans nest en is het natuurlijk belangrijk dat het gevoel voor de Engelse taal niet verliest!!! Want thuis spreken we alleen maar Nederlands. Nova trots dat ze haar konijn mocht showen en er over mocht vertellen en alle kinderen reuze enthousiast.....

Wie het eerst komt, wie het eerst.....

Deze is titel is gebaseerd op de inschrijving voor de zwemlessen voor Nova. Wij zijn met de hele familie lid van de Pro-Club. Dit is een groot sportcentrum met alles erop en eraan. Ook zijn er 3 zwembaden en nog een instructiebad. Groot dus. Er worden hier dus zwemlessen gegeven. Een ander land, dus andere gewoonte en andere regels, andere vorm van zwemles geven. Dus ook een andere wijze van aanmelden. Dit gaat per maand, je moet er dus zelf om denken dat je iedere maand verlengt. Wachtlijsten kennen ze niet. Er is 1 dag om tebellen als je je aan wilt melden. De plaatsen zijn gering, dus je moet zodra ze open zijn op die ene dag meteen bellen. Die ene dag was vandaag en de pro-club is iedere dag om 5 uur sóchtends, dus je voelt het misschien al, de wekker was gezet vanmorgen om even voor 5 uur. Nou we zitten er bij hoor, Nova mag haar zwemles starten volgende week dinsdag. Voor 2x in de week een half uur. De optie's om sóchtends of vroeg in de middag telessen waren er niet over voor mij, dus dat wordt weer als van ouds net als in NL na schooltijd van Bo om 4.30 uur nog naar het zwembad met 2 kinderen.
Volgende week meer hierover. Nova heeft er in iedergeval reuze zin in en is super gemotiveerd om teleren zwemmen!

PartyLite

Ik ben nog nooit naar zoveel party's geweest als hier in Amerika. Je kunt het zo gek niet bedenken of ze hebben wel een party ervan of een club. Tupperware is hier ook bekend, (ben ik overigens niet geweest) Onlangs had ik een make-up party van de Mary Kay bij Ingrid, een andere nederlandse, samen met nog wat nederlandse vrouwen. Vanavond was ik mee gevraagd door Monique, ook een nederlandse die hier in het dorp woont, om bij haar buurvrouw naar de partylite tekomen. Erg leuk, allemaal vrouwen (uiteraard), geurkaarsen in alle vormen en maten en kandelaars, van Kitsch tot....... wat niet onze smaak is. Dingen voor de halloween, wat er aan komt op 31 oktober etc. De geur kaarsen waren erg lekker, dus die bestelling heb ik gedaan. Maar verder zijn ze van mij niet rijk geworden. Wel ben ik weer een ervaring rijker.......

Back to school Fiesta diner deel 2

"Stomme party en niks gewonnen", dat was het oordeel dat de meiden hadden na het feest op school, waar we voor het einde van vertrokken waren omdat de meiden tot op het bot koud waren. Welnu daar zat nog een verrassing achter. Zondag zatten we op onze veranda van de volle zon te genieten (het is hier toch nog wel 19 - 20 graden) en toen kwam Sue, de buurvrouw en "president" van de PTSA (de organiserende oudercommissie) met de auto langs en stopte voor onze deur. "He guys, you've won something!!" kwam de enthousiast aangelopen. Bleek dat in het laatste deel waar de "diensten" verloot werden wij toch in de prijzen gevallen waren. Een behandeling van 1 uur, in een beauty salon. Dus Jacq gaat aan de verwennerij!!

Zo vader .... zo dochter

Zaterdagavond. De dag is beeindigd en de meiden liggen, na een uitgebreid douch ritueel, met zingen, dansen en stoeien op hun bedje en papa en mama hebben een glasje rose en een biertje uit de koelkast gehaald om de dag relaxed af te sluiten. Rond 11:00 komt er geluid van boven en komt er een dametje naar beneden gestommeld, met een slaperig hoofd en naar haar eigen zeggen, buikpijn. Dus wat doe je als ouder, je kijkt ernaar, wrijft wat over de buik, brengt haar even naar de WC, geeft haar een glasje warme melk en brengt haar weer rustig naar bed en zegt dat het met slapen weer over gaat. Maar deze keer was het bij Bo niet over. Ze bleef terugkomen en bleef zeggen dat ze erge pijn in haar buik had, dat het soms niet te houden was en als dat gebeurde kun ze haar benen niet stilhouden van de pijn en trilde haar lichaam. Toch even temp opgenomen maar die was goed, een beetje laag zelfs, en dus weer naar bij, en Jacq er even bijgebleven. Rond 11:45 bleeft het maar doorgaan en hebben we de 24uurs zusterlijn gebeld om even overleg te plegen. Uiteraard de standaard vragen, heeft ze ontlasting gehad, iets verkeerd gegeten, was ze al ziek, etc etc etc. Nee, maar ze klaagt over heftige buikpijnen en onze kleine meid is geen huiler die bij het minste over geringste het van de daken schreeuwt. Dan was het advies om toch maar even naar de dokter te gaan. Nu kennen ze in de US het begrip huisartsenpost niet, dus als je in de nacht een dokter nodig hebt dan ga je naar de ER. (Eerste Hulp) van een ziekenhuis. Dus papa en Bo opweg naar het ziekenhuis in Kirkland, daar om 12:15 aangekomen en de ER molen ingegaan. Ondertussen had ze 1 keer thuis en 1 keer in de auto onderweg overgegeven. Dus ze wilde urine, bloed en een X-ray van haar buik. (ook om blindedarm uit te sluiten). Wat een kanjer, voor het eerst bloedprikken en geen kick gegeven, netjes stil staan bij de X-ray machine en ook prima in een potje geplast. Ook nog even de nodige papieren tekenen, een consent formulier, dat je toestemming voor behandeling geeft en de verzekering dat ze zeker weten dat je zult betalen. Als verrassing kreeg Bo een enorme paarse beer die direct de naam Rosie van haar kreeg. Daarna.... wachten (ik ken dat ook van mijn eigen ER bezoek enige tijd geleden). Bloed, urine en foto's goed, en ondertussen toch weer een keer overgegeven. De dokter stelde voor een medicijn tegen misselijkheid te geven en dan te wachten en haar weer te onderzoeken. Dat duurde weer een uur, gelukkig viel Bo in de ER in slaap en kon ik ook mijn ogen een beetje dicht doen. Na het uur, leek Bo opgeknapt, was de misselijkheid weg en kon de dokter ook niets bij haar buik opmerken. Dus ontslagen uit de ER, reden we om 3:15am weer terug naar huis en Bo had het hoogste woord in de auto. (alskinderen beginnen te kletsen, gaat het meestal beter). Toen rond 4:00am direct naar bed en de volgende dag rustig alles opgestart. Bo is weer 100%, behalve nog een beetje moe. Volgens de dokter kan het een virusje zijn geweest, dat vanzelf wel weer het lichaam uit gaat. We hebben dus weer wat ER ervaring, en we hebben een kanjer van een dochter die dat alles toch maar prima ondergaan heeft.

Back To School Fiesta Dinner

Jawel, vanavond was het de avond van de Stillwater Elementry School. Door de PTSA, dit is een soort oudercommisie die alles organiseert en belangen van de leerlingen in ogenschouw houd. Deze commisie organiseert ook de "gezellige"dingen. Zo ook deze Back To School Dinner and Raffle. Het menu werd geregeld door een plaatselijk restaurant, en je moest vooraf opgeven. Dus de meiden in volle verwachting naar school. Samen met ons, als ouder. Want ja wij willen dit natuurlijk ook niet missen. Bij de raffle, dit was een loterij, lagen alle kado's op de lange tafels met een doosje waar je je kaartje met naam in kon doen. De kadootjes werden deze week op school ingeleverd voor wie daar iets in wilde doneren. Zelf het kado kopen en verpakken in doorschijn papier. De kaartjes kon je kopen, zelf je naam erop invullen. Oke, mooi weer nog, alles was buiten, het begon om 5.30 u dus we dachten eerst kaartjes kopen, en dan in de rij voor het eten. Die rij was nog klein. Nadat we met de raffle klaar waren was de rij al gegroeid, dus aansluiten maar. Onze voorstelling was anders. De kids waren aan het spelen op de klimrekken. Maar wij als ouders wilden graag even babbelen met de mensen die wij inmiddels hebben leren kennen. Maar helaas was dit niet mogelijk want we hebben ruim 1 uur en 15 min in de rij gestaan voor ons dinner. Inmiddels was de zon onder, werd het koud, het eten gelukkig niet, maar de lol raakte er een beetje af. Na het nuttigen van ons dinner, Rijst, Bonen, Enchilada. Hebben we de loting van de Raffle nog afgewacht in de hoop dat we nog iets gewonnen hadden. Maar nee, ook dat niet. De dames gingen teleurgesteld naar huis "het was een stomme party"niets gewonnen, alleen maar gespeeld en papa en mama stonden alleen maar in de rij.
Wellicht was dit de eerste en de laatste...........keer.

Zag twee beren.....

Vanochtend rustig de krant gehaald en op de brievenbussen stond een aankondiging. "Notice" Last night a black bear has been seen walking the streets around 284th Court. Please keep you children inside after dark. Police and Wildlife rangers have been notified". Nu moet je weten dat 284th Court de volgende straat is na ons buurtje en dat deze bruine makker dus wel in de buurt rond snuffelde. Het wordt kouder en de bessen raken een beetje op dus overal komen de spinnen in het huis (op zoek naar de warmte) en de beren op zoek naar voedsel. De meiden moesten dus maar in de buurt blijven en ze bleven al niet buiten in het donker dus dat was al geregeld. Nu maar zien dat de beer weer terug naar de bossen gaat of dat ze hem vangen. Ze vangen hier beren met een berenval en donuts, jawel, het schijnt dat donuts het beste lokaas is voor het vangen van een beer. Zo zie je maar, in Nederland is het wildste wat je in en om je huis tegenkomt een muis, hier is dat toch iets anders.

The Bookclub

Sinds we hier wonen, ben ik er achter gekomen dat er talrijke clubjes zijn voor ons dames. Zo ook de bookclub. Toen wij hier nog maar net woonde een aantal weken, was ik al uitgenodigd door een buurvrouw om de bookclub te ontmoeten. Ik had het afgehouden, niet dat ik geen mensen wil ontmoeten maar omdat ik dan ook lezen moet. Dit lezen houdt in dat je een boek moet lezen wat je misschien wel helemaal niet leuk vind en mijn tweede punt was, IK moest het in het engels lezen. Dat was nog mijn grootste euvel. Maar goed, deze zomer werd ik dus weer aangesproken door meerdere buren, dus ik ben overstag gegaan. Met in mijn achterhoofd, mijn engels is inmiddels beter, laat ik het proberen voor 1 keer, ik kan er alleen maar beter van worden. Uit mijn zelf had ik nooit een engelstalig boek gepakt. Nu dan boek gekocht en begonnen. Het was een harde start, vermoeiend, met kleine beetjes van 2 bladzijde per keer, kwam ik uit eindelijk toch in het verhaal, ging het lezen mij makkelijker af en kon ik moeizaam 1 uur achterelkaar lezen. Vandaag was de avond van ontmoeting. Ik had mijn boek uit, dinsdag al, en met plezier gelezen. Mijn verwachting van vanavond was, het zal gewoon een vrouwen kletsavond worden, met eten en drinken. En daarbij misschien een paar minuten over het boek babbelen. Nu dan mijn inschatting was goed. Het was gezellig en het volgende boek moet ik spoedig aanschaffen voor de volgende maand, want ik doe weer mee.

Back online

Ja, ja, het is weer gelukt. Na het stormpje van meer dan 2 weken geleden. De problemen met stroom en telefoon, de perikelen van het bestellen van een nieuw modem, de wachttijd voor bezorging van UPS is het nu eindelijk weer gelukt om een modem aan onze DSL lijn te koppelen, werkend te krijgen en thuis weer internet te hebben. Dus voor diegene die ons gemist hebben en voornamelijk Jacqueline's levensader naar de rest van de wereld. WE ZIJN WEER ONLINE!

Kleine meisjes worden groot (deel 2)

Als ouders ben je trots maar ook bezorgd als de kleine dames allerlei dingen gaan doen waarvan jij denkt dat ze nog veeeeel te vroeg zijn, maar waarvan ze zelf zeggen dat ze dat allang al kunnen. Zo ook de reis naar school. In Nederland zou dat op een gegeven moment betekenen dat ze zelf, alleen, op de fiets naar school gaan. Hier komt daar de schoolbus bij om de hoek kijken. Dus vorige week, de 2e dag van de school was het dan zo ver. Bo ging helemaal alleen met de schoolbus. Papa had meer pijn in zijn buik dan zijn dochter, want die maakte er helemaal niets van en vond het allemaal prima. Heen wachten op de bus, als de rode lampen branden en de chauffeur zegt dat het kan oversteken en instappen. 's Middags bij de juiste bus gaan staan, instappen en zorgen dat als je onze straat en het baseball veld weer ziet dat je dan weer uitstapt. Helemaal top en zonder problemen verlopen. Weer een stapje dichter bij volwassenheid. Toch was het brengen van mama zo gek nog niet want de volgende dag wilde ze toch ook wel weer gebracht worden. Kleine meisjes die groot worden hebben ook zo hun eigenaardigheden.

Kleine meisjes worden groot (deel 1)

Vande week is er weer een tand bij Bo uit gegaan. Hij zat al weken los en als je er al naar wees spring ze een gat in de lucht en zei dat het pijn deed. Tot nu, maandagmorgen (Laborday hier dus een vrije dag) om 6:30 was mevrouw er klaar voor en of mama hem er nu maar even uit wilde halen. Welnu dat was niet zo makkelijk want wij sliepen nog en je wilt niet met je slaperige hoofd aan die tand gaan trekken. Een uurtje of 2 later toch weer geprobeerd en zonder een centje pijn de ondertand (voor) uit zijn lijden verlost. Trots als een pauw de tand direct in het nieuwe Tooth fairy doosje gedaan dat ze van de buurvrouw had gekregen. Die avond, alles klaar gezet voor de tooth fairy en de volgende morgen weer vroeg op, ook de eerste dag van school. Alleen toen ze in onze slaapkamer stond en sprak over school en de tand, keken de tanden feeen elkaar aan en bleek de dollar die in het doosje hoorde te zitten door niemand in het doosje gedaan te zijn. Dus Bo laten plassen en wassen en ondertussen de dollar zijn magische weg laten volgen naar het doosje, Bo had er nog niet ingekeken. Dus weer even helpen herinneren aan de Tooth Fairy en met doosje en dollar komt de dame terug. Kijkt even serieus naar papa en zegt, out of the blue; "Papa, heb jij die dollar in het doosje gedaan??" Tja, wat doe je dan? Ze was helemaal serieus, keek me met haar grote ogen aan en ik kon niet ander zeggen dan "ja". FOUT antwoord. Bo helemaal in tranen dat de tandenfee niet bestond en ze de nadelen van groter worden voor het eerst aan de lijven ondervond en erachter kwam dat iedereen haar voor de gek had gehouden. Compleet verontwaardigd ging ze naar haar spaarpot en haalde daar $5 uit. "En die krijg je ook terug, want die andere tanden waren dan ook niet van de tandenfee!" en gooide het geld voor mijn voeten....... Kleine meisjes worden groot en groeien gaat helaas met groeipijnen. Nu hebben Bo en papa en mama een geheimpje want Nova mag het niet weten. Dat is dan wel weer cool,om een geheimpje te hebben en bewijs te hebben dat je al groot bent. En dat geld... eind van de dag was dat weer netjes in haar spaarpot terug, ze vond dat ze het toch wel verdiend had die dollars. Wij ook !!!

Zet een kaars voor je raam vandaag

Sommige zullen we denken, wat rustig op de website, en ook al geen mail van iemand. Welnu ook wij zijn beinvloed door de grillen van de natuur. Zondagavond begon het licht te waaien in Duvall en werd het begin van een korte periode van bewolking en lichte regen aangekondigd. Niets aan de hand, zou je zeggen maar toch werd er een boom door de wind oomgegooid. Het zijn ook allemaal waaibomen want het waaide misschien windkracht 5-6 maar daar kunnen de bomen niet tegen alhier. Op zich niets aan de hand waren het niet dat in de US alle leidingen voor stroom, telefoon en kabel TV bovengrond lopen ipv onder de grond. Dus de onfortuinelijke boom viel ergens op want leidingen en prompt viel in huize Schaap en de gehele buurt de stroom uit. Dus Maglites en kaarsjes erbij en zo de dames gedouched (boiler op gas) en naar bed gebracht. Hele avond gezellig met kaarsen de avond doorgebracht en helaas de volgende ochtend nog niet gefixed. Eindelijk om 12:00 de volgende dag hadden we weer stroom, maar nog geen telefoon. Dat duurde tot dinsdag tot we daar ook weer aangesloten waren. Helaas is de ADSL Internet verbinding nog niet in de lucht en volgens de monteur die vandaag geweest is, zou ons modem doorgebrand zijn en is er nu dus een nieuw modem onderweg. We zitten dus zeker tot dinsdag zonder Internet. Maandag is het Labor day, een nationale feestdag, dus dan komt de koerier niet langs. Zo wordt je maar weer eens met je neus op de feiten gedrukt hoe afhankelijk je bent van stroom en hoe moderne communicatie middelen de afstand tussen Duvall en Nederland toch makkelijk overbruggen.