Tuesday, May 03, 2005

ER adventure

Gisteren was ik voor het eerst actief sportief bezig als voetballer. Als je uit europa komt dan leeft de perceptie dat je kunt voetballen, dus of ik mee wilde doen. Tuurlijk. Leek me leuk. Het gaat hier om indoorsoccer op een kunstgrasveld van 6 tegen 6 en met een boarding langs de rand van het veld. Was iets te laat aangekomen, dus snel opschieten en omkleden en aan de slag. Halverwege de eerste helft maak ik een beweging en verdraai op een ongeloofelijke manier mijn knie. Dus even uit het veld en wat ijs erop niets aan het handje. Tweede helft weer aan de slag en toen plotseling uit het niets terwijl ik naar voren rende om het doel van de tegenstanders te voorzien van een mooi doelpunt, viel ik voorover en knalde direct met mijn hoofd op de betonnenvloer alwaar het mooie kunstgras opligt. Vanaf toen weet ik het niet helemaal meer. Om een lang verhaal kort te maken, ik ben van het veld gegaan en heb 20 min nog langs de kant gezeten en scheen toch wel veel dezelfde vragen te stellen. (weet hier zelf niet helemaal meer van) en toen hebben de mannen (Ivo nog bedankt voor de goede zorgen) mij toch maar even naar de ER (Emergency Room) van het hospital gebracht om me te laten nakijken. In de ER aangekomen door de molen gegaan en uiteindelijk door de doktor gezien die toch wel vermoedde dat deze jongen een mooie hersenschudding had opgelopen. Hoofdpijn, misselijk, gedesorienteerd en geheugenverlies waren toch wel duidelijke symptomen. Dus om andere zaken uit te sluiten maar even door de CATscan en een mooie doorsnee foto van mijn hoofd gemaakt. Niets aan het handje dus we konden naar huis. Vannacht goed geslapen alleen mijn knie, waar ik in het ziekenhuis eigenlijk geen last van had, is zeer pijnelijk en ik kan er niet op staan. Dus morgen (woensdag) toch maar even naar de doktor en naar de knie laten kijken. Wellicht toch iets met mijn kniebanden gebeurd. Vandaag dus maar even rustig aangedaan en in bed gebleven. Rust is en blijft de juiste remedy voor een hersenschudding en zolang ik die rust kan houden en van de goede zorgen van Jacq, Bo en Nova (de meiden zijn echt net kleine Florence Nightingales) krijg dan zal dat wel goed komen. Nu weer even zorgen dat ik weer kan lopen........ Voetbal zit er voorlopig even niet meer in vrees ik. O ja, tuurlijk wel het mooiste doelpunt van de wedstrijd gescoord in de tweede helft. met links !! in volle vaart diagonaal in de verre hoek. Ik wacht op het telefoontje van de KNVB.

1 comment:

Anonymous said...

Gelukkig dat je DAT mooie doelpunt NOG WEL weet.....anders zou het hele "drama" nog treuriger zijn....je moet, op jouw leeftijd,toch ietsie rustiger aandoen....je bent nu eenmaal GEEN 18 meer PAPPA!!!!XXX W