Een bikkel

Na de controle bij de nieuwe tandarts enige weken had de beste man een lijstje opgesteld van zaken die gedaan moesten worden, een schoonmaak door de mondhygieniste, een vervanging van een vulling en een klein plekje op mijn voortand wegwerken. Geen mooier moment daarvoor dan tijdjes je vakantie. Dus eerst een uurtje onderhanden genomen door de lieftallige mondhygieniste die met de verschillende type haakjes al mijn tanden alle aandacht gaf. Maar je ligt comfortable in de stoel, met een zonnenbril op tegen het "felle" licht en als je wilt kun je elke muziek op de koptelefoon krijgen die je maar wenst, dus een kniesoor die let op enige vorm van pijn. Daarna naar de tandarts voor de vullingen. Nu hebben amerikanen per definitie lage pijn grens, de meeste bevallingen naar ik begrijp worden ook gedaan met een ruggeprik om de pijn van het bevallen enigszings weg te werken en zo ook bij de tandarts. Gaatje vullen betekend direct verdoven. Nu is er veel gevuld in mijn mond en dat alles zonder enige vorm van verdoving en ik was ook niet echt klaar om daar nu mee te beginnen. "So you don't want any anesthetic? Are you sure?" werd mij met grote ogen gevraagd door de assistente. Nee, liever niet, of de tandarts moet zo slecht zijn in het boren dat het nodig is, gaf ik als antwoord. Nee, nee, het is een excellent dentist en is "highly skilled". Dus aan de slag dan maar. Welnu, zoals verwacht, geen centje pijn. Uiteraard wel gevoeld, maar niet tegen het plafond gezeten van de pijn. Dus bij een eventuele volgende doen we het weer als een echte bikkel, en kijken de assistent en de tandarts weer naar me met zo een blik van. "idiote hollander".