The Hairdresser

Sinds mijn verblijf hier in de states, heb ik angst. Grote angst om naar de kapper tegaan. Gelukkig was mijn haar al iets langer dus ik kon het uitstellen, uitstellen.... Inmiddels ben ik in die 7 maanden verblijf hier wel aan de hobby geslagen wat het kleuren aan gaat. Dit gaat goed. Maar nog steeds niet naar de kapper geweest. Dit komt ook mede door de verhalen van andere nederlandse vrouwen die de (negative) ervaring hebben van verschillende kappers hier. Maar goed. Op aanraden van een andere nederlandse vrouw, had zij na lang zoeken wel een kapper naar tevredenheid. Ik moest er toch maar aan geloven. Want inmiddels was er geen model meer in, en als je toch een feestje geeft, aankomend weekend moet de gastvrouw toch wel een beetje goed voor de dag komen. Vandaag moest ik er dus aan geloven. Ik had een afspraak gemaakt bij desbetreffende persoon. Want er werken er nog ...tig. Ik meldde mij, werd door iemand anders naar een kleedhokje gebracht????? Een hangertje met dit bleek later een opgevouwde soort kimono, werd keurig opgehangen en het gordijn ging dicht. Stja daar zit je dan... En nu? Wachten tot wat er komen gaat, dacht ik. Tot ik na denk 10 min mijn gordijntje voorzichtig open schoof om tekijken wat er ging gebeuren. Tot mijn verbazing, zag iemand mij bij toeval, vroeg ik Jacqueline was. Yes. Oh.... June, the hairdresser wacht op je. Tsja, wat bleek ik had mijn kimono aan moeten trekken over mijn t-shirt,en in de stoeltjes die achter het muurtje van de paskamer staan moeten gaan zitten. Ja ik kan natuurlijk ook niet alles weten. Ben ook maar een Europeaan. Dus na vele excuses van hun kant. Werd ik meegenomen door June, die mij naar tevredenheid heeft geknipt. Dus voor de volgende keer weet ik wat me tegebeuren staat. Ja mijn kapper in nederland had ook geen pashokje!