Voor diegene die wel eens in Seattle geweest zijn is de aanblik van een grote witte berg aan de horizon geen onbekende. De hele west kant van de staat Washington valt in de schaduw van Mount Rainier, een slapende vulkaan van bijna 5000 meter hoog. Als je met mooi weer vanuit Seatac airport vertrekt dan stijg je op langs dit grote brok steen en besef je dat hij in eerste instantie hoger is dan jij in je vliegtuig. Dat moesten we dus van dicht bij gaan bekijken. Na een ritje van 2,5 uur door de bossen, zoveel bos gezien dat ik wel kan begrijpen dan hout hier de voornaamste bron van bouwmateriaal is, kwamen we aan in Mount Rainier park. Toen zat het er nog niet op. We wilden zo dicht mogelijk naar de berg toe en reden dus naar Sunrise, de hoogste plek waar je met de auto kunt komen en een plek die maar van July tot eind Sept open is omdat er anders al sneeuw ligt. Daar heb je een adembenemend uitzicht over de berg en de gletsers die er vanaf komen. Het water van de gletser kun je volgen als rivieren in de dalen en die uiteindelijk in verschillende meren uitkomen. Vandaar een hike (wandeling) gedaan van zo'n 4 km naar "Shadow Lake" dwars door de bossen en de "Alpenweides" vol met bloemen en een continue uitzicht op Mount Rainier. Wel werden we op de berg opgevreten door de insecten die constant aan je oor proberen te knabbelen, of tenminste zo lijkt het. Bo en Nova hielden het prima vol en hebben de hele wandeling op eigen kracht afgelegd. Helemaal top dagje en dat op 3 uur rijden.
1 comment:
Zoals gepland, een avontuur met een vakantie tintje...!
Post a Comment