Wier Neerlands bloed door d'aderen stroomt

Als nederlander in den vreemde zijn bepaalde zaken plotseling belangrijk, om wat voor reden dan ook. Zo ook voor kleine meisjes van 6 jaar. Afgelopen week, na een brief ontvangen te hebben van Laura haar beste vriendin in Nederland, kwam Bo met de opmerking dat Nederlands leren lezen en schrijven toch wel erg cool zou zijn (en handig). Toeval was dat dit weekend de Oranjeschool hier in Seattle weer van start ging. Dus wij 1 en 1 bij elkaar opgeteld en Bo gevraagd of ze het leuk zou vinden daar dan heen te gaan en Nederlands te leren lezen en schrijven. Ze sprong een gat in de lucht en wilde direct aan de slag. Vrijdagavond stond ze weer te springen: "I'm so excited , I'm so excited" omdat ze nog maar 1 nachtje hoefde te slapen. Vandaag zaterdag was het dan zo ver en papa en Bo gingen om half 9 's morgens op weg naar Seattle, naar de West Mercer Island Elementary school voor de eerste ochtend Oranje school. Nu hadden we er al veel overgehoord van de voorzitster van de Oranje school woont bij ons in Duvall en is ook de sport maat van Jacqueline op woensdagochtend. Met allerlei nederlandse kindjes, waaronder ook een aantal Microsoft kids, heeft Bo zich prima vermaakt. Geknutseld, eerste woordjes gelezen en gewoon ook nieuwe nederlandse kinderen leren kennen. Dus we weten waar we de komende 9 maanden, elke zaterdagochtend zullen zijn... maar gelukkig voor papa hebben ze een wireless netwerk in de school en kan er altijd wat e-mail gedaan worden om de tijd tot 12:30 (wanneer de school klaar is) door te brengen en voor mama is de shopping-mall dichtbij als tijdsverdrijf. Oranje boven, Oranje boven....