Eindelijke, de meiden in hun armen

Vandaag was dan de dag. Om 11:55 landen de NW 33 uit Amsterdam met aan boord Opa en Oma. Een prima dag hier in Seattle want er was zon, geen regen en een redelijke temperatuur dus bij het aanvliegen van Seatac airport hadden ze vanuit de lucht al een beetje kunnen zien hoe de wereld er hier uit ziet. We moesten nog zeker een uur wachten voordat ze aankwamen bij de koffers. In het vliegtuig ware twee mensen onwel geworden die eerst met de ambulance broeders uit het vliegtuig werden gehaald en toen mocht de rest pas. Dan nog de immigratie dienst, de douane en je koffer. Maar toen ze er eindelijk waren was het weer ouderwets knuffelen en was het toch wel duidelijk dat we elkaar een tijdje niet gezien hebben. Snel alles ingeladen (gelukkig paste alles in één auto) en op weg naar Duvall. Ze verblijven in de logeersuite (speelkamer) en na een lichte lunch en diner werd het voor O&O toch echt tijd om naar bed te gaan. Opa ging om 8:00 met de kids, Oma hield het wat langer vol.