Een meisjes droom

Als kind droomde ik hier van, paardrijlessen. En welk meisje niet? Deze dromen gaan van generatie op generatie. Zo ook in ons gezin. Bo heeft het al een half jaar over paarden. Dit kwam mede doordat ze bij vriendinnetjes met paarden, ook wel eens mocht rijden. Helemaal tegek natuurlijk, maar het verlangen van de droom wordt aangewakkerd. Bij het kopen van een kerstboom bij een boer, was het toeval dat deze ook paardrijlessen geeft. Bo helemaal in de wolken dat wij als ouders hier in toestemde. Maar dan wel starten in 2006. Na het bezoek in Nederland begon de spanning testijgen bij het naderen van haar eerste les. Vanmiddag was het zover. Gelukkig was het droog. Het regent hier namelijk al 2 weken. Na instructie hoe met een pony om tegaan, niet er achterom lopen, laten voelen dat je naast het paard staat etc. een aantal rondjes in de bak, uiteraard buiten. Want een binnenbak hebben ze niet. Ging ze het erf af en de trail op.Stapvoets alles leren: stoppen, starten en sturen. Na de les een overgelukkig kind dat graag nog even meehielp met het borstelen van het paard, kammen van de manen en de hoeven wilde ze ook nog wel even doen. Wat Bo aan gaat had ze al verteld dat ze een wens had, deze wens was nu uitgekomen. Jacqueline