Provo, Utah

Sinds Dindsdag verblijven wij op een camping in Provo. Nou ja camping, zou Milo zeggen...eerder een trailerpark/zigeunerkamp. Hmmm tja, ik heb het geregeld, kan niet anders beamen dat hij gelijk heeft. Maar goed dat terzijde, de toiletten en douches zijn schoon, we kunnen slapen, wellis waar met wat lawaai van een train midden in de nacht. Who cares :-) we hebben vakantie. We zitten midden in de staat van de Mormonen. Met de bijhorende regels, in de meeste restaurants wordt geen alcohol geschonken, want dit volk drinkt immers geen alcohol, koffie en thee. De Starbucks is hier niet op iedere hoek van de straat tevinden zoals elders in de USA. Wel op bijna iedere hoek een kerk van de Mormonen met 1 en hetzelfde torentje. Na aankomst het strandje bij Utah lake opgezocht en lekker gezwommen. Gisteren hebben een Bayliner gehuurd met een band erachter voor wat fun, voor iedereen. Het was een heldere dag, weinig wind en weinig golven. Na een nachtje met wat onweer was het weer omgeslagen tot wat wind, zeg maar storm. Vanmorgen stond op de planning om naar Salt Lake City terijden en onze ontdekkingen van de Mormonen op tedoen. Het bezichtigen van de grootste Mormonen kerk en omliggende bijhorende gebouwen. Foto van de kerk volgt nog. We hebben de tour met uitleg gehad, maar mochten de grote kerk niet in. De oppervlakte, voorzieningen, en informatie die je krijgt toegespeeld met de allernieuwste technologie, spreekt voor zich dat er enorm veel geld in omloop is. De vrijwilligers lopen overal en je wordt van alle kanten bijna op je nek gezeten, vriendelijk. Buiten om de grote kerk heen, waren opvallend veel bruidsparen om te trouwen, met de familie's. Je struikelde letterlijk over de bruidjes en bruidegommen. Het moment voor Bo en Nova die het allemaal geweldig vonden. Hoe meer hoe beter. Na een poos was het welletjes, op het centrum in en lunchen, dit bij een echt Duits restaurant met bijbehorende winkeltje. Lachen wel, Milo kon de dubbel zoute drop er niet laten liggen. Die zal huis wel niet redden ben ik bang voor. Na de lunch was het plan om naar Salt Lake terijden. Inmiddels was er een heuse zandstorm op komen zetten, waardoor alles in de verte in meer zichtbaar was. We hebben het meer gezien, door de enorme wind was het niet leuk om over het strand naar het water telopen. Het zand deed immers pijn aan je benen en je moest je gezicht bedekken. Een trip waar we ons anders bij hadden voor gesteld, we dachten daar immers aftekoelen en nog wat water pret tekunnen hebben in het hele zoute water. Maar met deze wind viel dat allemaal niet meer tedoen. Morgen vertrekken we naar Moab, zo'n 196 Mile rijden. Op naar een nieuwe camping, een echte :-)