Dubbele verjaardag, dubbel gevoel

Het einde van mijn eerste 33 uur durende verjaardag is in zicht. Op zich is het een vreemd idee dat je een langere verjaardag hebt dan de gewone 24 uur. Vandaag was ook een beetje vreemde dag en een dag met dubbele gevoelens. Verjaardagen bij ons zijn gebeurtenissen waarbij de hele familie bij elkaar komt en waarbij je zeker weet dat je iedereen ziet. Ouders , broer, zwagers en andere familieleden, vrienden en buren. Ik ben een echte verjaardagman. Een verjaardag niet gevierd is een dag niet gefeest. Zoals hier beneden te lezen is ben ik vandaag verrast door de meiden en ook door de kaarten en telefoontjes die ik vandaag en dit weekend heb gekregen. Op het werk ging het wat minder, niemand die weet dat je jarig bent, en ik ben nu ook niet de persoon om het van de daken te schreeuwen. Geen idee of je trakteert bij een amerikaans bedrijf als je jarig bent, dus heb dat ook nog even in het midden gelaten en tegen 16:00 had ik het helemaal gehad en ging ik met een humeur van een zuurpruim terug naar huis. De suprise-party van de meiden was midden in de roos, en ik hield het niet droog meer. Op dit soort momenten komen ook de nadelen van een avontuur aan de andere kant van de wereld naar boven en die zijn niet altijd even leuk. Je familie en vrienden zijn 10.000km verder en hoewel de telefoon en internet veel van de afstand overbruggen blijft het een toch net niet gevoel op zo een moment. Om met de woorden van Cruyff te spreken: "elk nadeel heb zijn voordeel", welnu dat is anderom ook zo en ik ben vandaag met mijn kop hard tegen een van de nadelen aangebotst. Morgen weer een mooie dag en een nieuw avontuur, want ook dat is onderdeel van een avontuurlijk leven, elke dag is weer anders, elke dag een frisse start.

Feestje

Het eerste familie feestje in huize Schaap, voor outsiders doen we niets, maar als gezin kun je dit niet voorbij laten gaan. Dus Milo werd vanmorgen wakker gezongen door het dameskoor, kado's op bed met alle toegezonden kaarten (deze hadden wij, de dames onderschept) Vanmiddag met Bo en Nova uit school vandaan naar de Safeway en iets lekkers gekocht, donuts met hagelslag erover en er mochten ballonnen, servetten, bekertjes en brdjes gekocht worden. We gingen een feestje vieren als papa thuis kwam. Ballonnen blazen, stoel versieren, tafel dekken en we waren net optijd klaar voor Milo thuis kwam. Daarna uiteten bij xtapa de mexicaan in het dorp. Onze wijze Bo maakte met haar engels de ober wel even duidelijk dat haar papa jarig was. Milo was trots op haar, maar of hij ook blij was met dit bericht moest nog blijken. Na het eten kwamen alle obers aan tafel zingen (happy birthday) hoed op, foto en een klein toetje met kaars. Bo en Nova vonden het in iedergeval geweldig. Good job Bo!!!! Gr Jacqueline

Voor het eerst meer dan 33 uur jarig

Op dit moment, 20:18 op 27 Feb, is het in Nederland 5:18 op 28 Feb en dat betekent dat ik JARIG ben!!. Vanaf vanmiddag 15:00 ben ik officeel jarig want ik ben in NL geboren dus verjaar ik ook in NL tijd. We nemen er vanavond al een borrel op en morgenochtend wordt ik wakker gemaakt door de meiden met gezang en kado's. Looking forward to it. En de verjaardag eindigd pas op 00:00 op 1 Maart 2005. Dus ik heb nog 29 uur te gaan. Feest je mee???

And the Oscar goes to....

We zitten op dit moment life naar de Oscars te kijken. Op zich is het wel een grappig idee dat iets waar je vroeger altijd "de volgende dag" naar kon kijken, bijv de Oscars, de Indy 500, de World Series, dat je dat nu live kan volgen op 1 van de 125 TV kanalen die we hebben. Op dit moment heeft net Hilary Swanck de Oscar gekregen voor beste actrice... we kijken weer verder, maar eigenlijk weet ik de uitslag al. And the Oscar goes to.... Jacqueline voor ongelooflijke ondersteuning en geloof in dit avontuur en om zo gek te zijn om met me mee te gaan.

Het is/lijkt lente!!

De natuur is ook van slag hier in Duvall. Alle bollen tulippen, narcissen noem het maar op komen al door en staan compleet in bloei. De knoppen komen aan de bomen en bij sommige zie je de kleurrijke bloesem al weer groeien. Aan de andere kant zie je het water in de rivier steeds lager worden en werd er gisteren op het nieuws al gesproken over een officiele droogte periode en dat de gouverneur van de staat Washington er over denkt om een officiele noodtoestand mbt de droogte af te kondigen en al te denken aan besparende maatregelen. Iedereen die je spreekt heeft het over het mooie weer, maar ook over de komende zomer en het te kort aan sneeuw waardoor er water tekort kan ontstaan. We zullen zien, nu gaan we nog even genieten

De genoegens van een veranda

Naast de woonkamers, slaapkamers en badkamers heeft dit huis nog een uniek onderdeel en dat is de veranda. Als je dat ziet bij die oude amerikaanse maar ook engelse huizen dan denk je aan rieten-stoelen, een schommelstoel en bejaarde dames en heren die hun cup of tea krijgen. Welnu het weer is ook hier nog steeds bijna zomers en de lente is al volop aan de gang. We hebben de eerste bollen al boven de grond. Zoals je op ons foto album kunt zien zijn we dit weekend met de veranda aan de gang geweest. (Het was hier vandaag windstil en 15 - 17 graden). Vanochtend zaten we nog op twee oude verf-emmers te genieten van de ochtend zon, vanmiddag hebben we gezorgd dat we in de toekomst echt van de veranda kunnen genieten. Twee rieten stoelen en een tafeltje. Wat we gelijk merken van een veranda is dat het een heel sociaal effect heeft. Jacqueline zit als de koningin van Duvall op haar stoeltje en iedereen die voorbij komt zwaait en Jacq zwaait terug alsof ze Beatrix zelf is. Ook contact met de directe buren gaat vanzelf met een veranda. Je gaat zitten en binnen no-time heb je de buren bij je staan voor een praatje en beginnen de kids met de kinderen van de overburen te spelen. 's Middags toen we terug kwamen van het bos (is 10 min rijden en je komt in een oase van rust en heel veel bomen) en we weer even op de veranda zaten, kwam een buurjongen met zelfgemaakt koekjes, nog warm, en bood ons een schaaltje aan. Koekjes bakken is een nationale sport hier, zeker voor huisvrouwen, dus ik heb Jacq al gevraagd wanneer de oven hier opgestookt gaat worden..... wie hier langs komt wordt proefkonijn.......

Drop me off

Vandaag na 6 weken school, in Amerika, een taal die onze dochter Bo niet machtig was, is het tij gekeerd. Deze week is ze voor het eerst bij een vriendinnetje gaan spelen. Ik heb er daar afzet na schooltijd en 1.5 uur later weer opgehaald. Dit meisje Cara genaamd had dit al een tijdje in het hoofd en onze Bo kwam nu uit school met het bericht dat ze bij Cara wilden speelden en of ik ff een afspraak met haar moeder wilde maken. Oke dan....... Ze vonden het beide geweldig, en er zullen vaker afspraken gemaakt worden. Het sociale leven van onze dochter wordt langzaam weer opgepakt. Tot de dag van gister moest ik nog mee het schoolplein op tot de bel ging, en dan nog mee naar binnen, daarna ging ze de klas binnen maar met moeite en kon ik met Nova de school weer verlaten. Maar vandaag.... zomaar uit het niets, zei ze, zet me maar af bij die drop off plaats dan blijf jij zitten en doen ze de deur voor me open en ga ik alleen naar het schoolplein. En rij jij weer weg, (net als alle anderen) Ik vroeg nog of ze het zeker wist dat ze dat wilde. Ja was het antwoord. Oke....... weer een mijlpaal voor onze meid. Daar ging ze, met backpack op zwaaiend en lopen naar de speelplaats waar alle kinderen zijn voor de bel gaat.... Wat zijn we trots op haar!!!!!

Mooi weer is leuk maar.....

Een van de argumenten die ik gebruikt hebt om Jacqueline (en mijzelf) te overtuigen dit avontuur aan te gaan is de enorme natuur in de omgeving van Seattle en ook de eenvoud waarmee we kunnen gaan skieen omdat de pistes ongeveer 45 min rijden van ons huis zijn. Hoe kon ik het weten dat dit jaar 2004/2005 de slechtste winter tot nu toe is en dat er van skieen voorlopig echt niets gaat komen omdat de pistes dicht zijn en dat de dichtstbijzijnde pistes die wel open zijn in Canada liggen en zo een 4 -6 uur rijden zijn. Je hoort hier niet anders dan klagen over het slecht ski-seizoen en dat de pistes dicht zijn. Deze week is het midwinter holiday en veel mensen willen dan gaan skieen maar helaas, men kan beter de zwembroek inpakken. Bijv vandaag heb ik buiten mijn lunch gegeten, in het zonnetje met opgestroopte mouwen.
Ik kijk dan ook met knarsende tanden en ingehouden jaloezie naar de plaatjes die ik zie uit Oostenrijk en andere alpenlanden, waar de sneeuw volop aanwezig is, de Gluwijn rijkelijk vloeit en iedereen op de lange latten staat. Waarom heb ik ooit geklaagd dat skieen 11 uur rijden is.... als het 45 min rijden is dan is er helemaal niets. We blijven hopen op een "na"winter met sneeuw en de kans om toch dit jaar 1 keer op de latten te kunnen staan.

Update over de spullen

We hebben eindelijk een update gekregen van de container met onze spullen. De boot is aangekomen in Oakland in California (bij San Francisco) en de container staat daar nu te wachten om in te klaren bij de douane. Dat kan 3 tot 10 dagen duren en dan gaat hij op de trein naar Seattle. Helaas moet hij eventueel in Seattle nog een keer door de douane (vraag me niet waarom) en dan wordt de afspraak gemaakt om alles bij ons af te leveren. Dus ergens begin Maart zullen we onze spullen eindelijk hebben en wordt het huurhuis eindelijk ons huis.

Trouwauto for sale

Nu we opweg zijn naar onze tweede mijlpaal in ons huwelijk (10 jaar) blijkt dat sommige van de herinneringen onder onze neusen beginnen te verdwijnen. Tot onze schrik staat de rode BWW 2000 (Red the color of love and BMW forever) te koop. De trouwauto die ons op die mooie 24 April de hele dag heeft vervoerd en die daarna we regelmatig konden bewonderen wanneer hij door de buurman met liefde werd vertroeteld. Op die momenten ons de kans gaf weer even terug te gaan naar die mooie dag. Nu is er gelukkig geen connectie tussen deze verkoop en de staat van ons huwelijk, maar pijn doet het toch. Kan ie niet in een container naar de US, we hebben garages genoeg hier in Duvall!!

Een nieuw karretje voor Jacq

We hebben het wagenpark compleet. Deze week moesten we de huurauto inleveren en was het dus zaak dat we voor Jacq een nieuwe Cinquecento kopen. Ze was altijd blij met die rugzak dus we gingen weer op zoek naar een Amerikaanse backpack. Hij is iets groter uitgevallen. Echt een top karretje, een Mercury Mountaineer V8 Premium met AWD en een trekhaak !!! Ja, ja de sleurhut kan erachter. Loopt als een naaimachine en slurpt lekker de $ 1,25 per Gallon (3,7 liter) op alsof het limonade is. Als we terug gaan nemen we hem gewoon mee, na 2 dagen willen we al niet anders meer. Kijk voor meer foto's op ons fotoalbum op MSN. Nu is de keiharde strijd losgebarsten is huize Schaap wie met met Mercury en wie met de Ford gaat rijden. De Ford is van 98 en is een 4 wheel drive met een ruw randje, de Mercury is van 2002 en een limousine op hoge banden en veren. Vrees dat Jacq gaat winnen en de Mercury neemt. Ja het is ook een eind rijden naar school en de supermarkt....... daar heb je goede stoelen voor nodig.(ik had ook nooit moeten beloven dat zij de nieuwe auto kreeg, dom, dom, dom).

Exploring the area

Dit weekend was het weer helemaal top. De afgelopen dagen was het al strak blauw en lente-achtig warm, maar meestal kwam er in het weekend wat regen, welnu dit weekend niet. Zowel zaterdag als zondag was de hele hemel zonder wolken en kon de zon zijn vroege werk doen. Zodanig dat de bollen al denken dat het lente is en de eerste krokussen en tulpen al aan het doorkomen zijn. Omdat je toch iets van de omgeving moet leren kennen als je hier bent. (duurde bij mij zeker 5 jaar om de Zaanse Schans te bezoeken toen we nog in Zaandam woonden) zijn we een toertje gaan maken. We zijn heen via de brug naar Whidbey Island gereden en daar een rondje gedaan en dan met de pont weer terug naar de omgeving van Seattle. Wat een fantastische omgeving. Dit zijn heel veel eilanden en baaien van de Pacific Ocean waarbij de bomen tot aan het strand reiken. Als dan de zon laag staat en de hemel blauw is dan is het toch een mooi leven. Kijk op ons foto-album voor de mooiste plaatjes. Wie ook deze kant op komt moet zeker ook even die kant op gaan. Het is maar 1,5 uur rijden maar ultiem genieten van de natuur, de rust en de zee. Van de zomer zal het denk ik wel drukker zijn dan nu op 20 Feb.
Weer een bevestiging gevonden dat we het hier wel naar ons zin gaan hebben de komende jaren.

Shall I call 911 ?

Nou.....breng me liever ff naar huis, Ik ben vanmorgen maar eens gaan sporten, lekker weertje vrieskou maar zonnetje, perfecte dag om tebeginnen met hardlopen. Dacht ik..... Ik had inmiddels 6 weken niet gelopen maar rustig beginnen kon geen kwaad. Het is toch wel heuvelachtig hier, anders dan het vlakke Nederland, het was 8.30 uur ochtend....misschien ook geen perfecte tijd voor mij, ik sport altijd sávonds. Dit viel tegen, letterlijk ,de straat uit Big Rock road op rechtsaf de volgende neighbourhood in rk was bekaf, dacht even rustig aan dan kom ik weer op bij en ga ik weer rustig terug naar huis. Dacht ik.... Ik werd niet lekker, zwart voor mijn ogen en dacht dit gaat niet goed. De eerste auto maar laten stoppen toen ik de chauffeur sprak was het eerste wat ze me vroeg.. Shall I call 911? Nou no thanks, bring me home please, next neighbourhood. Voor Milo even schrikken dat ik thuis gebracht werd maar ik kwam gelukkig snel weer op orde. Ik denk dat ik volgende keer maar ga sporten bij wat warmer weer en s'middags want mijn conditie is toch wel erg snel gezakt.

Q is niet meer

Een triest verhaal. Martin Perels (rechts op de foto) was destijds Quant in de bekende jeugdserie Q en Q. Op 44-jarige leeftijd is hij aan de gevolgen van een hersentumor overleden. De KRO maakte twee series van Q&Q in 1974 en in 1976.
Mmmmm. 1974 en 1976 dat is meer dan 30 jaar geleden en ik kan mij de serie nog herinneren!!! Dat geeft wel een gevoel van ouderdom. Klopt ook wel als je maandag over een week 37 wordt.

Regen, hoezo regen in Seattle

Seattle staat bekend als de natste stad van de Verenigde Staten met jaarlijks 156 regen dagen. (Een dag waarop ergens tijdens de dag regen valt). Nu sinds wij er zijn hebben we qua weer wel al alles gehad, regen, sneeuw, ijs, maar de laatste 2 weken vooral zon. Heel veel zon, met 's nachts temp rond of onder het vriespunt, (in ons boerendorp zelfs lager tot -6 graden) en overdag warm lente weer. Kan al 2 weken zonder jas van meeting naar meeting rennen en tijdens lunch van de zon genieten. Groot nadeel van dit prachtige weer is dat er zeer weinig sneeuw ligt in de bergen en dat veel ski-gebieden in de buurt gesloten zijn. Dus als we willen skieen moeten we even naar de Canadeese buren. Ook niet verkeerd overigens. Maar ik zal niet te vroeg juichen want de winter en lente duurt nog lang en zo als een oud hollands spreekwoord zegt: "Maart roert zijn staart". Misschien kennen ze dat in Duvall ook wel....

30 april, USA-style

Elke derde maandag in Feb vieren de amerikanen President's Day. Dat gaan we deze komende week voor het eerst meemaken. Iets zegt mij dit niet te vergelijken gaat zijn met de feest en zuip partijen die wij hebben als we de verjaardag van Beatrix en Juul vieren op 30 April in Amsterdam. Toch is het wel hetzelfde. De oorsprong van deze dat is de verjaardag van George Washington (22 Feb) de eerste President van de US. Alle ambtenaren zijn vrij en ook de scholen zijn voor 1 of meerdere dagen dicht. Dus Bo en Nova kunnen maandag op hun kleedje in de voortuin de "vrijmarkt" gaan vieren. Of zou dat toch een beetje raar zijn?
Ik kijk al uit naar 30 april, veel oranje, de vlag uit aan het huis, Heineken en oranjebitter en onze eigen versie van Koninginne Nach.. met veel Nederlandstalige muziek......

Met Photodraw kun je een hoop doen

We zijn nu bijna 6 weken weg en met alles wat we hier al gedaan hebben en meegemaakt hebben lijkt het al weer eeuwen geleden. Vandaag stuurde Gerard, (Jacq's broer) nog wat foto's na van ons afscheid op Schiphol. Erg leuke foto's en het gaf wel weer even hetzelfde gevoel wat ik had toen ik daar op 6 Jan door de douane ging en we met ons gezin het avontuur gingen starten. Kijk op http://groups.msn.com/schaapjesgousa/reiseneerstefotos.msnw?Page=1 voor de andere foto's en hoe wij toch met gelukkige gezichten naar het vliegtuig gingen. Er zat geen foto tussen van vieren die de familie uitzwaait, geen probleem met de computer kan alles dus ook een mooie afscheidfoto in elkaar zetten..........

Happy Valentine

Uiteraard is bij iedereen in Nederland Valentijnsdag al helemaal voorbij maar wij zitten er nog midden in. Valentine day hier heeft hetzelfde niveau van commercie als Moederdag in Nederland. Het is echt idioot op welke manier iedereen aangespoord wordt om toch vooral een kado te kopen voor zijn/haar geliefde. Vandaag waren de bloemen niet aan te slepen en bij de receptie van mijn gebouw stonden verschillende bossen (groot en klein) te wachten op hun valentine die ergens hier in dit gebouw werkt. Op onze afdeling hadden we vandaag valentine-gebak en mensen gingen ook eerder naar huis. En wordt al vanaf kleins af aan bijgebracht dat dit zo hoort. Nova had vorige week een valentine-party op school en Bo vandaag. Voor alle klasgenoten een kaart hebben (speciale kleine kaartjes die je in de winkel kant en klaar kunt kopen), iets van fruit of drinken om uit te delen (to share) die dag en uiteraard is er de afgelopen dagen al redelijk wat geknutseld met hartjes etc etc wat vandaag mee nar huis mag.
Waar is de tijd gebleven dat je met weinig middelen en veel woorden de liefde verklaarde aan je oogappel en dat de waardering kwam uit de creativiteit en niet uit je credit card.....

Welkom Teun

Schaap en Gallas in Kampen hebben de familie uitgebreid met een nieuwe aanwinst. Teun een jonge Labrador met een leuke snuit en lieve bruine ogen. De dames hier zouden graag met hem gaan spelen en deze aanwinst heeft ze ook op een idee gebracht. Nu, dat zal niet snel gebeuren maar het zit wel in hun hoofd. Zoals al eerder genoemd, ze doen nu ballet en dat zal een uitdaging worden waar ze al hun energie in kwijt kunnen. Ze hebben nu beide een mooi roze balletpak gekregen met een bijpassend rokje dus ze zijn er helemaal klaar voor. Ze hebben er helemaal zin in en elke keer als ze terugkomen zijn ze helemaal happy. Ze vragen nu of de radio op klassieke muziek kan, doen hun ballet spullen aan en dansen de hele middag in hun speelkamer op pianomuziek van eender welke componist. Nooit verkeerd voor hun muzikale opvoeding.

Vroem. Vroem.....

Ja, de eerste is binnen. Om toch op een redelijke manier naar je werk te komen uit het landelijke Duvall was de aanschaf van een karretje noodzakelijk. Vrijdag heb ik hem opgehaald bij de Microsoft collega waar ik hem van gekocht heb. Auto's zijn vreemde dingen hier. Het land is er helemaal voor gemaakt en zeker ook voor de auto's van dit formaat. Parkeren is in veel gevallen gratis en overal is plek. Natuurlijk is echt een echte mannen auto. All Wheel drive, een hele dikke V8 (als je gas geeft hoor de de motor grommen en de tank slurpen) met dikke all weather banden en treeplanken die nodig zijn om er ook in te kunnen komen. De meiden hebben die ook nodig om er nog een beetje in te komen. Auto kopen, zelfs van een particulier geeft soms ook wat verrassingen. Natuurlijk koop je zoals het is en weet je dat je daar dan ook de prijs op afstemt. Dus ik een mooie prijs met de man gemaakt en we gaan vrijdag tijdens lunch even de zaken regelen. Eerst langs de bank om een check op te halen en daarna naar "Bureau of Car licenses" om de zogenaamde "titel" over te schrijven op mijn naam. Op de gegeven moment vraagt de dame daar; "voor hoeveel verkoopt u de auto?" We noemen de prijs en enkele momenten later zegt ze: "nu alles ik geregeld, dus voor u is het $ 670,-".......eeehhhh.... hoezo, waarom dan..... heb ik iets gemist gaat erin mijn hoofd. Toen kwam het konijntje uit de hoed, je betaald hier BTW op prive verkochte auto's !!!! Dus ze wilde naast de kosten van het kenteken ($40) gewoon de BTW vangen. Diefstal riep ik.... Het frusterende van dit soort dingen is dat dit verschilt per staat en dat je in Oregon (de staat zuidelijk van Washington) bijv dat weer niet betaald. Had ik dat van te voren geweten... het is zo fraudegevoelig als het maar kan want de koper en verkoper kunnen elk bedrag noemen... dan had ik de prijs wel even met $ 1000,- verlaagd om de belasting te verlagen. Ach weer wat geleerd.

Ballet

Dit wordt een vrouwelijk stukje....Ballet!!!!!! Op naar de plaatselijke balletschool van ons dorp Duvall. Jawel wij hebben er één. Onze meiden zitten op een roze wolk, ze mogen op ballet. Erg leuk, gistermiddag had Bo haar eerste ballet les, ze was helemaal in haar sas en vond het geweldig, samen dansen met andere meisjes op 'balletmuziek" en voor dansen hoef je de taal niet tespreken. Vandaag was het Nova haar beurt en ook dit is een meisje wat van dansen, muziek en andere kinderen houd. Aankomend weekend krijgt vader Milo het nog zwaar want er moeten natuurlijk ook 2 echte roze balletpakjes gekocht worden.

Medisch commercieel

Commercie en gezondheid, gaat dat samen? Wat bij ons in Nederland nog in de kinderschoenen staat hier al redelijk normaal. Doktoren, ziekenhuizen, tandartsen zijn concurrenten van elkaar en proberen "patienten" voor zich te winnen. Hoe? Door te adverteren en door aanwezig te zijn in de community. Zo hebben we hier in Duvall, een dorp van 5000 inwoners, 4 a 5 tandartsen , zeker hetzelfde aantal doktoren, 3 chiropractors en je kunt van allemaal een advertentie vinden in de lokale krant. Alles gaat wat dat betreft over performance en vertrouwen. Dus de advertentie geeft aan dat de betreffende arts al meer dan 15 jaar ervaring heeft, dat zijn hele familie achter zijn artspraktijk staat. Verschillende tevreden patienten spreken "testimonials" uit hoe goed deze doktor we niet is en dat je ook alles vergoed krijgt bij bepaalde ziektekosten verzekeringen waar ze aan gekoppeld zijn. Dus ook hier is de vrij keuze doorgedrongen en misschien wel tot een bepaald extreem niveau gebracht. Ergens deze maand gaan we ook een doktor uitzoeken en zoals het dan hoort gaan we ook even kennis met hem/haar maken en als we dan denken dat het niet echt klikt..... dan gaan we gewoon naar de volgende. Ook het uitzoeken van een kinderarst, een ziekenhuis, een gynacoloog etc etc hoort erbij. Soms is keuze goed, soms kost keuze ook heeeel veel tijd.

Een gevoel van thuiskomen

Dit weekend hadden we de eerste bezoekers in ons huisje. Rene en Angela zijn vrijdag en zaterdag in Seattle geweest en dus ook bij ons op bezoek. Het was een warm weerzien en ook wel een vreemd gevoel dat je iemand welkom heet in je huis 10.000km verder dan waar je 5 weken geleden afscheid van hem had genomen. Uiteraard uniek dat de mogelijkheid er was dat ze op deze korte termijn al hier konden komen terwijl wij nog niet eens echt gesettled zijn in ons huis daar de huisraad nog ergens op de oceaan dobbert. (hoop dat de winter niet al te veel stormen over de oceaan laat razen). Voor een korte impressie van het bezoek kijk op http://groups.msn.com/schaapjesgousa/visitreneampangela.msnw?Page=1 Dit bezoek gaf ons zelf ook eens de tijd om de omgeving verder te onderzoeken dan de plaatselijke supermarkt, mexicaan en de scholen van de meiden. We zijn naar Snoqualmie falls geweest. Ongeveer 30 min rijden van ons huis en richting de bergen waar je normaal in de winter kan skieen. Daarna doorgereden naar North Bend (daar waar we afgereden hebben) en lunch gegeten in het Twin Peaks cafe. Nu is lunch wel een beetje verkeerd begrip hier. Want Mexican burgers, Kipfile met patat en Fish nuggets met patat zijn toch volgens onze normen geen lunch gerechten. Daarna weer naar huis en 's avonds maar een soepje genomen omdat onze buiken nog vol waren van de Burgers en patat. Zaterdagavonds zijn Rene en Angela weer vertrokken en lieten ons met een dubbel gevoel achter. Het was erg, erg leuk dat ze er waren maar toen ze weggingen hadden we wel het gevoel dat zij naar Nederland gingen en wij niet. Dit is nu ons thuis en soms is dat een vreemde en rare gedachte. Nadat we ze uitgezwaaid hadden moesten Jacq en ik beide even slikken om die brok in ons keel even weg te halen......

Kassie kijken

Als je dan satellite TV hebt dan moet je er ook goed van kunnen genieten. Dus omdat onze huidige TV toch een keer terug gaat naar de verhuurder werd het tijd om eens naar iets nieuws. We zijn in Amerika dus alles is BIG. Zo ook de TV die we (ik) gevonden hebben op een secondhand website voor Microsoft employees. Op de foto zag ie er wel redelijk uit dus ff gaan kijken samen met Ivo, een MSFT collega die ook in Duvall woont. Komen we aan bij het huis waar hij staat, bleek hij boven in de slaapkamer te staan. Probeempje echter is dat hij meer dan 100kg weegt en bijna niet te tillen is maar we de trap af moest om in de auto te kunnen. Gelukkig heeft Ivo een Dodge MPV dus dat paste er prima in. Onderweg naar huis toch even Jacq gebeld om even het bericht door te geven wat het betekent als je een 35 inch TV koopt en meeneemt. Zoals jullie op de bovenstaande foto kunt zien is ie GROOT.... maar voor $ 250,- geen koopje.

Who killed Laura Palmer??

Dat was de vraag in de jaren 80 tijdens de David Lynch TV serie "Twin Peaks". Wij wonen nog geen half uurtje rijden van Twin Peaks country. Grote delen van de TV serie werden opgenomen in de omgeving van Snoqualmie Falls en North Bend. Als je de serie kent dan rij en loop je hier door een filmset heen met veel herkenningspunten. North Bend was voor ons de plek voor het rijexamen en na de theorie moesten we even een uurtje "doden" en dat deze we in Twin Peaks cafe. Deze all american diner heeft een rol gespeeld in de serie en wordt door vele bezocht vanwege zijn pie (taart). Overal hangen dingen die aan de serie herinneren. De eigenaar is hier en daar aan het verbouwen en had wat krukken op e-bay verkocht, ook aan twee nederlanders zij hij, orginel Twin Peaks krukken. Je kunt op verschillende website zien waar ze allemaal gefilmd hebben en waar de diner een rol heeft in de serie. Echt grappig om te zien dat je het ook zo echt kunt terugvinden. North Bend is net als Duvall een echt amerikaans dorp, met een aantal bars en een diner, een Mainstreet, die als je de auto's en de stoplichten eruit haalt makkelijk gevuld kan worden met paarden en een scene uit een WildWest film zou kunnen zijn.
Toch blijft de vraag bestaan waarom ze deze regio gekozen hebben voor het opnemen van die serie...... is het toch een beetje vreemd dan hier????

Je kunt rijden of je kunt het niet.

Ten eerste even een excuus voor de foto maar de telefoon maakt er niet iets van wat leesbaar is maar jullie begrijpen wat de boodschap is. We hebben ons amerikaans rijbewijs!!. Na een beetje zwoegen op de regeltjes hebben we vanmorgen in North Bend (bij Twin Peaks) ons rijbewijs gehaald. Het was er vandaag echt een dag voor. Het is hier stralend mooi weer en we zijn in ons shirt, zonder jas naar North Bend gegaan. Hoewel het vandaag 1 Feb is was het hier al de eerste lente dag. Als eerste het theorie examen gedaan (met vragen daarin als welke kleur heeft het bovenste licht van een stoplicht?...) en daarna praktijk. En de resultaten waren verschillend. Eerlijkheid gebied te zeggen dat het voor Jacq de 2e keer was want zaterdag was ze al heen gegaan en helaas gezakt. Maar vandaag nam ze wraak. Ten eerste de kennisronde, je moet 20 vragen goed hebben van de 25 en Jacq was lekker bezig. Op een gegeven moment was ze bij vraag 23, had er 3 fout (dus 19 goed) en moest er dus nog 1. Welnu ik heb nog nooit zoveel gegrom, en ge-shit gehoord als toen.... (vervelende van shit overig is dat ze dat hier verstaan en raar kijken als je dat zegt) vraag 23 dus fout..... vraag 24 ook fout en dus kwam het aan op de allerlaatste vraag en die moest ze goed hebben. Na een lange lees periode, veel gezucht kwam er na het geven van het antwoord een verlossend "YES!!!" uit het kamertje. Ze was geslaagd.. moe, voldaan kwam ze uit het hoekje en heb nog nooit iemand zo opgelucht gezien. Maar wel goed gedaan. Toen de praktijk test. Wel dat is echt bijna letterlijk een rondje om de kerk. Als je op het dat van het License bureau zou gaan staan zou je de auto continue kunnen volgen. Je rijdt niet meer dan 15 min en ik ben niet harder gegaan dan 25 mph (35 - 40km). Maar goed, toch wel wat min puntjes gescoord want van het max van 100 had ik 88 punten en je moet er 80 hebben om te slagen. Jacq daarin tegen is veel meer praktijk gericht. Met een glanzende 94 punten kwam ze door de rijtest heen en nu zijn we beide de gelukkige bezitter van een Washington State driverslicense voor de komende 5 jaar.