Drop me off

Vandaag na 6 weken school, in Amerika, een taal die onze dochter Bo niet machtig was, is het tij gekeerd. Deze week is ze voor het eerst bij een vriendinnetje gaan spelen. Ik heb er daar afzet na schooltijd en 1.5 uur later weer opgehaald. Dit meisje Cara genaamd had dit al een tijdje in het hoofd en onze Bo kwam nu uit school met het bericht dat ze bij Cara wilden speelden en of ik ff een afspraak met haar moeder wilde maken. Oke dan....... Ze vonden het beide geweldig, en er zullen vaker afspraken gemaakt worden. Het sociale leven van onze dochter wordt langzaam weer opgepakt. Tot de dag van gister moest ik nog mee het schoolplein op tot de bel ging, en dan nog mee naar binnen, daarna ging ze de klas binnen maar met moeite en kon ik met Nova de school weer verlaten. Maar vandaag.... zomaar uit het niets, zei ze, zet me maar af bij die drop off plaats dan blijf jij zitten en doen ze de deur voor me open en ga ik alleen naar het schoolplein. En rij jij weer weg, (net als alle anderen) Ik vroeg nog of ze het zeker wist dat ze dat wilde. Ja was het antwoord. Oke....... weer een mijlpaal voor onze meid. Daar ging ze, met backpack op zwaaiend en lopen naar de speelplaats waar alle kinderen zijn voor de bel gaat.... Wat zijn we trots op haar!!!!!